Edukacja dla wszystkich
Edukacja to sposób, dzięki któremu społeczeństwo systematycznie pielęgnuje wiedzę, umiejętności oraz postawy, które wzmacniają zdolność każdej osoby do bycia krytycznym, aktywnym oraz kompetentnym uczestnikiem równego i demokratycznego społeczeństwa. Dobra edukacja ogólna jest podstawą silnego społeczeństwa, w którym osoby sprawujące władzę otrzymują wsparcie od świadomego i transparentnego społeczeństwa, zarówno w dziedzinie środowiska, finansów, polityki, mediów, jak i innych.
Edukacja jest warunkiem rozwoju i innowacji. Przyszłość Islandczyków, w harmonii ze środowiskiem, musi się oprzeć na bogactwie wiedzy narodu oraz na innowacyjnym i zrównoważonym rozwoju. Nowe pokolenia muszą dostać możliwość tworzenia własnych szans w zaawansowanym technologicznie społeczeństwie. Silny system edukacji dla wszystkich i na wszystkich poziomach edukacji powinien być podstawowym filarem społeczeństwa islandzkiego. Konwencja ONZ o prawach dziecka musi być przestrzegana na wszystkich poziomach edukacji.

Cały system szkolnictwa powinien być wspólną własnością narodu i powinien być utrzymywany z funduszy publicznych. Darmowe szkolnictwo na wszystkich poziomach edukacji jest kluczem do tego, by wszyscy obywatele mieli do niej równy dostęp. System szkolny powinien być społecznością, w której aktywnie uczestniczą uczniowie, ich rodziny oraz personel szkolny. W jego ramach należy zaspokajać potrzeby uczniów w zgodzie z poziomem rozwoju każdego z nich. Dotyczy to wszystkich uczniów, niezależnie od ich pochodzenia, płci, sytuacji ekonomicznej oraz innych czynników, które wpływają na status w społeczeństwie. Należy zapewnić udział uczniów w kształtowaniu zajęć szkolnych na wszystkich poziomach oraz uaktywniać demokrację wśród uczniów.
Biblioteki szkolne odgrywają określoną rolę w edukacji na poziomach podstawowym i średnim, wszystkich dzieci i młodzieży, więc muszą pozostać integralną częścią systemu edukacji. Edukacja artystyczna ma również duże znaczenie, w związku z tym musimy dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić dostęp do zajęć z tej dziedziny, zarówno w szkołach podstawowych, jak i średnich.

Ważne jest, aby oceniać pracę w systemie edukacyjnym pod względem kwalifikacji i zapewniać dobre warunki dla tych, którzy wykonują tę pracę. W ten sposób podkreślamy wagę systemu edukacji.
Uczniowie szkół ponadgimnazjalnym oraz studenci powinni mieć takie same prawa jak osoby znajdujące się na rynku pracy, w tym prawa do zwolnień lekarskich, przerw na lunch i inne prawa podstawowe.
Krajowy program nauczania, który zakłada, że pewne podstawowe elementy mają być częścią zajęć zarówno w przedszkolach, szkołach podstawowych, jak i średnich, tj.: umiejętność czytania, demokracja, prawa człowieka, równość, zrównoważony rozwój, kreatywność, zdrowie i opieka społeczna, powinien być zawsze przestrzegany. Zapewniona musi być ciągłość między poziomami edukacji i zmniejszone wyraźne podziały między nimi.
Należy zapewnić obowiązkowe doradztwo edukacyjne oraz szkolenie edukacyjno-zawodowe w szkołach podstawowych i średnich, które mają pomóc w eliminacji izolacji i wspieraniu uczniów w wyborze studiów i kariery.

Przedszkole pełne zabawy
Przedszkole jest etapem edukacji. Działalność ta powinna być ustawowym zadaniem gmin, które nie będą pobierać za nie opłat. Przedszkola powinny być prowadzone przez oficjalne instytucje i nie być nastawione na zyski.
Ideologia przedszkola powinna zajmować zawsze pierwszoplanową pozycję i koncentrować się na rozwoju dziecka. Aby osiągnąć ten cel, konieczne jest zwiększenie liczby wykształconych nauczycieli przedszkolnych. Rząd musi dążyć do zwiększenia liczby osób kształcących się w tej dziedzinie oraz do podwyższenia wynagrodzenia osób zatrudnionych w przedszkolach.
Każda placówka powinna być elastyczna w rozwijaniu własnej kultury przedszkolnej. Jednocześnie islandzkie przedszkola powinny oferować wszystkim dzieciom równe szanse. Ważne jest, aby szkoły korzystały z niezależności zawodowej, dzięki której specjaliści w każdym miejscu będą jak najlepiej wykorzystywać swoje umiejętności.

Solidne szkoły podstawowe
Rolą szkół podstawowych we współczesnym społeczeństwie jest wspieranie wszechstronnego rozwoju i dobrostanu dzieci, a także zapewnianie im szerokiego i dobrego wykształcenia, dotyczącego wiedzy teoretycznej, dziedziny sztuki oraz praktyki zawodowej. Ponadto zadaniem szkoły jest rozwijanie w uczniach zdolności zdobywania wiedzy i umiejętności. W szkołach podstawowych nie powinny istnieć żadne podziały, ponieważ wszystkie dzieci mają prawo do odpowiedniej edukacji w swoim lokalnym środowisku, tak aby każde mogło się rozwijać. W tym celu należy wykorzystywać różne metody, tematy zajęć i warunki. Szkoły powinny mieć równy dostęp do wyposażenia w celu wzmocnienia edukacji społeczeństwa, w którym zachodzi szybki i ciągły rozwój. Ocena przedmiotu musi opierać się na szerokim fundamencie i stanowić integralną część działań zapewniających jakości w każdej szkole, a nie koncentrować się wyłącznie na zewnętrznej ocenie zapewniania jakości. Skale odniesienia przy egzaminach sprawdzających i standardowych należy poddać przeglądowi, aby uwzględnić zarówno zindywidualizowane nauczanie, jak i wytyczne krajowego programu nauczania.

Pozycja szkół zapewniających edukację na obowiązkowym poziomie jest szczególna, ponieważ są to jedyne instytucje publiczne, w których spotykają się wszystkie dzieci i młodzież w określonym wieku, niezależnie od różnych uwarunkowań społecznych i kulturowych. Ważne jest, aby zachować różnorodność w obrębie każdej społeczności szkolnej i wykorzystać takie możliwości w celu przełamywania stereotypów i uprzedzeń oraz przygotowywać uczniów do życia w wielokulturowej społeczności.

Personel szkoły powinien mieć swobodę formułowania zasad i priorytetów swojej placówki w porozumieniu z uczniami, rodzicami i opiekunami, a uczniowie powinni brać czynny udział w zajęciach szkolnych i demokratycznie wpływać na ich tworzenie.
Wszyscy uczniowie mają prawo do nauki języka ojczystego, włączając imigrantów i ich dzieci, którzy potrzebują zarówno nauczania języka ojczystego, jak i islandzkiego, oraz dzieci, których językiem ojczystym jest język migowy. Nauczanie języka powinno być zorganizowane w sposób odpowiadający potrzebom dziecka. Zajęcia pozalekcyjne dla dzieci muszą być starannie przygotowywane, abyśmy mieli pewność, że dzieci znajdują się pod kontrolą profesjonalistów oraz że zajęcia zapewniają im rozwój. Istotne jest włączenie do zajęć pozaszkolnych organizowanych przez władze lokalne edukacji artystycznej, zajęć sportowych oraz związanych z pracami społecznymi. Zajęcia rekreacyjne dla dzieci i młodzieży w całym kraju powinny być znacząco dotowane, co ma szczególne znaczenie dla zintegrowania młodych imigrantów. Uczniowie muszą mieć zapewniony kontakt z doradcami edukacyjno-zawodowymi oraz dostęp do pomocy psychologa.

Różnorodna szkoła średnia
Rolą szkoły średniej jest zapewnienie uczniom zrównoważonego i kompleksowego kształcenia, które będzie stanowiło solidną podstawę do kontynuacji nauki na poziomie studiów uniwersyteckich, studiów zawodowych lub uczestnictwa w rynku pracy.
Szkoła średnia powinna być dostępna dla wszystkich osób, niezależnie od wieku, aby uczniowie mogli kształcić się w każdym wieku i przeznaczać na naukę tyle czasu, ile potrzebują. Uczniowie powinni mieć możliwość zakończenia edukacji z różną liczbą uzyskanych jednostek punktowych, ponieważ ich plany edukacyjne i zawodowe po ukończeniu szkoły średniej są zróżnicowane.

Bezpłatne materiały do nauki są ważną częścią wyrównywania szans edukacyjnych, a Ruch Zieloni-Lewica pragnie, aby były one bezpłatne zarówno na poziomie szkoły średniej, jak i na kursach zawodowych, tak jak to jest w przypadku szkół podstawowych. Jak największa liczba młodych osób mieszkających na obszarach wiejskich powinna mieć zapewniony dostęp do edukacji w swoim miejscu zamieszkania, a także możliwość wyboru profilu kształcenia spomiędzy teoretycznych, praktycznych czy artystycznych.

Szczególny nacisk należy położyć na poprawę sytuacji imigrantów, aby wszyscy mogli korzystać z edukacji na poziomie szkoły średniej. Nauczanie języka islandzkiego osób, dla których będzie on drugim lub nawet trzecim językiem, powinno być dostosowane do ich potrzeb. Osoby te muszą mieć również możliwość dalszej nauki języka ojczystego.

W szkołach średnich, które kładą nacisk na różnorodność, izolacja jednostki nie powinna występować. Powinno się zadbać o kontrolę czynników ryzyka, które mogą doprowadzić do takiej izolacji. Badania wskazują na czynniki psychologiczne jako podstawę wykluczenia, dlatego niezbędne jest zapewnienie uczniom dostępu do pomocy psychologa. Społeczeństwo powinno reagować na wykluczenie przez zapewnienie uczniom wsparcia na wielu poziomach. Pomoc doradców edukacyjno-zawodowych powinna być łatwo dostępna dla wszystkich uczniów szkół średnich.

Szkoły średnie powinny być prowadzone przez instytucje publiczne i powinny być bezpłatne dla wszystkich uczniów. Prywatyzacja w systemie szkolnym jest niekorzystna, ponieważ prowadzi do zwiększonego podziału klasowego oraz konsolidacji zasobów finansowych i kulturalnych. Tylko przedstawiciele niektórych klas społecznych będą bowiem uczęszczać do określonych szkół, nawet w sytuacji, gdy w tych samych dzielnicach prowadzone są szkoły publiczne.

Edukację artystyczną oraz zawodową należy uznać za równoważną tej teoretycznej i umożliwić uczniom szkół średnich wybór profilu nauczania, który będzie wzmacniał ich mocne strony. Gdy uczniowie wykazują się talentem do nauki przedmiotów teoretycznych, należy dać im możliwość rozwijania tego talentu, tak aby mogli jak najlepiej przygotować się do edukacji na poziomie uniwersyteckim. W przypadku, gdy jednak uczniowie wykazują się innymi umiejętnościami, należy znaleźć sposób na to, by mogli je rozwijać i pracować w miejscach, w których te umiejętności są wykorzystywane. Powinno określić się jasne zasady co do obowiązku uczęszczania na zajęcia teoretyczne na wszystkich rodzajach ścieżek nauczania.
Należy podjąć wysiłki celem zwiększenia różnorodności sposobów kształcenia zawodowego na różnych poziomach rozwoju uczniów. Naszym celem jest podjęcie kroków w ciągu od trzech do pięciu najbliższych lat w kierunku ścisłej współpracy między szkołami średnimi, zakładami pracy, związkami zawodowymi oraz innymi podmiotami zaangażowanymi w organizację i wdrażanie szkolenia zawodowego. Szkoła, uczniowie oraz pracodawcy powinni ponosić wspólną odpowiedzialności za to, by nauka na kierunkach zawodowych nie była ograniczona ze względu na okoliczności, których uczniowie ani szkoła nie są w stanie rozwiązać.

Cały program szkolenia zawodowego wymaga pilnej rewizji w celu zwiększenia liczby absolwentów kierunków zawodowych. Szkoły muszą zapewnić uczniom edukację oraz zajęcia praktyczne, niezbędne do zdania egzaminu czeladniczego, jeżeli nie będzie możliwości zawarcia umowy zgodnie z tradycyjnymi praktykami.

Dostępność edukacji na kierunkach zawodowych, przemysłowych i kreatywnych powinna być zwiększana na obszarach wiejskich. Model obliczeniowy Ministerstwa Edukacji i Kultury musi zostać zmieniony, ponieważ nie uwzględnia szkół oferujących edukację dla mniej licznych grup. Model zakłada ekonomię skali, która jest bardzo często trudna do osiągnięcia poza obszarem stołecznym.

Program nauczania wykorzystywany w systemie szkół publicznych nie powinien znikać bez uprzedzenia, gdy dany pracownik opuszcza stanowisko.

Znacząca liczba osób musi kształcić się poza swoim obszarem zamieszkania, w związku z czym dla tej grupy powinny być dostępne niedrogie mieszkania. W tym kontekście zwraca się uwagę na brak odpowiedniego zaplecza w większości szkół oferujących kształcenie zawodowe.

Uniwersytety i badania naukowe
Szkolnictwo wyższe powinno promować krytyczne myślenie i prowadzić do podstawowego celu, jakim jest promowanie rozwoju każdej jednostki. Obowiązkiem społeczeństwa powinno być zapewnienie edukacji uniwersyteckiej dla jak największej liczby osób, ponieważ przynosi to ogromne korzyści dla całego społeczeństwa. Opłaty pobierane przez szkoły wyższe nie powinny ograniczać dostępu do edukacji. Zwiększony dostęp do kształcenia uniwersyteckiego, nacisk na badania i innowacje idą w parze ze zwiększonym dobrobytem społeczeństwa. Należy raczej wzmocnić doradztwo edukacyjno-zawodowe na poziomie uniwersyteckim, niż ograniczać liczbę studentów na określonych kierunkach studiów.

Kierunki studiów dostępne na Islandii muszą być jak najbardziej zróżnicowane, co przyczyni się do wzmocnienia rozwoju, który występuje już za sprawą kierunków teoretycznych i artystycznych. Konieczne jest sprawdzenie, czy zachodzą okoliczności do stworzenia tak zwanego zawodowego poziom kształcenia uniwersyteckiego, w którym dominować będą kierunki zawodowe w ścisłej współpracy ze szkołami zawodowymi na poziomie średnim, gdzie umiejętności teoretyczne i techniczne są powiązane z rzeczywistymi zadaniami, które uczniowie będą musieli wykonywać w miejscu pracy. Promocja jednostek edukacyjnych i centrów badawczych w całym kraju, celem umożliwienia kontynuowania nauki uniwersyteckiej na odległość oraz uczestniczenia w różnorodnych kursach w trakcie nauki w szkole średniej, powinna być istotnym celem rządu.

Badania naukowe są podstawą rozwijania innowacyjności oraz przemysłu opartego na wiedzy. Polityka zatrudnienia, która pozostaje w zgodzie ze środowiskiem naturalnym, opiera się raczej na aktywizowaniu innowacyjności niż korzystaniu z zasobów naturalnych, a to wymaga inwestowania w badania i innowacje.

Uniwersytety potrzebują takich samych środków finansowych na prowadzenie badań, jak na kształcenie studentów. Środki, które nie zostaną przyznane jako uniwersyteckie granty badawcze, będą przydzielane z funduszy, które stosują mechanizmy wzajemnej oceny przy ocenie badań. Zachęty podatkowe muszą zostać wprowadzone w celu wspierania przedsiębiorstw opartych na wiedzy i innowacji.

Silny Fundusz Pożyczek Studenckich – LÍN
Ruch Zieloni-Lewica podkreśla potrzebę wzmocnienia wsparcia finansowego w wyniku zadowalających postępów edukacyjnych. Szczególną uwagę należy zwrócić na społeczną rolę LÍN, którą jest zapewnienie osobom posiadającym rodziny, samotnym rodzicom oraz osobom w gorszej sytuacji materialnej takich samych możliwości edukacyjnych, jak mają inni. Pożyczki studenckie są często dużym obciążeniem dla młodych rodzin po ukończeniu studiów.

Przekształcenie części pożyczek studenckich w granty zmniejszyłoby obciążenie płatnościami młodych ludzi, którym często trudno jest stanąć na własnych nogach. Takie działania przybliżą nas do warunków oferowanych w krajach skandynawskich, które odniosły wielki sukces w edukacji i nauce, dlatego naturalne jest, że Islandia powinna wziąć przykład z ich organizacji systemu pożyczek i stypendiów.
Młodzi ludzie powinni mieć możliwość kształcenia się w jak najmniejszej odległości od swojego miejsca zamieszkania, a system pożyczek studenckich musi odpowiadać potrzebom osób, zarówno na studiach uniwersyteckich, jak i zawodowych. Szczególne wsparcie należy okazać osobom, które muszą kształcić się z dala od domu. Każda osoba powinna mieć możliwość podjęcia edukacji, bez względu na klasę społeczną i status społeczny. Ruch Zieloni-Lewica proponuje również, aby pożyczki studenckie, które w znacznym stopniu zostałyby przekształcone w stypendia, były wypłacane z góry na początku każdego miesiąca. Dzięki tym zmianom Ruch Zieloni-Lewica chce wesprzeć studentów, którzy na ogół byli zmuszeni do otwierania linii kredytowych na rachunkach w swoich bankach i pokrywania związanych z tym kosztów, dopóki nie otrzymywali pożyczki studenckiej po zakończeniu każdego semestru.

Edukacja osób dorosłych
Osoby, które nie ukończyły szkoły podstawowej lub średniej, muszą mieć realne szanse na ukończenie ich w późniejszym wieku. W związku z tym, że koszty takiej edukacji są pokrywane z funduszy publicznych, należy zapewnić do niej łatwy dostęp i równe szanse dla wszystkich. Imigranci powinni mieć darmowy dostęp do nauki języka islandzkiego, a także innych kursów, które pozwolą w pełni wykorzystać ich potencjał w islandzkim społeczeństwie. Ponadto należy wspierać naukę języka ojczystego tych osób oraz wzmocnić dostępność usług tłumaczy, aby wspomóc wszystkie społeczności językowe. Istotne jest zapewnienie szerokiej oferty kursów związanych z wykonywanym zawodem w miejscu pracy i w ośrodkach kształcenia ustawicznego.

Aby odnieść sukces, pracodawcy i pracownicy muszą współpracować przy ocenianiu potrzeb pracowników w zakresie edukacji. Należy kontynuować ocenę potrzeb wprowadzania kształcenia uzupełniającego za pomocą analizy kwalifikacji zawodowych.

Centra kształcenia ustawicznego w całym kraju powinny zostać wzmocnione, aby kształcenie dorosłych w miejscu zamieszkania stało się realną i dostępną opcją. Placówki te muszą również zapewniać doradztwo edukacyjno-zawodowe. Wzmocnienia wymaga również współpraca między szkołami średnimi a centrami kształcenia ustawicznego.

Kreatywne społeczeństwo

Uczestnictwo
Działania kulturalne powinny być dostępne w całym kraju, aby każda zainteresowana osoba miała możliwość uczestniczenia w wydarzeniach kulturalnych oraz artystycznych według własnego uznania. Siła kultury islandzkiej opiera się na szerokim uczestnictwie mieszkańców kraju w pracy twórczej w różnych dziedzinach. Dostępność kultury jest ważnym fundamentem społeczeństwa, dlatego wszystkie dzieci muszą mieć dostęp do wydarzeń kulturalnych i artystycznych, niezależnie od ich sytuacji finansowej. Instytucje publiczne powinny energicznie wspierać takie działania, a także działalność różnego rodzaju muzeów. Wstęp do muzeów dziedzictwa narodowego oraz innych prowadzonych przez państwo i gminy powinien być bezpłatny. Ze względu na rolę, jaką takie instytucje odgrywają w dziedzinie edukacji, badań i innowacji, należy promować ich działalność.

Korzystne środowisko pracy

Podstawą prężnego życia artystycznego i kulturalnego jest edukacja w tej dziedzinie na wszystkich poziomach szkolnictwa. Ważne jest wspieranie zarówno instytucji kulturalnych, jak i spontanicznych działań kulturalnych. Dystrybucja środków musi opierać się na fachowych przesłankach i ocenach specjalistów. W celu jak najlepszego wykorzystania funduszy oraz zapewnienia profesjonalnej działalności instytucje kulturalne powinny ze sobą współpracować.

Krajowe zdrowie
Realizacja ambitnej polityki żywnościowej rządu nigdy nie była ważniejsza niż teraz. Cel polityki żywnościowej powinien być dwojaki: zaprzestanie emisji dwutlenku węgla przez całą produkcję żywności, zarówno z morza, jak z lądu, do 2040 r. oraz promocja lepszego zdrowia publicznego.
System cyrkulacyjny jest sposobem na osiągnięcie tych celów. Gospodarka cyrkulacyjna opiera się na rozsądnym wykorzystywaniu zasobów i ograniczeniu marnotrawstwa w celu osiągnięcia optymalizacji przy jednoczesnym zmniejszeniu obciążenia zasobów Ziemi. Obecna produkcja i konsumpcja żywności są niezrównoważone i opierają się na gospodarce liniowej, w której produkty są wytwarzane, wykorzystywane i wyrzucane. Ludzkość korzysta z zasobów Ziemi w takim tempie, że prawie dwie Ziemie byłyby potrzebne do utrzymania obecnego zużycia. W związku z tym gospodarka cyrkulacyjna jest warunkiem wstępnym ograniczenia emisji dwutlenku węgla w produkcji i konsumpcji żywności.

Spożycie zdrowej żywności musi ulec zwiększeniu, a tej niezdrowej – zostać ograniczone. Ponadto ograniczona musi zostać konsumpcja mięsa wyprodukowanego w niezrównoważony sposób. Produkcja nawozów organicznych z odpadów może sprawić, że większość krajowej produkcji rolnej stanie się ekologiczna. Jednocześnie zmniejszania wymaga emisja dwutlenku związana z transportem żywności. Obecnie wciąż importowane są do kraju produkty żywnościowe, które mogą zostać wyprodukowane na miejscu przy zmniejszonym śladzie węglowym.

Rząd powinien systematycznie wspierać producentów wytwarzających żywność, która ma dobry wpływ na środowisko oraz zdrowie publiczne, a także informować o znaczeniu wyboru zdrowej i przyjaznej dla środowiska żywności. W ten sposób można zwiększyć dochody producentów przy jednoczesnym osiągnięciu celów w zakresie zdrowia publicznego i klimatu wraz z zapewnieniem bezpieczeństwa żywnościowego ludności.

Zwiększona produkcja żywności
Rybołówstwo i rolnictwo są podstawą solidnej produkcji żywności na Islandii. Zadaniem kilku następnych dziesięcioleci będzie produkcja wystarczającej ilości żywności na Islandii, aby móc wyżywić naród, jednocześnie przyczyniając się do tego, aby producenci żywności – podobnie jak całe społeczeństwo – minimalizowali emisję dwutlenku węgla. Największym wkładem Islandii w bezpieczeństwo żywnościowe na świecie jest zrównoważone wykorzystanie morskich i islandzkich zasobów naturalnych, jakimi są rybołówstwo, rolnictwo czy hodowla ryb. Podstawą musi być obieg składników odżywczych i zdrowej żywności.

Krajowa produkcja warzyw musi zostać zwiększona, ponieważ zbyt duże ilości warzyw importowane są na Islandię. Aby osiągnąć ten cel, konieczne jest wyrównanie kosztów dystrybucji energii elektrycznej, co pozwoli zmniejszyć koszty energii elektrycznej producentów na obszarach wiejskich. Powinniśmy również znaleźć bardziej zróżnicowane źródła białka, które można uprawiać na Islandii, poprzez energiczne wspieranie prac badawczych nad roślinami uprawnymi. Na terytoriach północnych zwierzęta gospodarskie zawsze będą stanowiły integralną część zrównoważonej gospodarki cyrkulacyjnej. Obecnie wyrzuca się jedną trzecią surowych oraz gotowych do spożycia produktów żywnościowych. Gospodarka cyrkulacyjna ma na celu zmniejszenie w przyszłości marnotrawienia żywności przy wykorzystaniu odpowiednich zachęt na wszystkich etapach produkcji i konsumpcji. Szczególną uwagę należy zwrócić na zwiększenie spożywania żywności dostępnej w kraju sezonowo oraz na zrezygnowanie z konsumpcjonizmu, który prowadzi do transportu żywności z jednego końca świata na drugi.

Zdrowe odżywianie jest kwestią zdrowia publicznego
Dieta jest jednym z głównych czynników wpływających na różne choroby związane ze stylem życia. Naszym celem powinno być zawsze ułatwianie społeczeństwu wyboru zdrowszej alternatywy w sklepach, restauracjach i stołówkach. Aby społeczeństwo mogło podejmować świadome decyzje i brać pod uwagę konsekwencje swojej konsumpcji dla zdrowia i środowiska, informacje muszą być jasno udostępniane wszędzie tam, gdzie spożywana jest żywność. Informacje na temat zdrowia oraz śladu węglowego należy podawać na opakowaniach żywności. W tym celu należy zintensyfikować szeroko zakrojone badania nad śladem węglowym związanym z krajową produkcją żywności.

Reklamowanie niezdrowej żywności, zwłaszcza w stosunku do dzieci, musi zostać unormowane przez wprowadzenie jasnych reguł w tej dziedzinie. W tym celu należy podjąć szeroko zakrojone badania wartości odżywczej żywności. W ramach zachęty zmiany nawyków żywieniowych na zdrowsze rząd mógłby na przykład zmienić podatek nakładany na produkty spożywcze – obniżyć ceny zdrowej i przyjaznej dla środowiska żywności, takiej jak warzywa, a podnieść ceny niezdrowej żywności i żywności, której produkcja zostawia duży ślad węglowy.

Innowacje w gospodarce cyrkulacyjnej
Gospodarka cyrkulacyjna jest warunkiem niezbędnym dla zrównoważonego rozwoju w nadchodzących dziesięcioleciach. Zapewnione muszą zostać fundusze zarówno dla naukowców, jak i innowacyjnych przedsiębiorców. Szczególną uwagę należy zwrócić na dostępność pomocy dla innowacyjnych przedsiębiorców na terenie całego kraju. Innowacje w produkcji, przetwarzaniu i technologii zwiększą tworzenie wartości w całym kraju i stworzą ekologiczne miejsca pracy w przyszłości. Dzięki bardziej zróżnicowanym praktykom pracy stworzymy silniejsze społeczeństwo, co z kolei doprowadzi do dalszego rozkwitu pomysłów i innowacji.

Znaczenie ekologicznych upraw
Produkcja żywności ekologicznej na Islandii musi się rozwijać, ponieważ rolnictwo ekologiczne jest zgodne z naturą i w dobry sposób wykorzystuje zasoby ziemi. Jednym z głównych celów rolnictwa ekologicznego jest ochrona i utrzymanie różnorodności biologicznej.
Promować należy filozofię rolnictwa ekologicznego polegającego na całościowym zamknięciu obiegu składników odżywczych w produkcji żywności, tak aby substancje odżywcze mogły być ponownie wykorzystane w jak największym stopniu na wszystkich etapach produkcji, transportu i konsumpcji. Naszym celem powinien być recykling składników odżywczych z odpadów, ponieważ dzięki temu możemy zrobić duży krok w kierunku maksymalizacji produkcji krajowej żywności.

Bezpieczna żywność
Żywność musi być bezpieczna i dostępna dla wszystkich. Konsumenci powinni mieć pewność, że kupowana żywność, czy to w supermarkecie, czy w sklepie spożywczym za rogiem lub bezpośrednio od rolnika, jest bezpieczna i pełna substancji odżywczych. Ponadto muszą być przekonani, że zarówno ich produkcja, jak i handel odbywają się w uczciwy sposób i przy zachowaniu jak najlepszych możliwych warunków, zarówno dla pracowników, jak i dla dobrostanu zwierząt. W tym celu kluczowe jest wprowadzenie bezpiecznych i możliwych do zweryfikowania oznaczeń żywności. Konieczne jest wprowadzenie kontroli wartości odżywczej sprzedawanej na rynku żywności oraz ewolucja wzorców konsumpcji w stronę zdrowszych opcji. Ważne jest również dokonanie rewizji przepisów dotyczących etykietowania żywności oraz podjęcie decyzji, które działania mogą być kontynuowane.
Rozpowszechnianie wiedzy na temat zdrowej żywności należy potraktować w poważny sposób, aby sposób żywienia i zdrowie publiczne rozwijały się w dobrym kierunku. Szczególną uwagę należy zwrócić na to, aby żywność w szkołach i placówkach opiekuńczych była pełna wartości odżywczych, a nie tylko pustych kalorii. Każda osoba powinna mieć możliwość wybrania pełnowartościowej żywności, niezależnie od swoich dochodów. Stołówki szkolne mogą również organizować dni bezmięsne w celu zmniejszenia konsumpcji mięsa.

W ostatnich latach na świecie rośnie liczba uczuleń na antybiotyki, islandzcy producenci, jak dotychczas, stosują bardzo małą ilość antybiotyków i ten trend trzeba podtrzymywać. Zwiększonej podatności na uczulenia spowodowane antybiotykami należy sprostać środkami zapewniającymi bezpieczeństwo konsumentów. Islandia ma być liderem w minimalizowaniu ryzyka stwarzanego przez bakterie oporne na antybiotyki w żywności.

Władze lokalne i polityka żywnościowa
Władze lokalne muszą przyjąć politykę żywnościową i dbać o producentów w swoim regionie. Gminy przykładowo mogą wybierać podczas zakupów najbardziej przyjazną dla środowiska opcję, która prowadzi do zmniejszenia transportu, a tym samym śladu węglowego. Konsumenci i restauratorzy mogą pójść za dobrym przykładem władz lokalnych, zwiększając w ten sposób lokalną produkcję oraz zainteresowanie mieszkańców i turystów regionalną żywnością i kuchnią.

POLITYKA W ZAKRESIE OPIEKI SPOŁECZNEJ

SŁUŻBA ZDROWIA DOSTĘPNA DLA KAŻDEGO
Dostęp do darmowej opieki zdrowotnej jest podstawowym prawem człowieka
Środowisko sprzyjające dbaniu o zdrowie oraz łatwy dostęp do opieki zdrowotnej należą do najważniejszych praw jednostki. Korzyścią każdej społeczności jest dbanie o zdrowie publiczne i opieka nad osobami, które zdrowie straciły. Ruch Zieloni-Lewica podkreśla znaczenie finansowania z pieniędzy uzyskanych z podatków służby zdrowia i opieki społecznej oraz działających na ich podstawie instytucji publicznych.
Administracja publiczna zapewnia kontrolę systemu opieki zdrowotnej i optymalizuje wykorzystanie zasobów oraz zapewnia dostęp dla wszystkich bez wyjątku do systemu, z naciskiem na równość i jakość. Ruch Zieloni-Lewica nie godzi się na komercjalizację opieki zdrowotnej. Prywatne działalności gospodarcze nastawione na zyski nie powinny mieć dostępu do systemu opieki zdrowotnej.

Dostęp do czystej wody, dobrej jakości powietrza oraz swobodny dostęp do środowiska naturalnego i darów natury są częścią zdrowia jednostek i narodów. Dokonując oceny służby zdrowia oraz oferowanych usług, należy zawsze oceniać czynniki środowiskowe oraz brać pod uwagę względy środowiskowe.

System opieki zdrowotnej powinien służyć każdemu, niezależnie od sytuacji finansowej, okoliczności i miejsca zamieszkania. Należy zapewnić każdemu dostęp do jej struktur. Narodowy Program Zdrowia do roku 2030 i zawarte w nim plany działania muszą być wprowadzane w życie i w pełni finansowane. Ruch Zieloni-Lewica uważa, że konieczne jest zrezygnowanie z prywatnych jednostek służby zdrowia, co zapobiegnie tworzeniu się podwójnego systemu, w którym osoby lepiej usytuowane mogą kupować usługi zdrowotne, które nie są dostępne dla innych. Wydatki obywateli na leki i usługi medyczne są nadal wyższe na Islandii niż w innych krajach skandynawskich i ten fakt musi ulec zmianie. Udział procentowy wydatków na leczenie w budżetach gospodarstw domowych musi ulec niezwłocznemu zmniejszeniu. Ponadto musimy zrezygnować z udziału finansowego pacjentów w kosztach leczenia oraz obniżyć koszty leków ponoszone przez pacjentów. Pierwszym krokiem w tym kierunku jest wprowadzenie bezpłatnych usług zdrowotnych dla dzieci i młodzieży, wliczając usługi dentystyczne, psychologiczne i psychiatryczne. Należy rozważyć ponowne zatrudnienie dentystów w szkołach podstawowych.

Obniżenie cen leków
Naszym celem jest dalsze obniżanie cen leków poprzez bardziej ekonomiczne zakupy, między innymi przy współpracy z innymi państwami skandynawskimi, ograniczenie monopolu i kondensacji na rynku leków czy zbadanie możliwości ponownego uruchomienia państwowej produkcji leków na Islandii. Leki dla dzieci i młodzieży powinny być bezpłatne. Dostęp do leków oznaczonych symbolem S (leki specjalistyczne, drogie i trudne do dostania – przyp. tłum.) nie może być przyznawany na podstawie innych kryteriów niż fachowe zalecenie lekarza i zdecydowanie nie ze względu na możliwości finansowe pacjenta lub liczby osób, które muszą przyjmować identyczny lek.

Prężna opieka zdrowotna i usługi szpitalne
Prężna opieka zdrowotna, dostęp do różnego typu specjalistów, wiedza, profilaktyka oraz doskonałe szpitale są podstawą wzorowej służby zdrowia. Naszym obowiązkiem jest stworzenie silnej służby zdrowia w całym kraju, aby nasze społeczeństwo mogło korzystać z podstawowych usług medycznych w miejscu swojego zamieszkania. Poziom wiedzy pracowników służby zdrowia wymaga podniesienia, a ośrodki służby zdrowia powinny być miejscem, w którym ludzie chcą chętnie pracować. Ukończenie budowy nowego szpitala krajowego Landspítali oraz zapewnienie sprawnej działalność szpitala uniwersyteckiego, w którym studenci mogą zapoznać się ze wszystkimi aspektami służby zdrowia, powinny być naszym priorytetem. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę rozbudowę szpitala w Akureyri i nadal rozwijać jego działalność jako spełniającego wszystkie warunki szpitala uniwersyteckiego. Ruch dąży do przeorganizowania struktury państwowej służby zdrowia, tak aby cała opieka zdrowotna była całkowicie bezpłatna. Należy wprowadzić system skierowań lekarskich do lekarzy specjalistów, jaki stosowany jest w krajach skandynawskich. Jednocześnie służba zdrowia musi promować i wprowadzać interdyscyplinarne usługi we współpracy z lokalnymi służbami opieki społecznej.

Profilaktyka, pomoc psychologiczna i dentystyczna powinny być dostępne w ramach opieki zdrowotnej. Rola opieki zdrowotnej wymaga nieustannej rewizji i dążenia do jak najlepszego wykorzystania zasobów ludzkich. Należy sprawdzić, czy bezpośredni dostęp do usług fizjoterapeuty w przychodni lekarskiej może wzmocnić ofertę danej placówki. W celu zapewnienia podstawowej opieki w zakresie zdrowia psychicznego w przychodniach należy podnieść poziom wiedzy pracowników oraz przeprowadzić odpowiednie szkolenia.

Sprawdzenia wymagają struktury nowych modeli usługowych, w tym usług dla kobiet lub osób starszych w ramach systemu opieki medycznej.

Istotne jest pogłębienie wiedzy o konsekwencjach i objawach przemocy, w całym systemie opieki zdrowotnej, zwłaszcza w przychodniach, szkołach dla pielęgniarek oraz oddziałach opieki położniczej. Wszyscy pracownicy służby zdrowia muszą być świadomi symptomów i konsekwencji przemocy oraz zapewnić odpowiednie środki zaradcze osobom doświadczającym jakichkolwiek typów przemocy.

Higiena psychiczna
Filozofia powrotu do zdrowia musi kierować się wszystkimi działaniami w ramach usług związanych ze zdrowiem psychicznym. Ponadto należy znacząco wzmacniać zdrowie psychiczne całego społeczeństwa.

Należy chronić prawa osób chorych psychicznie, zwalczać uprzedzenia związane z chorobami psychicznymi oraz wdrożyć długofalową politykę ochrony zdrowia psychicznego.

Państwo powinno zapewnić profesjonalne leczenie dla osób uzależnionych oraz opiekę stacjonarną dla osób, które ukończyły leczenie, w celu ułatwienia im powrotu do społeczeństwa. Grupom wykluczonym społecznie, takim jak bezdomni, osoby żyjące poza systemem oraz osoby uzależnione, należy zaoferować usługi, które obniżą stopień zagrożenia i zapewnią ogólną ochronę zdrowia.

Należy zadbać o przestrzeganie praw więźniów oraz zapewnić im dobre warunki do życia, a także dostęp do edukacji oraz odpowiedniego leczenia i opieki zdrowotnej. W więzieniach krajowych należy kłaść nacisk na resocjalizację więźnia, a nie jego karanie, ponadto należy zdecydowanie podnieść poziom oferowanej więźniom pomoc psychologicznej. Służba społeczna powinna być rozwijana jako metoda alternatywna do stosowanej kary więzienia. Więźniowie muszą mieć zagwarantowane prawo utrzymywania relacji z rodziną podczas odbywania kary, co jest szczególnie korzystne dla ich dzieci.

Prężny system rehabilitacji
Usługi rehabilitacyjne na Islandii wymagają wprowadzenia jasnych reguł oraz wzmocnienia ich struktury.

Rehabilitacja ma ogromne znaczenie dla osób z zaburzeniami ruchowymi spowodowanymi wypadkami, różnymi chorobami przewlekłymi lub zwyrodnieniami związanymi z wiekiem. Państwo powinno zapewniać łatwy dostęp do nieprzerwanej rehabilitacji w ramach systemów opieki zarówno zdrowotnej, jak i społecznej.

Prawa pacjentów, wzrost liczby sal szpitalnych
Prawa pacjentów do uzyskania danych usług medycznych wymagają jasnego sformułowania, a ponadto ustalone muszą zostać kryteria i zasady dotyczące maksymalnego czasu oczekiwania na leczenie. Kryteria dotyczące liczby wykwalifikowanych pracowników służby zdrowia muszą być ustalane indywidualnie w poszczególnych placówkach. Jednocześnie pacjenci muszą mieć możliwość podejmowania świadomych decyzji dotyczących swojego leczenia i należy dostarczać im jasnych informacji na temat stanu zdrowia i etapu choroby.

Liczba sal szpitalnych musi zostać zwiększona oraz należy dopilnować, aby osoby starsze mogły żyć z godnością. Opieka domowa świadczona przez pielęgniarki oraz system pomocy społecznej wymagają usprawnienia, a szczególną uwagę zwraca się na potrzeby osób przewlekle chorych. Domy spokojnej starości oraz domy opieki powinny być prowadzone przez organy publiczne, świeckie oraz organizacje non profit. Należy rozpocząć prace nad zmianą modelu usług dla osób starszych, koncentrując się na współpracy interdyscyplinarnej.

Istotne jest, aby zapoczątkować nowy sposób myślenia w stosunku do pomocy osobom starszym i aby takie osoby mogły korzystać z usług w miejscu, w którym chcą, a nie tam, gdzie zostaną skierowane przez dostawcę danej usługi lub odpowiedzialną instytucję.

Dobrobyt dla każdego

Sprawiedliwość społeczna
Społeczeństwo zbudowane na sprawiedliwości społecznej opiera się na solidnej polityce socjalnej, która gwarantuje obywatelom godne warunki życia, prawa socjalne oraz poszanowanie godności ludzkiej.

Ruch Zieloni-Lewica uważa, że konieczne jest kompleksowe spojrzenie na problemy społeczeństwa. Konieczne jest sprawdzenie, czy dostępne są dobre i niedrogie mieszkania, bezpłatne posiłki w szkołach dla dzieci i młodzieży oraz bezpłatne usługi dentystyczne. Osoby niepełnosprawne, starsze i bezrobotne, które utrzymują się z systemu opieki społecznej, powinny mieć możliwość prowadzenia normalnego życia i przyczyniania się do rozwoju społeczeństwa. Aktywność społeczna osób niepełnosprawnych jest uzależniona od łatwego dostępu do urządzeń wspomagających ich aktywność.

Ruch Zieloni-Lewica zamierza skrócić tydzień pracy. Pierwsze kroki w tym kierunku podjęło miasto Reykjavík przy współpracy z naszą partią. Badania pokazują, że skrócenie tygodnia pracy zwiększa zarówno wydajność, jak i jakość życia. Skracając tydzień pracy, sprawiamy, że społeczeństwo staje się bardziej przyjazne dla rodzin, ponieważ sprawi, że ludzie będą spędzać więcej czasu na łonie rodziny niż w pracy.

Osoby uzyskujące niskie dochody, osoby starsze i niepełnosprawne są często uwięzione w pułapce ubóstwa. W ciągu najbliższych kilku lat znaczący wzrost najniższej płacy powinien być priorytetem w układach zbiorowych ze związkami zawodowymi. Wraz ze wzrostem płacy minimalnej powinny rosnąć również wszystkie świadczenia gwarantowane przez państwo. Program świadczeń musi zostać uproszczony, z korzyścią dla rencistów. Emerytury powinny także rosnąć w zgodzie z płacą minimalną.

Ruch Zieloni-Lewica wspiera osoby niepełnosprawne, jeśli chodzi o dostęp oraz integrację społeczną (ang. inclusion). Od dawna odnotowywane są opóźnienia w opracowaniu planów działania oraz zapewnianiu wystarczającego finansowania w tej kwestii. Ruch Zieloni-Lewica z zadowoleniem przyjmuje fakt, że pomoc osobista zarządzana indywidualnie przez użytkowników – NPA (pomoc oparta na samodzielnej decyzji osoby niepełnosprawnej w kwestii formy udzielanej jej pomocy – przyp. tłum.) została zatwierdzona przez parlament. Należy kontynuować prace nad konsultacjami z użytkownikami systemu i wzmocnieniem pozycji użytkowników usług opieki społecznej.

Pomoc finansowa władz lokalnych odgrywa kluczową rolę w dobrostanie społeczeństwa, ponieważ zapewnia wrażliwej grupie odbiorców minimalne wsparcie, gdy nie mogą skorzystać z innych zasobów. Kwota pomocy finansowej powinna być przyzwoita i musi być udzielana bezwarunkowo. Jednocześnie gminy i państwa powinny oferować różnorodne rozwiązania pobudzające aktywność oraz szkolenia zawodowe, a także zachęcać do ogólnego funkcjonowania i zaangażowania ludzi w społeczeństwie.

Społeczeństwo wielokulturowe
Usprawnić należy wszystkie usługi związane z przyjmowaniem imigrantów, takie jak udzielanie informacji dotyczących praw i obowiązków, a także związane z pracą i mieszkaniem. Imigranci oraz pracownicy zagraniczni nie mogą być dyskryminowani pod względem wysokości wynagrodzeń ani na żadnym innym polu. Nauczanie języka islandzkiego dla imigrantów musi być oferowane bezpłatnie, tak jak nauka języka ojczystego dla dzieci, dla których islandzki jest drugim językiem. Imigranci powinni być serdecznie przyjmowani, zwłaszcza ci, którzy uciekają przed biedą i wojną we własnych państwach.

Zdrowie publiczne i profilaktyka
Jednocześnie ruch dąży do wzmocnienia profilaktyki i edukacji w zakresie zdrowego stylu życia poprzez rozwijanie praktyk zdrowotnych i społecznych, które sprzyjają podtrzymaniu zdrowia i nie stanowią dla niego zagrożenia. Należy rozważyć, czy struktura dnia roboczego w obecnej formie jest najkorzystniejsza dla pracownika oraz czy przerwa w ciągu dnia roboczego może poprawić samopoczucie osób pracujących.

Profilaktyka na wszystkich poziomach opieki zdrowotnej, w systemach szkolnych i usługach społecznych wymaga usprawnienia. Promowanie zdrowego obrazu samego siebie, a także edukacja na temat zdrowego trybu życia i wzajemnego szacunku są najlepszymi środkami zapobiegawczymi przeciwko nadużywaniu substancji odurzających oraz przemocy. Należy ulepszyć profilaktykę zdrowia psychicznego. Ponadto musimy wzmocnić poradnictwo społeczne i psychologiczne w szkołach, aby rozwiązać emocjonalne i psychiczne problemy dzieci i młodzieży. Wczesna interwencja zapobiega poważniejszym problemom w późniejszym życiu.

Państwo musi sformułować ukierunkowane programy w zakresie zapobiegania spożywania alkoholu, tytoniu i środków odurzających. Pierwszym krokiem w tym kierunku jest wzmocnienie systemu opieki społecznej i promowanie działań profilaktycznych, które oparte są na sprawdzonych metodach i które przyniosły rezultaty. Sprzedaż alkoholu powinna być nadal prowadzona wyłącznie przez placówki publiczne, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi zdrowia publicznego Urzędu Lekarza Krajowego (urząd administracji rządowej, którego celem jest zapewnienie jakości opieki zdrowotnej, promowanie zdrowia i środków zapobiegawczych – przyp. tłum.).

Osobom uzależnionym należy zapewnić dostęp do odpowiedniej terapii przy współpracy wymiaru sprawiedliwości, systemów opieki społecznej i zdrowotnej. Ponadto należy wprowadzić surowe kary za używanie narkotyków oraz usprawnić działania dążące do ograniczenia sprzedaży, importu oraz produkcji narkotyków.

Nowe podejście do zarządzania energią
Zarządzanie energią w ciągu najbliższych kilku dekad powinno skupić się na kompensacji emisji dwutlenku węgla, tj. ograniczaniu w każdym miejscu emisji gazów cieplarnianych, oraz sekwencji dwutlenku węgla z dostępnymi środkami łagodzącymi w glebie, roślinności, bagnach oraz skałach.
Długoterminowa polityka energetyczna Islandii powinna opierać się na filozofii zrównoważonego rozwoju, w której energia kraju jest wykorzystywana do budowy społeczeństwa ekologicznego i neutralnego pod względem emisji dwutlenku węgla. Tworząc taką politykę, należy określić zapotrzebowanie energetyczne – ile energii potrzeba na osiągnięcie neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla do 2040 r. przez wymianę źródeł energii w transporcie, elektryfikację portów, zbudowanie ekologicznej struktury działalności gospodarczej oraz zaspokojenie wzrostu liczby ludności w nadchodzących latach. Do czasu, kiedy zapotrzebowanie nie zostanie określone, państwa i gminy, będące właścicielami największych elektrowni energetycznych, nie powinny zawierać długoterminowych umów, które wiążą się z wykorzystywaniem dużej ilości energii.

Potrzebne są nowe elektrownie, aby zbudować zielone i neutralne pod względem emisji dwutlenku węgla społeczeństwo. Należy dojść do porozumienia dotyczącego sposobów pozyskiwania energii. Najważniejsze jest, aby zmiany te wprowadzać z zachowaniem ostrożności, mając na uwadze delikatność islandzkiej natury, a także biorąc pod uwagę rosnące wykorzystanie energii w związku z koniecznością zaspokojenia potrzeb wzrastającej liczby ludności oraz potrzeb zielonych i średnich przedsiębiorstw, a nie tylko wielkich firm. Musimy również postawić na lepszą efektywność energetyczną, zmniejszyć straty systemowe, poprawić wykorzystanie istniejących elektrowni, a dodatkowo wprowadzić nowe technologie i metody wytwarzania energii.

Alternatywne źródła energii
Ulepszony transport publiczny i wymiana źródeł dostarczania energii w transporcie publicznym są jednymi z najważniejszych kroków Islandii w wypełnianiu zobowiązań wynikających z porozumienia paryskiego. Zmiana źródeł dostarczania energii oznacza wykorzystanie w coraz większym stopniu energii elektrycznej i innych przyjaznych dla środowiska paliw w samochodach, maszynach, łodziach, statkach i samolotach, zgodnie z tym, na co pozwala technologia. Nacisk należy położyć na innowacje i rozwój produkcji krajowego paliwa i jego wykorzystywania.
Rozwój planu wprowadzenia ekologicznego transportu na Islandii do 2030 r. przebiega pomyślnie. Wzmacniane są pozycja transportu publicznego jako opłacalnej opcji transportu dla większości ludzi, zarówno na terenach miejskich, jak i wiejskich, oraz możliwości wykorzystywania różnorodnych źródeł energii. Należy położyć nacisk na zwiększenie udziału dużych i małych samochodów prywatnych zasilanych energią elektryczną, wodorem lub metanem. Jednocześnie należy ułatwiać przełączanie maszyn i dużych samochodów na przyjazne dla środowiska źródła energii.

Szczególną uwagę należy zwrócić na elektryfikację portów, aby łodzie elektryczne mogły tam pobierać energię. Wszystkie statki będą mogły korzystać z czystych źródeł energii dostępnych w portach. Następuje szybki rozwój nowych i przyjaznych dla środowiska paliw do silników okrętowych, takich jak metan, metanol i etanol, biodiesel, wodór i amoniak. Proces mieszania paliw ekologicznych z paliwami lotniczymi już został rozpoczęty, a koncepcja elektryfikacji lotnictwa rozwija się gwałtownie. Islandia musi uczestniczyć w wymianie źródeł dostarczania energii wykorzystywanych w samolotach.

Kabel podmorski
Rozmowy na temat sprzedaży energii elektrycznej za granicę za pomocą kabla podmorskiego powracają od czasu do czasu przez ostatnie 20 lat. Zbadano wszystkie ekonomiczne i społeczne zalety oraz wady takiego rozwiązania. Instalacja kabla podmorskiego jest kosztownym i ryzykownym projektem, który wymagałaby powstawania nowych elektrowni i linii przesyłowych, a przez to oddziaływał na islandzką naturę. Zwiększenie produkcji energii, w celu pokrycia kosztów i maksymalizacji rentowności projektu, będzie wiązało się z większym wykorzystaniem akwenów, wodospadów oraz obszarów geotermalnych, co zakłóci cenne obszary dzikiej przyrody. Jednocześnie zielone przedsiębiorstwa na Islandii mogą mieć trudności z pozyskiwaniem energii po konkurencyjnych cenach. Ponadto postęp technologiczny, który doprowadził do obniżenia kosztów wykorzystania energii wiatrowej i słonecznej, oznacza, że cena energii elektrycznej przesyłanej przez kabel podmorski między Islandią a Wielką Brytanią nie będzie już tak konkurencyjna. Partia Ruch Zieloni-Lewica, jak poprzednio, całkowicie sprzeciwia się układaniu podmorskiego kabla w celu sprzedaży energii do Europy.

Zrównoważony rozwój, bezpieczeństwo i odpowiedzialność
Ruch Zieloni-Lewica od początku swojej działalności kierował się zrównoważonym rozwojem, szczególnie w kwestii wykorzystywania i produkcji energii wodnej i energii geotermalnej. W trakcie wytwarzania energii należy zapewnić zasady ostrożności i nastawienie prewencyjne. Elektrownie, które służą zaspokajaniu potrzeb przemysłu ciężkiego, nie są zgodne z polityką zrównoważonego rozwoju. Sprawiedliwe opłaty muszą być naliczane, gdy zasoby będące własnością narodu są wykorzystywane, należy także wprowadzić wymóg płacenia przez dużych użytkowników uczciwej ceny za zakupioną energię oraz koszty związane z jej transportem i dostarczaniem. Polityka własności krajowego przedsiębiorstwa energetycznego (isl. Landsvirkjun), a także innych publicznych spółek energetycznych, musi uwzględniać te wymogi.

Ruch Zieloni-Lewica uważa, że w tych okolicznościach oraz w świetle porozumienia paryskiego nie ma możliwości przeznaczenia większej ilości energii na zanieczyszczający kraj przemysł ciężki, który obecnie zużywa prawie 80% całej produkcji energii elektrycznej w kraju. Przeciwnie, należy zbadać, czy możliwe jest zmniejszenie ilości zużywanej energii elektrycznej przez przemysł ciężki, na przykład poprzez zainicjowanie w przyszłości rewizji kontraktów na dostawę energii dla przemysłu ciężkiego celem zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, ułatwienia zmian stosowanych źródeł energii w transporcie miejskim, zwiększenia różnorodności przemysłu oraz zwiększenia grupy „zielonych” firm korzystających z energii elektrycznej na Islandii.
W kraju musi panować powszechna zgoda co do sposobu zarządzania naszymi wspólnymi zasobami energii wodnej i energii geotermalnej. Celem Ruchu Zieloni-Lewica jest, aby energia z odnawialnych źródeł energii zastąpiła importowane paliwa kopalne, przy jednoczesnym uwzględnieniu środków ostrożności i zabezpieczenia. W tym celu należy zrezygnować z koncepcji wytwarzania energii na dużą skalę, a skupić się na indywidualnych projektach przemysłowych.

Rozsądne ceny energii dla gospodarstw domowych i przemysłu krajowego
Przy ustalaniu cen energii elektrycznej należy zapewnić rozsądne ceny energii dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw. Rozsądny poziom cen powinien być celem ważniejszym niż zyski przedsiębiorstw państwowych. Szczególny nacisk należy położyć na obniżenie kosztów energii elektrycznej w krajowej produkcji żywności, takiej jak ogrodnictwo, aby zwiększyć zrównoważony rozwój i bezpieczeństwo żywnościowe kraju. Niemniej ważne jest, aby przy ustalaniu ceny energii brać pod uwagę wszystkie koszty, w tym koszty poświęcenia utraconych zasobów naturalnych. Nie można zatem zapominać, że natura ma wartość samą w sobie, którą trudno przeliczyć na pieniądze.
Elektryczność, tak jak czysta woda, ogrzewanie domów oraz telekomunikacja, jest uważana za podstawową potrzebę w nowoczesnym społeczeństwie, która nie powinna być eksploatowana dla zysku. Ruch Zieloni-Lewica uważa za priorytetowe uznanie, że zasoby lądowe i morskie są wspólną własnością narodu, oraz zagwarantowanie, że całe społeczeństwo będzie mogło korzystać z zysków z ich zrównoważonego użytkowania. Przy korzystaniu i eksploatacji zasobów energetycznych kraju kluczowe jest wykazanie się odpowiedzialnością i skupienie się na działaniach społecznych w interesie publicznym, a nie na zyskach. Krajowe przedsiębiorstwo energetyczne musi nadal pozostać w pełni własnością publiczną, ponieważ firma została zbudowana w celu wykorzystywania wspólnych zasobów energetycznych kraju.

Zrównoważone wytwarzanie energii w harmonii z naturą Islandii
Zrównoważony rozwój musi zawsze być naczelną zasadą w procesie wytwarzaniu energii, a także kwestie ochrony przyrody muszą odgrywać kluczową rolę. Ochrona terenów górzystych ma duże znaczenie, a najlepiej zapewni ją kompleksowa struktura, w której nacisk kładzie się na ochronę krajobrazu, której przykładem jest stworzenie górskiego parku narodowego – Miðhálendisþjóðgarður.

Elektrownie wodne o mocy poniżej 10 MW nie są obecnie objęte ramowym planem ochrony i efektywności energetycznej terytoriów. Jest to zbyt wysokie kryterium, ponieważ moc elektrowni niekoniecznie jest bezpośrednio związana z jej wpływem na środowisko. Dlatego istotne jest, aby rewidować kryteria wielkości elektrowni. Trwają już prace nad wyznaczeniem kryteriów określających małą elektrownię do użytku domowego i to, co powinno być objęte planem ramowym.

Musimy skupić się na poszukiwaniu bardziej zrównoważonych sposobów wykorzystania energii wodnej i badań nad nowymi źródłami energii, takimi jak energia wiatru i geotermalna. Ponadto należy rozpocząć prace nad kompleksowym planem budowy farm wiatrowych lub rozległych parków wiatrowych, który określi, gdzie ich budowa jest możliwa, a na jakich terenach nie mogą powstać. Nowe technologie, takie jak aktywacja pływów morskich, zastosowanie metanu, alkoholu, wodoru i biodiesla, również muszą zostać wzięte pod uwagę.

Energia dla wszystkich
Islandia jest krajem bogatym w zasoby energetyczne. Wszyscy Islandczycy powinni mieć dostęp do energii elektrycznej i zapewnione odpowiednie bezpieczeństwo dostaw. Definicja tego terminu w przepisach ustawowych i wykonawczych musi zostać zharmonizowana, a przepisy prawne dotyczące odpowiedzialności przedsiębiorstw energetycznych muszą zostać określone w celu zaspokojenia potrzeb energetycznych gospodarstw domowych i ogólnych użytkowników. Koszty dystrybucji energii elektrycznej muszą być równo rozdystrybuowane.

Niewydajne systemy transportu i dystrybucji energii na terenach wiejskich mają negatywny wpływ na życie gospodarcze na danym terenie. Oczywiste jest, że system ten należy wzmocnić w celu zapewnienia bezpieczeństwa dostaw na rynku ogólnym oraz wymiany energii. W przypadku tych projektów należy ocenić wszystkie korzyści i wybrać rozwiązanie najbardziej harmonijne dla otoczenia, pomimo wyższych kosztów. Szczególną ostrożność należy zachować na wyżynach i obszarach chronionych. Linie elektrycznie nie mogą niszczyć dziewiczej natury Islandii. Należy unikać montowania linii przesyłowych w ziemi, na terenach, gdzie znajdują się wrażliwe formacje geologiczne.

Rynku pracy nie można postrzegać, nie wziąwszy pod uwagę społeczności, która jest jego częścią. Dlatego silny system opieki społecznej i dobry rynek pracy muszą iść zawsze w parze. Priorytetem ruchu jest bezpłatne kształcenie dzieci oraz bezpłatna opieka zdrowotna. Wzorowy rynek pracy cechuje to, że każda osoba, której pozwala na to zdrowie i która ma chęć do podjęcia pracy, może ją otrzymać i otrzymywać za nią godne wynagrodzenie. Na takim rynku pracy prawa pracowników są respektowane, a nierówności między grupami – nieodczuwalne. Struktura rynku pracy podlega nieustannym zmianom pod względem wieku, wykształcenia, pochodzenia i zdolności do pracy, zmieniają się również potrzeby społeczności dotyczące poszukiwanego personelu. W związku z poprawiającym się stanem zdrowia osób starszych coraz więcej pracowników w pełni możliwości do kontynuowania zatrudnienia musi opuszczać rynek pracy ze względu na swój wiek, a coraz więcej osób nie jest w stanie podjąć pracy z powodu złego stanu zdrowia już na wczesnym etapie życia zawodowego. Jednocześnie rośnie liczba osób, które nie znają dobrze swoich praw, takich jak imigranci i ludzie młodzi. Nie powinno dziwić, że pracodawcy wykorzystują słabą pozycję swoich pracowników, oszukują ich w kwestiach wynagrodzeń oraz łamią ich prawa. W takich okolicznościach rola związków zawodowych ma większe znaczenie niż kiedykolwiek wcześniej. Podobnie jak na początku ubiegłego wieku związki zawodowe były zaangażowane w budowanie społeczeństwa dobrobytu, z którego obecnie korzystamy, tak teraz i w przyszłości będą odgrywać istotną rolę w ochronie tego dobrobytu. W naszej bogatej społeczności nie powinno dochodzić do sytuacji, w której ludzie żyją w ubóstwie, odmawiają sobie opieki zdrowotnej lub w której dzieci nie kontynuują nauki, aby pomóc w utrzymaniu rodziny. Rolą rządu jest stworzenie środowiska, w którym może rozwijać się zdrowy rynek pracy. Odbywa się to poprzez stworzenie warunków prawnych zapobiegających dyskryminacji i nadużyciom, aktywnego nadzoru i konsekwencji dla tych, którzy łamią prawa innych osób. Wpływ na stworzenie takiego środowiska ma również obniżenie kosztów opieki zdrowotnej i edukacji, promowanie profilaktyki w opiece zdrowotnej, takiej jak usługi fizjoterapeutów i psychologów, co zmniejsza prawdopodobieństwo wykluczenia ludzi z rynku pracy. Kwota wolna od podatku dla osób fizycznych musi być wystarczająca, aby zrównoważyć płatności podatkowe, kierując się współczynnikiem kosztów utrzymania. System podatkowy powinien być lepiej wykorzystywany do rozłożenia obciążeń związanych z konsumpcją publiczną, zgodnie z indywidualną zdolnością ludzi do partycypacji w takich kosztach.

Zdrowie, edukacja i jakość życia
Dobry rynek pracy jest elastyczny, bezpieczny, a ludzie mają możliwość pełnego wykorzystania zarówno czasu w pracy, jak i z czasu wolnego. Ruch Zieloni-Lewica chce:

● silnego systemu opieki społecznej, który zapewni użytkownikom bezpłatne usługi edukacyjne i zdrowotne;
● zwiększenia oferty edukacyjnej w sektorach przemysłowym i technicznym, aby przygotować ludzi do zmieniającego się rynku pracy i podnieść ogólny poziom wykształcenia;
● odpowiedzialności władzy publicznej za edukację wymaganą do wykonywania określonych zadań;
● zniesienia ograniczeń wiekowych w szkołach średnich;
● skrócenia dnia roboczego do 6 godzin;
● zapewnienia podstawowej edukacji dotyczącej rynku pracy i bezpieczeństwa pracy na koniec szkoły podstawowej;
● aby środki gromadzone przez ludzi celem poprawienia jakości życia nie umniejszały świadczonej pomocy publicznej;
● zlikwidowania podziały rynku pracy na tle płciowym oraz wyeliminowania różnic wynagrodzeń ze względu na płeć.

Otoczenie prawne i odpowiedzialność
Władze ponoszą dużą odpowiedzialność za rynek pracy, co wymaga z ich strony wprowadzenia silnych przepisów prawnych oraz instytucji do monitorowania i ochrony praw ludzi pracy. Ruch Zieloni-Lewica chce:
● wdrożenia przepisów dotyczących odpowiedzialności łańcuchowej we wszystkich branżach;
● wzmocnienia dużych instytucji, takich jak Inspekcja Pracy (isl. Vinnueftirlitið), Urząd Pracy (isl. Vinnumálastofnun), organy podatkowe, organy ścigania i służby społeczne, w celu zabezpieczenia praw pracowniczych w porozumieniu ze związkami zawodowymi i innymi uczestnikami rynku pracy;
● wdrożenia rzeczywistej odpowiedzialności społecznej podczas dokonywania zamówień publicznych, zarówno na Islandii, jak i za granicą;
● aby firmy i instytucje zgłaszały różnice w wynagrodzeniach w każdej jednostce organizacyjnej oraz określały dopuszczalne różnice w wynagrodzeniach;
● aby niewypłacanie wynagrodzenia podlegało karze, co ograniczy pracodawcom możliwość oszustw związanych z nowymi numerami ewidencyjnymi firmy;
● ustalania progów podatkowych w zgodzie z kwotami niezbędnymi na zaspokojenie podstawowych kosztów życia;
● przestrzegania prawa związków zawodowych do strajku.

Związki zawodowe i zawieranie umów związkowych
Związki są najsilniejszą siłą ludzi pracy w korzystaniu i obronie swoich praw. Kontakty władz państwowych ze związkami zawodowymi powinny opierać się na autonomii związków jako demokratycznego forum. Ruch Zieloni-Lewica chce:
● zacieśnienia współpracy władz publicznych ze związkami poprzez formalne konsultacje dotyczące przygotowania budżetu;
● całkowitego zniesienia tajności wysokości wynagrodzeń;
● osiągnięcia konsensusu między rządem a uczestnikami rynku pracy w sprawie przyszłych kwestii wynagrodzeń, które będą uwzględniać usługi opieki społecznej, wypłatę gwarantowanych kwot niezbędnych do utrzymania się, przeciwdziałanie nierównościom oraz wspólne fundusze wykorzystywane do poprawy jakości życia wszystkich;
● zapewnienia odpowiednich informacji o islandzkim rynku pracy osobom przybywającym z zagranicy do pracy na Islandii.

Walka z nierównościami na rynku pracy jest odwiecznym wyzwaniem. Rozbieżności dotyczą zarówno zwiększonej luki dochodowej między tymi, którzy zarabiają najwięcej, a tymi, którzy pracują na minimalnym wynagrodzeniu, jak i nierówności pomiędzy płacami ze względu na płeć, wiek oraz dla pracowników zagranicznych. Walka z nierównościami sprawi, że islandzki rynek pracy nie zostanie odcięty od międzynarodowego rynku pracy, a odpowiedzialność, którą ponosimy w kraju, nie zostanie odcięta od uczciwości w świecie.

Walka pracowników o godziwe wynagrodzenie za pracę jest dziś tak istotna, jak była wcześniej. Walka ma charakter międzynarodowy i polega na zmniejszeniu podziałów i na tym, aby wypracowane zyski wracały do kieszeni osób, które je wypracowały. Rynek pracy na Islandii, tak jak na całym świecie w ostatnich dziesięcioleciach, przeszedł poważne zmiany i nieustannie tym zmianom podlega w związku z postępem technologicznym. Grozi to obniżeniem bezpieczeństwa dla ludzi pracujących oraz pogarszającymi się warunkami zatrudnienia, w związku z tym, że walka o posadę stanie się trudniejsza, a duża konkurencja na rynku zawsze prowadzi również do obniżenia wynagrodzeń. W konsekwencji ochrona podstawowych filarów islandzkiego rynku pracy nigdy przedtem nie była tak istotna. Filary te to delegalizacja dumpingu socjalnego oraz wzmocnienie związków zawodowych i włączenie ich do tradycyjnej walki politycznej.

Szacunek, troska, stabilność
Wykorzystanie zasobów naturalnych opiera się na szacunku względem nich, trosce o ich jak najlepsze wykorzystanie oraz stabilności dla osób, które zajmują się ich wykorzystywaniem. Zasoby naturalne kraju powinny być wykorzystywane, jednak należy zawsze robić to rozważnie oraz w harmonii z naturą, społeczeństwem, myśląc o przyszłych pokoleniach. Wszystkie zasoby, zarówno lądowe, jak i morskie, powinny stanowić wieczne i niezbywalne aktywa narodu islandzkiego. Naród ma prawo korzystania z zysków pochodzących z eksploatacji wszystkich zasobów naturalnych kraju. Eksploatacja surowców naturalnych powinna opierać się na prawie każdego obywatela do uczestniczenia w tym procesie, otwarcia na nowe możliwości oraz pozostawać w stałym związku z rozwojem regionalnym. Wykorzystanie zasobów powinno być częścią zielonej gospodarki i powinno opierać się na międzynarodowych badaniach, współpracy i innowacjach, szczególnie mając na uwadze dobro środowiska i klimatu. Kwestie ochrony środowiska muszą zawsze stanowić priorytet przy wykorzystywaniu zasobów naturalnych. W odniesieniu do zasobów morskich kwestie ochrony środowiska dotyczą nie tylko zrównoważonego wykorzystania zasobów, lecz także połowów i przetwórstwa. Zakwaszenie oceanów jest coraz większym problemem, który może prowadzić do nieodwracalnych zmian w środowisku morskim. Niezwykle istotne jest, aby zasoby morskie były wykorzystywane w sposób przyjazny dla środowiska, a do rybołówstwa wykorzystywana była najnowsza technologia. Paliwa kopalne należy zastąpić odnawialnymi źródłami energii i przyjaznymi dla środowiska narzędziami połowowymi. W tym celu osoby, które korzystają z zasobów, muszą zachować równowagę, która tworzy zachęty do inwestowania w technologie przyjazne środowisku.

Cele dobrego systemu:
● zgoda co do systemu i jego uczciwość;
● zyski dla społeczeństwa;
● zrównoważone wykorzystywanie – etyczne wykorzystywanie;
● utrzymywanie zaludnienia;
● stabilność działalności, ale jednocześnie otwartość na nowe.

Ruch Zieloni-Lewica dąży do tego, aby zarządzanie rybołówstwem opierało się na interesach wszystkich terenów w kraju, stabilności mieszkaniowej oraz bezpieczeństwie zatrudnienia. W systemie należy stworzyć założenia służące odnowieniu, aby ci, którzy chcą zacząć regularnie wychodzić na morze w celu połowu ryb, mogli zbudować firmę specjalizującą się w rybołówstwie, która będzie mogła konkurować z innymi. Zarząd rybołówstwa (isl. Stjórn fiskveiða) musi być informowany o najlepszej dostępnej wiedzy oraz o wynikach międzynarodowych prac naukowych i współpracy w zakresie oceny ekosystemów morskich i przybrzeżnych.

Zarząd rybołówstwa
Fakt, że naród jest właścicielem zasobów lądowych i morskich oraz że powinien otrzymać zapłatę za ich wykorzystywanie, jest podstawową regułą wykorzystywania surowców naturalnych. Ruch Zieloni-Lewica podkreśla bezwarunkowe zapewnienie narodowej własności zasobów naturalnych w przepisach Konstytucji, w których jasno zostanie określona przynależność zasobów naturalnych do społeczeństwa. Celem ruchu jest obciążenie firm zajmujących się połowami morskimi opłatami za korzystanie z jego akwenów, na wzór opłaty za dzierżawę gruntów. Ruch dąży do wprowadzenia opłat połowowych pobieranych od armatorów, które będą stanowiły stały procent od wartości połowów sprzedanych ze statków. Wdrażając taką opłatę, należy dokonać progowego podziału na różne rodzaje firm, w zależności od wartości ich połowów, analogicznie do systemu podatkowego, ponieważ nie można w ten sam sposób porównywać efektywności i zysków małych i dużych przedsiębiorstw. Kształtowanie się cen złowionych ryb zacznie nieuchronnie uwzględniać opłatę połowową, ale jednostki, które zamierzają wspierać przemysł i płacić rybakom dobre wynagrodzenie, zyskają przewagę konkurencyjną nad innymi. Ruch chciałby doprowadzić do sytuacji, w której zyski i zatrudnienie w sektorze rybołówstwa byłyby jak najlepiej dzielone pomiędzy całe społeczeństwo. Nie mogą one być skupione tylko w rękach kilku potężnych firm, które myślą o chwilowych zyskach i biorą na siebie znikomą odpowiedzialność, jak pokazały nam już liczne przykłady. Co gorsza, zyski z połowów, uzyskiwane przez dużych armatorów, są często akumulowane w rajach podatkowych. Dochód uzyskany z wprowadzenia opłaty połowowej będzie natomiast częściowo wypłacany zainteresowanym gminom.

Każda z firm bazuje na otrzymanym limicie połowowym ustalonym przez Ministra Rybołówstwa na podstawie opinii Instytutu Badań Morskich. Ruch chce, aby przydział kwot w obecnej formie był stopniowo zmieniany, a kwoty były rozdzielane na podstawie interesu społeczności, regionów i rynku pracy. Partia kładzie szczególny nacisk na promocję rybołówstwa przybrzeżnego. Niewykorzystane kwoty połowowe będą ponownie rozdzielane jako tymczasowe licencje zależne od rodzaju prowadzonej firmy i praktyk połowowych lub będą wiązały się z udziałem w aukcjach, częściowo ograniczonych do określonych obszarów kraju i danych gmin – i to one będą brały udział w określeniu sposobów przydziałów niewykorzystanych. Państwo przyznaje niewykorzystane kwoty połowowe wraz z pozwoleniem określającym kwoty połowowe jako własność narodu, których nie można odsprzedać, oraz informującym o naliczaniu opłaty połowowej w zależności od ich kwot. 10% kwot połowych niewykorzystanych w danych roku jest odkładane i umieszczane w puli regionalnej. Kwoty te są rozdzielane corocznie na 10 lat na te obszary, które zdaniem Instytutu Regionalnego są deficytowe. Kwoty połowowe mogą zostać przekazane regionom jako konkretna kwota połowowa lub jako wkład do połowów na danych obszarze. Wszystkie zalecenia dotyczące zwiększenia kwot zostaną automatycznie włączone w państwowy system aukcji, tak jak kwoty połowowe przyznawane nowym instytucjom. Jeśli doradcy połowowi będą chcieli zmniejszyć kwoty połowowe danych gatunków, będą one odejmowane każdorazowo od pozostałej części połowów.

Ochrona środowiska
Ekosystemy świata, zarówno lądowe, jak i morskie, charakteryzują się wrażliwą równowagą, która została stworzona i utrzymywana nawet przez tysiące lat. Obecnie obserwujemy znaczny wpływ człowieka na te ekosystemy, co stało się już realnym problemem w skali globalnej i czego przykładem może być zakwaszenie mórz. Wpływ człowieka trwa na razie krótko i trudno przewidzieć, w jaki sposób będzie oddziaływał na inne naturalne procesy zmieniające równowagę ekosystemów morskich. Kluczową zasadą w zarządzaniu rybołówstwem musi być zatem poszanowanie zasobów i ekosystemów oceanu, dna morskiego i wybrzeża, a zasada ostrożności – punktem wyjściowym poszanowania zasobów. Jeśli nie jesteśmy w stanie stwierdzić, jaki będzie potencjalny wpływ naszych działań, należy je porzucić. Zdolność do pojmowania naszej roli w ekosystemie morskim jest kolejnym kluczowym słowem, które ruch chce podkreślić w zarządzaniu rybołówstwem. Stosowane przez nas metody połowów i ich wielkość mają wpływ na dno morskie, społeczeństwo na lądzie, klimat i wiele innych systemów. Innymi słowy, połowy, na przykład stosowanie ciągnionych narzędzi połowowych i spalanie opałowego oleju na statkach, stanowią część globalnego środowiska i w tym świetle należy je badać i rozumieć. W związku z tym zarząd rybołówstwa zwraca uwagą na więcej czynników niż wyniki rocznych sprawozdań finansowych poszczególnych przedsiębiorstw i odpowiednio postrzega swoją odpowiedzialność z tym związaną. Wreszcie wody płytkie muszą być jeszcze lepiej chronione, niż jest to w tej chwili, przed wielkimi statkami i stosowanymi przez nie dużymi narzędziami połowowymi. Obecnie analizowane są korzyści wynikające ze zwiększenia granicy połowów na odległości 20 mil od linii brzegowej, a w jej zakresie stosowano by wyłącznie przyjazne dla środowiska narzędzia połowowe, podobne do tych używanych do dżigowania (technika wędkarska – przyp. tłum.).

Hodowla ryb
Akwakultura ma duży potencjał wzrostu i daje możliwości rozwojowe na przyszłość w wielu częściach kraju. Obejmują one dalszy rozwój ekologicznej akwakultury, hodowli zwierząt morskich oraz glonów. Należy wspierać prace rozwojowe i badania, a także ustanowić surowe ramy prawne i zasady dla tej branży. Hodowla zwierząt morskich powinna być możliwa po opracowaniu polityki w tej dziedzinie i wdrożeniu przepisów. Ponadto należy zabezpieczyć prawo władz lokalnych do planowania obszarów morskich i przybrzeżnych, a wpływ gospodarczy i społeczny akwakultury należy oceniać w podobny sposób, jak jej wpływ na środowisko naturalne. Rządzący powinni zachęcać do opracowywania innowacyjnych rozwiązań w dziedzinie akwakultury, mających na celu maksymalne wykorzystanie produktów ubocznych, ochronę dzikich populacji oraz wrażliwej przyrody islandzkiej, a także maksymalizację dobrostanu zwierząt i jakości produktu. Hodowla ryb powinna również opierać się na zrównoważonym rozwoju, naukowej ocenie ryzyka, a od firm należy wymagać stosowania wszelkich dostępnych środków łagodzących, niezbędnych do umożliwienia prowadzenia hodowli w harmonii ze środowiskiem i społecznością.

Wrażliwą islandzką przyrodę należy chronić przed wstrząsami i uszkodzeniami, które mogą wynikać z nieodpowiedzialnej akwakultury. Dzikie populacje ryb z rodziny łososiowatych i wrażliwa przyroda muszą być chronione przed genetycznym mieszaniem gatunków, chorobami, pasożytami i innymi urazami, które mogą wynikać z uwolnienia ryb hodowlanych lub w inny sposób szkodzić środowisku. Najskuteczniejsza w perspektywie długoterminowej jest hodowla, która będzie ściśle związana z innym sposobami użytkowania, intensywnym monitorowaniem, kontrolowaniem i ochroną islandzkiej przyrody. Należy szanować prawa natury z jej całą różnorodnością do ewoluowania na własnych warunkach, co da długoterminowe korzyści dla obszarów wiejskich.

W uchwale w sprawie osób ze środowiska LGBT, uchwalonej przez Krajową Konwencję Ruchu Zieloni-Lewica, która obyła się w Reykjavíku między 6 a 8 października 2017 r., wyrażono zaniepokojenie faktem, że Islandia zajmuje gorszą pozycję w międzynarodowych porównaniach statusu osób ze środowiska LGBT.

Na tęczowej mapie ILGA w Europie Islandia spełnia obecnie mniej niż połowę wymogów gwarantujących prawa osobom ze środowiska LGBT, co zasadniczo różni się od wyników Islandii z roku 2014. Pozycja Islandii jest teraz znacznie w tyle za narodami, z którymi często się porównujemy. Ruch Zieloni-Lewica chce zapewnić bezpieczeństwo pracy osób ze środowiska LGBT, ustanawiając przepisy zakazujące zwalniania z pracy w związku z orientacją seksualną, tożsamością płciową, cechami płciowymi lub ekspresją seksualną, jak to jest obecnie. Podobnie Ruch Zieloni-Lewica sprzeciwia się przeprowadzaniu zabiegów operacyjnych na osobach interseksualnych (szczególnie na dzieciach) bez uzasadnienia i ich zgody. Ruch Zieloni-Lewica sprzeciwia się ponadto konieczności uzyskania diagnozy zaburzeń psychicznych, aby takie osoby mogły oficjalnie zmienić płeć w dokumentach. Ruch Zieloni-Lewica uważa, że osoby interseksualne powinny same decydować, po osiągnięciu odpowiedniego wieku, czy aprobują określone cechy przypisane płci, że nie należy zakłócać ich świadomości seksualnej niepotrzebnymi interwencjami w ich cechy seksualne. Wyraźnym naruszeniem praw człowieka jest wykonywanie zabiegów małym dzieciom w celu znormalizowania ich cech seksualnych, tak aby pasowały one do określonych ram płci, bez świadomej zgody danej osoby.

Każdy ma prawo pozostać taką osobą, jaką jest, niezależnie od wszystkiego. Ludziom należy pozwolić na definiowanie siebie na podstawie ich świadomości seksualnej, orientacji seksualnej, cech płciowych oraz ekspresji seksualnej, niezależnie od tego, czy będzie to wymagało poddania się operacji lub przejścia przez proces korekty płci w celu znalezienia cech płciowych, które będą bardziej zgodne z ich świadomością seksualną, czy też nie. Ludzie powinni mieć prawo do decydowania, czy chcą przejść proces korekty płci, i sami powinni go kontrolować. Nie powinno się wymagać specyficznej ekspresji seksualnej w celu umożliwienia operacji, lecz raczej taka osoba powinna sama móc kierować tym procesem, w ścisłej współpracy z lekarzami. Anachronizmem jest twierdzenie, że konieczne jest zdiagnozowanie zaburzeń psychicznych u jednostki, aby dopuścić ją do procesu korekty płci – takie poglądy powinniśmy zdecydowanie odrzucić. Dostęp do opieki zdrowotnej nie może być w żaden sposób ograniczany i dotyczy to również osób transseksualnych. Operacje zmiany płci powinny być finansowane ze środków publicznych.

Ruch Zieloni-Lewica pragnie, aby ludzie sami decydowali, jak ich imię i nazwisko oraz płeć zostaną wpisane do Rejestru Ludności (isl. Þjóðskrá). Powinno istnieć więcej możliwości wyboru określeń dotyczących płci, ponieważ nie wszyscy ludzie potrafią się zdefiniować w ramach tych tradycyjnych dwóch. W tej sprawie Islandia mogłaby dać przykład innym narodom, oferując rejestrację płci X w rejestrze ludności, co oznaczałoby po prostu, że urząd nie rejestruje danej osoby ani jako kobiety, ani jako mężczyzny. W ten sposób płeć takiej osoby mogłaby zostać oznaczana jako X w paszporcie i na innych dokumentach osobistych, które wymagają rejestracji płci. Osobom ze środowiska LGBT należy również zapewnić ochronę konstytucyjną, co byłoby możliwe przez dodanie do art. 65 określeń orientacji seksualnej, tożsamości płciowej, cech płciowych oraz ekspresji płciowej. Konstytucja powinna zatwierdzić istnienie więcej rodzajów płci niż tylko te, które zakłada dwubiegunowy podział płci – na kobietę i mężczyznę. Ruch dąży do wyeliminowania tradycyjnego podziału toalet ze względu na płeć w budynkach użyteczności publicznej lub zapewnienie, w stosownych przypadkach, toalet neutralnych pod względem płci, ponieważ jest to istotne dla osób, które nie definiują siebie w tradycyjnych ramach dwóch płci. Zakaz transfuzji krwi przez mężczyzn uprawiających stosunki seksualne z innymi mężczyznami jest także anachronizmem, który należy jak najszybciej znieść.
Państwo islandzkie musi skoncentrować się na negocjacjach z państwami, które zezwalają na adopcję przez osoby ze środowiska LGBT, a także wywierać większą presję na państwa, które tej adopcji zabraniają. Ponadto nie możemy pominąć osób ze środowiska LGBT wśród ubiegających się o azyl na Islandii, ponieważ jest to grupa, która wymaga szczególnej uwagi ze względu na to, że stanowi mniejszość w mniejszości. Musimy zapewnić im możliwie najlepsze doradztwo i usługi, a urząd imigracyjny (isl. Útlendingastofnun) musi zwrócić szczególną uwagę na tę grupę osób.

Podobnie nadszedł czas, aby państwo islandzkie silniej wspierało grupy walczące o interesy osób ze środowiska LGBT, otrzymujące tylko ułamek pieniędzy, które kraje sąsiadujące przekazują podobnym stowarzyszeniom. Państwo jak dotąd zaniedbywało takie organizacje, planując budżet.
Islandzki rząd często wywyższał się i cieszył się z dobrych wyników, jakie co roku przynosiła parada równości, która jest świętem środowiska LGBT. Pozytywne wystąpienia publiczne na niewiele się jednak zdadzą, jeżeli nie będą skutkowały konkretnymi działaniami i wprowadzaniem zmian legislacyjnych. Parlament i państwo islandzkie muszą zrobić więcej, jeśli chodzi o środowisko LGBT, a Ruch Zieloni-Lewica jest gotowy poczynić duże kroki w tej sprawie.

Ruch Zieloni-Lewica dąży do wyeliminowania wszelkich przejawów nierówności płci w społeczeństwie, a tym samym do rozbicia patriarchalnego systemu płci, który jest szkodliwy dla statusu, możliwości i udziału wszystkich. W ten sposób stworzymy lepsze społeczeństwo dla nas wszystkich, bez względu na płeć.

Tworzenie polityki nie dotyczy tylko instytucji publicznych, lecz musi być związane z życiem codziennym, komunikacją i prawdziwą wolnością jednostki.

Patriarchalizm jest systemem społecznym, który rozwija się na podstawie dualistycznego i z góry określonego systemu pojmowania ludzi, w którym kobiety podporządkowują się, a mężczyźni podporządkowują sobie kobiety. Nierówność staje się większa, jeśli ludzie nie mieszczą się w standardowym patriarchalnym systemie. Kobiety niepełnosprawne często spotykają się z podwójną dyskryminacją, ludzie, którzy nie potrafią określić się tradycyjną definicją mężczyzny lub kobiety, stoją w obliczu nierówności, podobnie jak osoby obcego pochodzenia – i długo można by jeszcze wymieniać dyskryminowane grupy. Cały program, a także działania i usługi wprowadzane w harmonii z nią powinny uwzględniać różne potrzeby i pragnienia ludzi. Należy unikać homogeniczności w dyskusji i w działaniach w tej dziedzinie, ponieważ do czynienia mamy z wielką różnorodnością i często ze złożonym systemem społecznym.

Pełna równość wymaga zaatakowania podstaw systemu patriarchalnego i jego przejawów. Długofalowe zmiany wymagają reform w dziedzinie edukacji i wychowania, ale nie można zwlekać też z podjęciem bezpośrednich i natychmiastowych działań.

Bezpieczeństwo
Przemoc na tle płciowym jest najpoważniejszym przejawem nierówności płci. Nie jest to problem indywidualny, lecz społeczny, który rozwija się dzięki nierówności sił i stanowi największe zagrożenie dla życia i zdrowia kobiet, zarówno na Islandii, jak i w każdym innym miejscu na ziemi. Przemoc i grożenie przemocą stanowią część codziennego życia kobiet i mają jeszcze większy wpływ na życie i status kobiet należących do grup mniejszościowych.
Należy wyeliminować przejawy przemocy na tle płciowym. W tym celu należy wzmocnić działania prewencyjne, edukację, badania przesiewowe, dostępne usługi oraz procedury w związku z przemocą we wszystkich obszarach życia społecznego, a kobiety powinny mieć zawsze pełną kontrolę i swobodę w dysponowaniu własnym ciałem. Wykorzenić należy te poglądy i systemy, które prowadzą do przemocy ze względu na płeć. Wymaga to skoordynowanego wysiłku ze strony władz, środowisk naukowych, odpowiednich instytucji, inicjatyw obywatelskich i całej społeczności.

● Należy opracować plan we współpracy z władzami państwowymi i lokalnymi w celu wyeliminowania przemocy na tle płciowym. Konieczne jest określenie terminowych i wymiernych działań oraz kosztów tych projektów. Powołana zostanie Rada do spraw Zapobiegania Przemocy, która zgromadzi specjalistów w tej dziedzinie celem stałego nadzorowania tego planu działania, oceniania skuteczności środków zaradczych i obowiązującego prawa, zgodnie z rozwojem i postępem technologicznym zachodzącym w społeczeństwie.
● Nie akceptujemy macierzyństwa zastępczego, zarówno darmowego, jak i w celu osiągnięcia zysku. Ludzie nie mają prawa do posiadania dzieci w jakikolwiek możliwy sposób, a kobiety, ich narządy rozrodcze i ich ciała nie powinny być traktowane jako narzędzia innych.
● Rodzącym kobietom należy zapewnić różnorodne i wysokiej jakości usługi zgodnie z ich potrzebami. Wszelkie usługi powinny być zawsze ukierunkowane na potrzeby samej kobiety i muszą być dostępne dla wszystkich, niezależnie od miejsca zamieszkania.
● Prawo kobiet do wykonywania zabiegu aborcji musi być chronione.
● Należy egzekwować przepisy islandzkiego prawa zabraniające wszelkiego rodzaju przemocy.
● Pornografia jest i powinna nadal być zabroniona przez prawo. Potrzebne jest lepsze egzekwowanie przepisów zabraniających pornografii.
● Ciało człowieka nigdy nie może być towarem. Kluczowe jest, aby prawo zakazywało korzystania z prostytucji. Należy wzmocnić systemy zarówno reagowania, jak i prewencji policji i sądów w zakresie naruszania tego prawa.
● Wzmocnić należy prawodawstwo i system egzekwowania prawa w kwestii gwałtów, ponieważ tylko część z nich jest traktowana przez wymiar sprawiedliwości jako poważne przestępstwa.
● Prawo zezwalające policji na usunięcie sprawcy przemocy z domu powinno być lepiej realizowane.
● Wzmocnić należy przepisy dotyczące cyfrowej przemocy seksualnej (zwanej również „pornograficzną zemstą”).
● Ofiarom przemocy należy zapewnić specjalistyczną pomoc, zgodnie z ich potrzebami i życzeniami, w ramach systemu opieki zdrowotnej, usług społecznych oraz wymiaru sprawiedliwości. Należy w pełni wspierać organizacje oddolne, które są zaangażowane w pomoc ofiarom przemocy. Ponadto istnieje potrzeba zapewnienia terapii sprawcom przemocy.
● Wszystkie dzieci, które doświadczyły lub były świadkami przemocy domowej, muszą otrzymać profesjonalną pomoc. Przy podejmowaniu decyzji co do sprawowania opieki nad dzieckiem i kontaktów z rodzicem wszelkie wątpliwości muszą być rozstrzygane na korzyść dziecka, jeżeli istnieje podejrzenie przemocy domowej.
● Niezbędny jest specjalny plan działania w zakresie zwalczania handlu ludźmi, który należy wdrożyć przy użyciu środków finansowych i zasobów ludzkich. Należy zapewnić ochronę i pomoc osobom, które poddane są przymusowi, oraz wskazywać im drogi wyjścia z takich sytuacji, a także zapewnić możliwość leczenia, doradztwo i ich dalszą obserwację.
● Musimy edukować młodych ludzi i całe społeczeństwo w zakresie szkód związanych z kulturą przemocy, pornografią, a także w kwestiach różnic między seksem a przemocą. Wzmocnić należy dyskusje na temat każdego typu przemocy na tle płciowym.
● Islandia powinna być światowym liderem, jeśli chodzi o zapewnienie bezpieczeństwa kobietom na całym świecie, oraz dzielić się doświadczeniem i wiedzą, które zostały tutaj osiągnięte. Islandia aktywnie uczestniczy w walce kobiet o wolność seksualną i kontrolę nad własnymi ciałami.
● Sprawmy, aby przestrzenie publiczne były atrakcyjne i bezpieczne, zwracając w projektach przestrzeni uwagę na oświetlenie oraz unikając planowania przejść podziemnych i bocznych uliczek.

Uczestnictwo, władza i wpływy
Nadmierny nacisk na gospodarkę kapitałową, rosnącą władzę pieniądza i liberalizm, stanowi zagrożenie dla sprawiedliwości społecznej i wyrównywania statusu płci w społeczeństwie. Prawdziwa równość wymaga radykalnych działań z pobudek społecznych.
Hierarchiczna struktura płci obejmuje wszystkie obszary społeczeństwa, takie jak polityka, gospodarka, media, opieka społeczna oraz kultura. Niezbędne jest podjęcie działań we wszystkich obszarach oraz dopilnowanie, by różne głosy były słyszalne i zostały wysłuchane.

Segregacja płciowa na rynku pracy jest niekorzystna dla całego społeczeństwa: kultury miejsca pracy, innowacji i rozwoju zawodowego. Taka segregacja utrzymuje tradycyjne wyobrażenia na temat roli płci. Konieczne jest przełamywanie stereotypów, promowanie bardziej różnorodnych ról, docenianie ludzi i eliminowanie różnic w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn. W społeczeństwie demokratycznym decyzje musi podejmować szeroka grupa ludzi. Struktura rynku pracy i instytucji władzy jest męska, co oznacza, że mała i jednorodna grupa ludzi posiada zbyt dużą władzę.

• Należy kontynuować wdrażanie zarządzania gospodarką i planowania budżetu uwzględniającego strukturę płci, ponieważ ta metoda zapewnia sprawiedliwsze i lepsze wykorzystanie finansów publicznych.
• Solidny system opieki społecznej nie tylko odgrywa ważną rolę w stosunku do osób jej potrzebujących, lecz także daje ludziom możliwość podjęcia pracy, między innymi związanej z wychowywaniem, opieką, edukacją oraz pielęgniarstwem. Silny system opieki społecznej jest zatem warunkiem silnej gospodarki i aktywnego udziału w niej obu płci.
• Pracownicy władz państwowych i lokalnych powinni uzyskać odpowiednie szkolenie w zakresie równouprawnienia oraz tych wymogów prawnych, które muszą spełniać w swojej pracy.
• Media powinny przedstawiać prawdziwy obraz zróżnicowanego społeczeństwa. Należy postępować zgodnie z ustawami o równouprawnieniu i dotyczącej mediów przy użyciu wszystkich dostępnych środków.
• Naturalne jest rozważanie możliwości wprowadzenia parytetu płci jako sposobu promowania równości płci w mediach, na stanowiskach kierowniczych, w polityce, w przyznawaniu stypendiów lub w innych obszarach, w których różnica między płciami jest znacząca.
• Badania, doświadczenia i wiedza na temat zdrowia kobiet muszą być brane pod uwagę we wszystkich dziedzinach służby zdrowia.
• Należy korzystać z cennego doświadczenia i wiedzy oddolnych i pozarządowych organizacji zajmujących się kwestiami równouprawnienia w kształtowaniu oficjalnych polityk, a także tworzeniu usług oraz funkcjonowaniu instytucji publicznych.
• Konieczne jest pilne przeprowadzenie oceny wszystkich nowych projektów, zmian w projektach lub cięć na poziomie publicznym pod względem równouprawnienia. Ponadto niezbędne jest w miarę możliwości regularne przeprowadzanie kontroli przestrzegania równouprawnienia płci.
• Instytucje państwowe, które zajmują się kwestiami równouprawnienia, powinny mieć do dyspozycji wszelkie niezbędne uprawnienia, zasoby ludzkie oraz środki finansowe, aby mogły wypełniać swoją funkcję.
• W dziedzinie sportu i kultury ważne jest zapewnienie równych szans dostępu do osiągnięć, uczestnictwa i wpływu, aby różnorodność społeczeństwa była zauważalna i aby środki finansowe były sprawiedliwie rozdysponowywane.
• Osoby świadczące usługi pomocy w pracach domowych zostają w dużej mierze poza rynkiem pracy. Pracownicy nie są ubezpieczeni, nie gromadzą uprawnień emerytalnych, nie mają dostępu do związków i są narażeni na nadużycia. Takie miejsca pracy należy uznać za tożsame z innymi miejscami pracy i chronić prawa pracowników, w dużej mierze kobiet.
• Aby zlikwidować różnicę w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn, należy całkowicie znieść tajność płac i zapewnić ich przejrzystość. Ponadto należy zagwarantować obiektywne podejmowanie decyzji dotyczących płac. Naruszenia ustawy o równości wynagrodzeń powinny być karane.
• Należy wypełnić lukę między urlopem macierzyńskim a czasem, gdy dziecko może korzystać przedszkola. Powinniśmy przedłużyć urlop macierzyński, upewnić się, że jest on równo dzielony między rodziców, a także zapewnić wszystkim dzieciom w wieku przedszkolnym miejsce w przedszkolu po zakończeniu urlopu macierzyńskiego.
• Starsze kobiety, które mają ograniczone uprawnienia emerytalne, powinny korzystać z odpowiednich środków z funduszy publicznych.
• Skrócimy czas pracy bez obniżenia wynagradzania, co poprawi zadowolenie z życia i znaczenie czynników innych niż praca w życiu ludzi. Ponadto promujemy solidarną odpowiedzialność za prace domowe, co z kolei prowadzi do równiejszych szans na uczestnictwo w życiu społecznym, biznesowym i politycznym.
• Ruchy polityczne powinny przyczyniać się do zapewnienia różnorodnych perspektyw w pracy partii i tam, gdzie jest to zalecane, aby zapewnić udział kobiet na listach wyborczych oraz obejmowanie przez nie znaczących stanowisk, rozbijając przez to tradycyjne role płciowe w polityce.

Edukacja i kształcenie
Równouprawnienie płci w dostępie do nauki jest niezbędnym warunkiem sprawiedliwości społecznej. Dobra edukacja ogólna to szansa na większe uczestnictwo w społeczeństwie, a system szkolny jest także jedną z najważniejszych jednostek w społeczeństwie, która powinna przełamywać system patriarchalny i zmieniać sposób myślenia.
Standardowe poglądy dotyczące dziewcząt i chłopców, które dzieci poznają od urodzenia poprzez kulturę i tradycje, sztukę, media, przyjaciół i rodzinę, podtrzymują system patriarchalny płci i system dwupłciowy. W ten sposób dzieci otrzymują wiadomość o konkretnych cechach, nieodłącznie związanych ze z góry zdefiniowanymi i jednorodnymi ideami i rolami płci, oraz o tym, że cechy te mają różną wartość. Cechy kobiece są zatem uważane za mniej cenne niż cechy mężczyzn. W tej sposób tworzy się system podlegania i podległości.
Zwiększony nacisk na feministyczne rozumienie i krytyczne myślenie w systemie szkolnym może przerwać błędne koło stereotypów i dać dzieciom możliwość rozwijania talentów i zainteresowań bez względu na przestarzałe poglądy dotyczące ich ról.
● Zajęcia zajmujące się badaniem różnic wynikające z odmienności płci powinny być niezależnym obowiązkowym przedmiotem na wszystkich poziomach szkolnych i istotną częścią studiów pedagogicznych.
● Wdrożone zostanie podejście ukierunkowane na równość płci we wszystkich obszarach, dzięki czemu status płci, przejawy i skutki systemu patriarchalnego zostaną określone w omawianych tematach.
● Cała edukacja powinna promować krytyczne myślenie o stereotypach związanych z płcią, analizować bezpośrednie i pośrednie przesłania z systemu patriarchalnego oraz przeciwdziałać jego skutkom.
● Konieczna jest specjalna edukacja mająca na celu zapobieganie przemocy w szkołach podstawowych. Należy zająć się skutkami pornografii oraz rozmawiać na temat uczuć, intymności i granic, a także kwestii zgody i rozwagi w stosunkach seksualnych.
● Ocena realizacji programu edukacji w zakresie równouprawnienia, zgodności z krajowym programem nauczania będzie częścią wewnętrznej i zewnętrznej oceny pracy szkoły.

Ruch Zieloni-Lewica rozumie, jak istotne jest, aby głosy wszystkich grup społecznych były reprezentowane podczas podejmowania ważnych decyzji. Dąży więc do tego, aby młodzi ludzie, pokolenia, które odziedziczą naszą społeczność, byli zawsze zaangażowani w dyskusje i podejmowanie decyzji w ruchu. Partia ufa młodym ludziom.

Walka z globalnym ociepleniem jest głównym wyzwaniem dla polityki i całego społeczeństwa. Jesteśmy na rozdrożu i musimy zacząć podejmować wszystkie decyzje, mając na uwadze kwestie klimatyczne. Nie stanowią one już odrębnego tematu, lecz muszą zostać włączone do wszystkich kształtowanych polityk. Ruch Zieloni-Lewica przeformułował swój program, tak aby wszystkie zagadnienia rozważać przez pryzmat zmian klimatycznych.

Utratę różnorodności biologicznej określa się jako drugie co do wielkości zagrożenie dla ekosystemów ziemi. Natura Islandii i otaczającego morza jest fundamentem życia w tym kraju. Wszelkie wątpliwości powinny być rozwiązywane na korzyść islandzkiej natury, a decyzje dotyczące interwencji w przyrodę muszą uwzględniać całościowe spojrzenie na ekosystemy i zasoby geotermalne, aby jakość przyrody mogła zostać przekazana przyszłym pokoleniom. Należy położyć nacisk na ochronę różnorodności biologicznej oceanu w strefie ekonomicznej kraju i na międzynarodowych obszarach morskich, zagrożonych zmianami klimatu i bezlitosną eksploatacją.
Gospodarka rynkowa stanowi zagrożenie dla ekosystemu ziemi, ponieważ nie oferuje odpowiedzi na pojawiające się problemy ekologiczne. Nastawienie prospołeczne, zrównoważony rozwój i gospodarka cyrkulacyjna to środki potrzebne do zabezpieczenia przyszłości kraju w harmonii z naturą.

Kwestie klimatyczne

Islandia neutralna pod względem emisji dwutlenku węgla do 2040 r. Pochłanianie dwutlenku węgla większe niż emisja netto

Emisja gazów cieplarnianych musi zostać zmniejszona zgodnie z porozumieniem paryskim. Po pierwsze paliwa kopalne należy zastąpić energią odnawialną we wszystkich sektorach, w tym w transporcie, przemyśle, rybołówstwie, rolnictwie i turystyce – a ponadto poprzez odrzucanie wszelkich koncepcji tworzenia kolejnych energochłonnych sektorów przemysłu oraz poprzez zmniejszenie emisji z już istniejącego przemysłu.
Po drugie należy ograniczyć emisję gazów cieplarnianych wynikającą z użytkowania gruntów i wiązania węgla z dostępnymi środkami łagodzącymi w glebie, roślinności, bagnach oraz skałach. W ten sposób neutralność Islandii powinna zostać osiągnięta nie później niż w 2040 r., a w kolejnym kroku pochłanianie dwutlenku węgla powinno przewyższyć jego emisję netto.
Islandia postuluje za tym, by emisja gazów cieplarnianych pochodzących z lotnictwa, żeglugi i działań wojennych była uznawana za części emisji gazów danego kraju.

Tereny miejskie muszą być planowane w taki sposób, aby transport publiczny, jazda na rowerze i spacery stały się dla ludzi realną alternatywą. Ruch Zieloni-Lewica wspiera budowę linii miejskiej (isl. Borgarlína) w celu promowania transportu publicznego na obszarze stolicy.

Zrównoważony rozwój musi stanowić myśl przewodnią w planowaniu budżetu, zarządzaniu gospodarką oraz polityki zatrudnienia. Podatki i cła muszą zawierać w sobie pozytywne zachęty dla przyrody i środowiska. Musimy ograniczyć marnotrawstwo i rosnącą konsumpcję, a lepiej wykorzystywać surowce ziemi i ograniczyć ich marnowanie.

Ochrona przyrody

Wszelkie wątpliwości powinny być rozwiązywane na korzyść islandzkiej natury – przyroda i bezkres Islandii są cennymi zasobami, które należy chronić

Rozważając kwestie ochrony przyrody na Islandii, należy zwrócić szczególną uwagę na jedność i ochronę krajobrazu. Islandzki krajobraz jest wyjątkowy w skali globalnej i musimy zadbać o to, aby ekstensywne budownictwo nie zagrażało tej wyjątkowości, bezkresowi, różnorodności biologicznej ani ekosystemom. Kluczowe jest stworzenie przepisów dotyczących ochrony wód słodkich na Islandii oraz zagwarantowanie własności publicznej wszystkich islandzkich źródeł wód słodkich, które są jednymi z największych na świecie. Islandia jest rajem wyjątkowych formacji geologicznych, a rząd musi umieścić różnorodność geologiczną i indywidualne zasoby geologiczne w porządku obrad, zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej. Ekosystemy arktyczne są szczególnie wrażliwe w czasach zmian klimatu. Islandia powinna dawać przykład i stać na czele ochrony obszarów arktycznych. Ruch Zieloni-Lewica podkreśla, że należy ściśle przestrzegać konwencji o różnorodności biologicznej, której Islandia jest sygnatariuszem, oraz drobiazgowo zapobiegać rozprzestrzenianiu się egzotycznych gatunków inwazyjnych w islandzkiej przyrodzie. Islandia musi aktywnie uczestniczyć w bieżącym procesie negocjacyjnym dotyczącym nowych celów ONZ w zakresie różnorodności biologicznej i zapewnić, aby przedstawiciele młodych ludzi mieli w nim także prawo do podejmowania decyzji. Niezwykle istotne jest, aby uwzględnić przyszłe pokolenia w umowie ramowej oraz aby faktycznie mieć na uwadze przyszłości i potrzeby młodych ludzi. Rząd musi również dokonać przeglądu islandzkiej strategii względem różnorodności biologicznej oraz opracować na jej podstawie plan działania. Egzotyczne gatunki inwazyjne stanowią jedno z największych zagrożeń dla globalnej różnorodności biologicznej i pozostają szczególnie niebezpieczne dla fauny i flory odosobnionych wysp, takich jak Islandia. Przy planowaniu zalesiania i osuszania terenów bagiennych należy również mieć na uwadze konwencję o różnorodności biologicznej. Import i dystrybucja egzotycznych gatunków inwazyjnych muszą zostać ograniczone, a rozprzestrzenianie tych, które są już w kraju, musi być monitorowane. W celu zachowania różnorodności biologicznej uprawy modyfikowane genetycznie powinny zostać zakazane, a ponadto nie wolno dopuszczać do rozpowszechniania się gatunków inwazyjnych w środowisku naturalnym Islandii. Rząd angażuje się w ochronę i odbudowę islandzkich ekosystemów, zwłaszcza tych, które są wyjątkowe i charakterystyczne dla Islandii.

Badania środowiska naturalnego wymagają dalszego rozwoju w celu pozyskania bardziej szczegółowych danych dotyczących islandzkiej przyrody niż obecnie dostępne. Wszystkie zgromadzone dane muszą być ogólnie dostępne. Wzmocnić należy monitoring dzikich gatunków zwierząt, w tym owadów, zwłaszcza w świetle ich osłabienia na całym świecie. Ustawodawstwo dotyczące ochrony i zachowania dzikich gatunków zwierząt musi zostać zrewidowane, a teren ochrony wielorybów wokół Islandii – rozszerzony.
Ochroną muszą zostać objęte tereny na wyżynach środkowych, wyżynach Fiordów Zachodnich oraz w okolicach Breiðafjörður. Na tych terenach powinny powstać również parki narodowe. Odpowiednie fundusze muszą zostać zabezpieczone na poczet ochrony przyrody. Pozyskanie niektórych funduszy wiąże się ze zgodą parlamentu oraz ujęciem ich w planach, ramowym i ochrony przyrody. Powinniśmy oceniać kompleksowo wpływ projektów budowlanych na środowisko, w ten sposób, aby na przykład wpływ budowy zakładu, elektrowni i linii energetycznych oceniać pod każdym względem.

Granica wytrzymałości danych terenów musi zostać lepiej zbadana i na podstawie tych badań powinniśmy określać zapotrzebowania na wprowadzenie terenów chronionych oraz zapewnić ukierunkowane zarządzanie dostępem do wrażliwych obszarów przyrody. Należy wzmocnić całoroczny nadzór na wszystkich obszarach, które korzystają z jakiejkolwiek formy ochrony. Mapowanie systemu dróg w kraju zostanie ukończone, aby móc jasno określić, po których drogach na Islandii można jeździć, a za poruszanie się po terenach niedozwolonych (off-road) muszą zostać nałożone określone kary.

Opracowany zostanie plan działania mający na celu znaczne wzmocnienie nadzoru nad poruszaniem się oraz przyjmowaniem statków wycieczkowych, w szczególności w odniesieniu do zanieczyszczenia i innych obciążeń środowiskowych, w tym kwestii przybywania do brzegu poza obszarem portów morskich. Plan ten będzie również uwzględniać społeczne skutki takiej działalności. Jako punkt odniesienia można przyjąć przepisy, które weszły w życie w Norwegii w 2019 r. Władze muszą dokładać wszelkich starań, aby zakazać transportu i spalania oleju opałowego w regionach arktycznych.

Konsumpcja i marnotrawienie

Gospodarka cyrkulacyjna
W gospodarce cyrkulacyjnej nacisk kładzie się na wykorzystywanie czystych surowców i na ograniczenie ich marnotrawstwa oraz ponowne wykorzystywanie surowców w możliwie największym stopniu. Zamiast tradycyjnego procesu, który polega na wytworzeniu produktu, stosowaniu go, a następnie wyrzuceniu lub spaleniu, odpady będą przekształcane w nowe zasoby poprzez ponowne zastosowanie oraz recykling. Rozwój produktu musi opierać się na zrównoważonych rozwiązaniach cyrkulacyjnych, a rząd, organizacje pozarządowe, gospodarka i osoby prywatne muszą przyłączyć się do wspólnych działań, aby wyeliminować marnotrawstwo surowców i zmniejszyć rosnącą konsumpcję. Ruch Zieloni-Lewica będzie zachęcał władze krajowe oraz lokalne do współpracy nad przygotowaniem planów działania na rzecz zmniejszenia zużycia opakowań, klasyfikacji i promowania ponownego używania zasobów oraz recyklingu. Szczególna uwaga zostanie zwrócona na stosowanie tworzyw sztucznych oraz systematyczne zapobieganie przedostawaniu się plastiku oraz jego drobinek do morza. Zakończenie modernizacji wszystkich systemów kanalizacyjnych, budowa oczyszczalni ścieków i lepsze monitorowanie zanieczyszczenia ścieków to działania, które wymagają dużego wysiłku ze strony władz państwowych i lokalnych.
Islandia musi implementować europejskie ustawodawstwo oraz umowy międzynarodowe, których Islandia jest stroną, w zakresie klasyfikacji i znakowania, a także zakazów i ograniczeń stosowania toksycznych i niebezpiecznych substancji, w tym metali ciężkich i trwałych substancji organicznych. Stosowanie substancji niebezpiecznych na Islandii musi zostać dokładniej skategoryzowane oraz odpowiednio nadzorowane, a stosowanie substancji uważanych za niebezpieczne dla ekosystemów i biosfery powinno zostać zabronione. Należy znacząco zwiększyć edukację społeczeństwa w zakresie wiedzy o składnikach różnych popularnych produktów i zapewnić w ten sposób, że obowiązujące przepisy dotyczące chemikaliów są przestrzegane.

Udział społeczeństwa

Społeczeństwo bierze udział w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska
Rząd i instytucje państwowe muszą wziąć na siebie większą odpowiedzialność za to, aby zrównoważony rozwój zajmował kluczową pozycję w rządowych procesach kształtowania polityk. Instytucje zajmujące się kwestiami środowiskowymi muszą zostać wzmocnione, aby mogły spełniać swoje różnorodne funkcje. Należy również poprawić współpracę między takimi instytucjami. Zrównoważony rozwój zostanie wykorzystany jako podstawa do planowania prac na wszystkich poziomach planowania, dzięki czemu planowanie będzie gwarantować przestrzeganie aspektów środowiskowych i klimatycznych.

Społeczeństwo musi mieć zapewniony udział w podejmowaniu wszystkich decyzji dotyczących środowiska oraz mieć możliwość uczestnictwa we wczesnym etapie procesu decyzyjnego, a także należy zagwarantować prawo ludzi do zdrowego środowiska. Status finansowy i status prawny organizacji pozarządowych zajmujących się ochroną środowiska ma podlegać ochronie.
Niewiele narodów na świecie jest równie zależnych od działania sił natury i w takim stopniu polega na wykorzystaniu zasobów naturalnych, jak Islandczycy. Poziom edukacji w zakresie zrównoważonego rozwoju oraz nauk przyrodniczych w szkołach musi wzrosnąć i powinniśmy również kształcić wszystkich obywateli w zakresie znaczenia dziedzictwa przyrodniczego i utrzymania naturalnych procesów w przyrodzie. Zbudowane zostanie Muzeum Historii Naturalnej zgodnie z postanowieniami rządu. Dzięki lepszej wiedzy na temat natury społeczeństwo będzie mogło śledzić dokładniej zmiany w ekosystemie i odgrywać bezpośrednią rolę w monitorowaniu przyrody.

SPRAWY KONSUMENCKIE

Gospodarka rynkowa jest napędzana konsumpcją, dlatego zachowanie konsumenta na rynku jest istotne zarówno dla jednostki, jak i dla całej społeczności. Odpowiedzialni konsumenci są świadomi konsekwencji ich konsumpcji i starają się skoordynować jej zakres z aspektami ochrony środowiska i przyrody, zrównoważonego rozwoju, dobrostanu zwierząt, uczciwości i dobrej etyki biznesowej, a także uczciwych warunków zatrudnienia pracowników oraz innych osób zaangażowanych w produkcję, dystrybucję i sprzedaż towarów i usług.

Konsumenci potrzebują dużej bazy informacji i wiedzy, aby podejmować świadome decyzje w kwestiach konsumenckich z korzyścią dla siebie i dla społeczności. Ważne jest, aby mogli dochodzić swoich praw, zarówno w sprawach dużych, jak i małych, jeśli uważają się, że zostały one złamane.
Kwestie konsumenckie dotyczą interesu całego społeczeństwa.
Wszyscy jesteśmy konsumentami i aby podejmować świadome decyzje, informacje, które otrzymujemy, muszą być rzetelne i łatwo dostępne.
Celem polityki ruchu jest, aby konsumenci przy podejmowaniu decyzji zakupowych zawsze brali pod uwagę zrównoważony rozwój oraz kwestie środowiskowe oraz aby wzorce zachowań konsumentów były zgodne z interesem całości. Polityka konsumencka powinna być przyjazna dla środowiska i społeczeństwa oraz zrównoważona ekonomicznie.
Należy pamiętać, że ograniczona konkurencja jest jedną z cech charakterystycznych islandzkiego rynku konsumenckiego, przez co koncentracja udziałów w rynku jest u nas większa niż w sąsiadujących krajach europejskich. W ostatnich latach ustawodawstwo dotyczące spraw konsumenckich na Islandii charakteryzuje się wprowadzaniem przepisów, na wzór europejski, opierając się na porozumieniu EOG. Wciąż jednak występuje znaczny brak publicznego wsparcia dla spraw konsumentów, aby można uznać ochronę praw konsumenta za wystarczającą, istnieje więc pilna potrzeba kompleksowego wprowadzenia ustawodawstwa w kwestiach konsumenckich.

Ustawodawstwo dotyczące konsumentów jest niezbędnym warunkiem do wdrożenia celów zrównoważonego rozwoju w prawie konsumenckim i wymogu, aby etykiety podawały dokładne informacje na temat etycznych praktyk produkcyjnych i biznesowych, zrównoważonego rozwoju i ekologiczności. Ustawodawstwo dotyczące kwestii konsumentów musi zostać odświeżone i chronić prawa konsumentów przed sprzedażą wadliwych towarów, oszustw związanych z produktami i innymi niezgodnościami na rynku, zapewniając szybkie i skuteczne środki rozwiązywania sporów, a tym samym doprowadzić do tego, aby rezultaty sporów konsumentów i przedsiębiorców były respektowane.

Na wielu obszarach życia społeczeństwa prowadzone są różnego typu formy nadzoru, a odpowiednie certyfikaty zapewniają przestrzeganie przepisów, szczególnie na rynku wynajmu nieruchomości. Zakupy nieruchomości są zwykle poważnymi transakcjami, dlatego społeczeństwo ma prawo wymagać prowadzenia odpowiedniej certyfikacji w tej dziedzinie.

Rząd powinien poważnie traktować swoją rolę nadzorczą w tej kwestii i działać z determinacją.

Forma gromadzenia i publikowania różnego typu informacji przydatnych dla konsumentów musi ulec pilnej zmianie. Jako przykład takiego działania można podać rozwój poziomu cen na rynku detalicznym, zmiany cen na rynku nieruchomości, warunki kredytowania i różne zagadnienia związane z nieruchomościami i transakcjami bankowymi. Zakupy nieruchomości są zazwyczaj największym wyzwaniem finansowym dla osób pracujących, które mogą wiele zyskać dzięki rzetelnym informacjom i poradom w tej dziedzinie. To samo dotyczy najemców nieruchomości.

Organizacje pozarządowe powinny odgrywać istotną rolę w dziedzinie spraw konsumenckich, w szczególności w gromadzeniu informacji na temat poziomu cen oraz ich ewaluacji, a także, wraz z Urzędem Ochrony Konsumentów (isl. Neytendasamtökin) i zrzeszeniami pracowniczymi, mogą na różne sposoby pomagać swoim członkom w uzyskiwaniu ich praw. Oczywiście zachęcamy konsumentów do członkostwa w takich organizacjach i wspieraniu ich działalności, a ponadto do zacieśniania współpracy organizacji pozarządowych oraz instytucji państwowych zajmujących się sprawami konsumenckimi.

Ruch Zieloni-Lewica dąży do:
● ustanowienia pełnego ustawodawstwa dotyczącego spraw konsumentów;
● rozpowszechniania informacji o produktach i usługach w celu promowania większej przejrzystości i identyfikowalności produktu;
● zwiększania ochrony konsumentów, szczególnie na rynkach finansowych, nieruchomości i wynajmu;
● uczestnictwa Islandii we współpracy na arenie międzynarodowej w dziedzinie spraw konsumenckich.

Ruch Zieloni-Lewica kładzie nacisk na:
● zwiększenie świadomości konsumentów w każdym wieku na temat wpływu konsumpcji na środowisko – zarówno ekosystem, jak i społeczność;
● zachęcanie do etycznej konsumpcji wzmacniającej ekosystem i społeczeństwo;
● promowanie recyklingu w obszarach, w których jest to zgodne z potrzebami ekosystemu i społeczności;
● ustalanie przez władze państwowe celów w zakresie stałego zmniejszania stosowania toksycznych i niezdrowych substancji oraz podejmowania działań we współpracy z gminami i partnerami społecznymi, którzy promują wolne od toksyn społeczeństwo;
● zaspokajanie potrzeb dzieci jako główną zasadę w sprawach konsumenckich, które ich dotyczą, zwłaszcza w zakresie zdrowia, wyglądu i budowania wizerunku produktu.

Ruch Zieloni-Lewica chce, aby:
● zasady dotyczące sprzedaży towarów i usług dotyczyły w równym stopniu wszystkich towarów i usług. Dyskryminacja nie powinna być tolerowana;
● warunki konkurencji przedsiębiorstw były równe, wprowadzony został zakaz nieuczciwych praktyk biznesowych;
● rząd promował tanie, szybkie i łatwe sposoby dochodzenia swoich praw przez konsumentów;
● konsumenci mieli do dyspozycji różne rozwiązania, zwłaszcza na rynku mieszkaniowym, gdzie należy znacznie zwiększyć dostępność korzystnych opcji wynajmu mieszkań;
● zwrócić szczególną uwagę na kwestie konsumenckie dotyczące warunków społeczno-ekonomicznych i ich zmian w danym momencie;
● rządowa polityka konsumencka uwzględniała zmiany środowiskowe i nową wiedzę naukową;
● nadzór rynku był skuteczny, podobnie jak współpraca z uczestnikami rynku, a każde z tych czynników zmniejszało ryzyko związane ze zdrowiem i bezpieczeństwem ludzi;
● zagwarantować prawa konsumenckie, między innymi przez kontrolę wyświetlania reklam, które zawsze powinny zawierać dokładne i jasne informacje dla konsumenta na temat reklamowanego produktu lub usługi;
● podróżowanie było traktowane jako kwestia konsumencka, a minimalne prawa pasażerów były zawsze zagwarantowane, gdy pojawią się spory;
● zarówno społeczeństwo, jak i firmy miały dobry dostęp do informacji, porad i wsparcia w kwestiach konsumenckich;
● bezbronne grupy konsumentów, na przykład dzieci, osoby starsze i niepełnosprawne, korzystały z lepszej ochrony przed nadużyciami na rynku;
● wspierać konsumentów w podejmowaniu decyzji na podstawie jasnych, rzetelnych i skoordynowanych informacji, zarówno w decyzjach dotyczącej codziennej konsumpcji (takich jak zakup żywności), jak i w decyzjach dotyczących większych problemów konsumenckich (takich jak zakup mieszkania).

Władza w rękach ludzi
Program Ruchu Zieloni-Lewica w kwestii demokracji i praw człowieka opiera się na idei, że każda osoba ma prawo do samostanowienia, wolności wypowiedzi, wyrażania swoich poglądów, nie łamiąc praw innych osób. Ruch dąży do zapewnienia wszystkim równych szans na kształtowanie zarówno społeczeństwa, jak i własnego życia.

Aktywna demokracja zapewniająca równy udział wszystkich obywateli wymaga, aby każdy mógł w niej uczestniczyć niezależnie od statusu materialnego, stanu zdrowia i poziomu edukacji. Szczególną uwagę należy zwrócić na wzmocnienie pozycji grup mniejszościowych oraz tych o słabszej pozycji w społeczności, a także zapewnienie im odpowiedniej pomocy. Ludzie muszą mieć zagwarantowany czas na aktywne uczestnictwo w społeczności, a przede wszystkim zawsze należy przestrzegać praw człowieka. Organizacja władzy, w której obywatele nie mają do niej dostępu, utrwaliła się pod przykrywką demokracji. Musimy temu zapobiegać, wspierając system demokratyczny, który zapobiega nierównościom władzy i prowadzi nas do sprawiedliwości społecznej oraz zrównoważonego rozwoju. Dobrobyt, prawa człowieka i demokracja są zatem ze sobą ściśle powiązane.
Naszą misją jest przeprowadzenie radykalnych reform demokratycznych i zwiększenie zarówno władzy publicznej, jak i jej wpływu na decyzje rządu. Zamierzamy zapewnić publiczny dostęp do informacji, a także zagwarantować, by prawo do odmówienia przyjęcia danego ustawodawstwa znajdowało się bezpośrednio w rękach wyborców. Celem ruchu jest promowanie decentralizacji władzy, sprawiedliwości społecznej oraz zrównoważonego rozwoju zarówno w lokalnej społeczności, jak i na całym świecie.

Ruch demokratyczny
Podstawą Ruchu Zieloni-Lewica jest udział członków na terenie całego kraju w jego pracach oraz w kształtowaniu polityki i podejmowaniu decyzji. Działalność ruchu powinna charakteryzować się możliwością prowadzenia otwartej debaty, zarówno w świecie rzeczywistym, jak i w internecie. Członkowie Ruchu Zieloni-Lewica spotykają się, tworzą pomysły, rozwiązują kwestie dyskusyjne oraz wdrażają politykę ruchu w życie. Naszym założeniem jest dążenie zawsze do osiągnięcia jednomyślnej decyzji. Wybory, w których decyzje podejmowane są przez zwykłą większość głosów, powinny być stosowane w ostateczności. We wszystkich dyskusjach i podczas podejmowania decyzji należy zwrócić szczególną uwagę na grupy wykluczone społecznie oraz mniejszości i dążyć do wzmocnienia ich pozycji. Członkowie partii realizują jej politykę i zgodnie podejmują decyzje na jej podstawie.
Społeczeństwo demokratyczne

a) Demokratyczna struktura władzy
Ruch Zieloni-Lewica chce przekazać władzę w ręce społeczeństwa. Zakończony zostanie generalny przegląd konstytucji Islandii, aby naród mógł otrzymać postępową konstytucję. Istotne jest, aby struktura władzy w kraju opierała się na decentralizacji władzy oraz na zwiększonej równości. Chcemy bardziej otwartej administracji oraz profesjonalnych procesów rekrutacji. Politycy i partie polityczne powinni być niezależni od finansowania firm, ponieważ podstawową zasadą demokracji jest to, że każda jednostka jest równa, niezależnie od jej sytuacji materialnej.
Należy dokonać lepszego rozgraniczenia pomiędzy władzą ustawodawczą, wykonawczą i sądową oraz znacznie zwiększyć udział społeczeństwa w procesie podejmowania decyzji w istotnych sprawach, na przykład za pomocą prób losowych. Ponadto musimy stworzyć platformę umożliwiającą debatę, konsultacje i wspólne podejmowanie decyzji. Zwiększenia wymagają ustawowe prawa obywateli do podejmowania decyzji w demokratycznym procesie. Zwykli ludzie muszą mieć możliwość przejęcia inicjatywy, na przykład składając formalne propozycje ustaw do parlamentu, samorządu lokalnego lub ministerstw. Przepisy ustawy o przekazywaniu informacji muszą być lepiej egzekwowane, aby społeczeństwo miało rzeczywisty dostęp do informacji o decyzjach dotyczących interesu publicznego. Obowiązkiem rządu powinno być rozpowszechnianie informacji w przystępny dla obywateli sposób.

Głosy dzieci i młodzieży powinny być słyszalne w społeczeństwie. Dzieci i młodzież powinny mieć możliwość uczestnictwa w demokratycznych konsultacjach i poznania sposobów pogodzenia różnych poglądów poprzez dialog i dochodzenie do wspólnych wniosków. Kluczowe jest, aby zapewnić ludziom udział w podejmowaniu decyzji, które ich bezpośrednio dotyczą. Rząd powinien również zadbać o grupy mniejszościowe oraz grupy, które mają ograniczony dostęp do podejmowania decyzji oraz władzy.

b) Demokratyczna gospodarka
Zrównoważona, demokratyczna gospodarka z większym prawdopodobieństwem przetrwa kryzysy i zapewni społeczeństwu stabilność gospodarczą i dobrobyt. Obecnie największa część gospodarki nie podlega zasadom demokracji i wymaga środków zaradczych. W związku z tym powinniśmy między innymi wspierać postęp firm stosujących demokratyczne zasady oraz wzmacniać partycypację pracowników poprzez wprowadzanie odpowiedniego ustawodawstwa. Działalność firm opartych na demokratycznych zasadach zwiększa bezpieczeństwo pracy, poprawia środowisko pracy, promuje równość wynagrodzeń oraz dobre zaplecze socjalne dla pracowników. Wspierać należy również firmy, których działalność nie jest nastawiona na zyski, na przykład torując drogę dla działań bankowych i ubezpieczeniowych koncertujących się na potrzebach społeczeństwa.
Władze państwowe muszą mieć zagwarantowaną możliwość prowadzenia instytucji i organizacji opierających się na przesłankach społecznych, a społeczeństwo powinno być zaangażowane w podejmowanie decyzji dotyczących środków publicznych poprzez udział w planowaniu budżetu.

c) Demokratyczne media
Wolne media są warunkiem niezbędnym do podtrzymania demokracji. Media wspierają system demokratyczny poprzez profesjonalną i pouczającą debatę oraz przekazywanie wiadomości. Dlatego rząd musi chronić ich niezależność i wolność redakcyjną. Media muszą mieć zapewnioną płynność finansową, aby mogły wypełniać swoją demokratyczną funkcję. Pożądane jest, aby rząd wspierał działania mediów, nie ignorując niezależności redakcji poprzez ograniczanie budżetu, groźby lub inne użycie siły. Radio krajowe Ríkisútvarpið powinno nadal być potężnym medium, działającym w interesie publicznym, którego działalność jest finansowana ze środków publicznych. Zarząd musi być powoływany w sposób profesjonalny i przy szerokim udziale różnych stron. Udział społeczeństwa oraz pracowników w podejmowaniu ważnych decyzji oraz kształtowaniu polityki radia krajowego musi zostać zagwarantowany, na przykład poprzez próby losowe. Należy zapewnić dostęp do informacji na temat zarządzania, kształtowania polityki oraz codziennej działalności mediów.

Uczestnictwo młodych ludzi w demokracji
Szkoły powinny zapewnić demokratyczny udział uczniów w swojej działalności oraz zagwarantować im wychowywanie opierające się na demokratycznych praktykach i dostępie do informacji na temat ich praw i obowiązków.
Ruch Zieloni-Lewica uważa, że niezmiernie istotne jest zachęcanie młodych ludzi do udziału w polityce, aby decyzje dotyczące społeczeństwa były podejmowane przez jak najszerszą grupę obywateli. Jednym ze sposobów, aby to osiągnąć, jest obniżenie wieku wyborczego do 16 lat. Niechętny i malejący odsetek młodych ludzi biorących udział w wyborach parlamentarnych i lokalnych stał się faktem i jest powodem do niepokoju. Społeczeństwo może nieufnie uczestniczyć w życiu politycznym i ograniczać korzystanie ze swojego prawa do głosowania w wyborach, jeśli nie będzie miało realnej możliwości wpływania na społeczność, w której żyje.

Ruch Zieloni-Lewica chce, aby młodzi ludzie mieli wpływ na kształtowanie polityki społeczności, w której żyją. Młodzi ludzie mają wpływ!

A ty komu ufasz?
Islandia to wyjątkowy kraj, jeden z najmłodszych na świecie. Dysponujemy dostępnymi i niedostępnymi pustkowiami i bezkresami, które są nieporównywalne z żadnymi innymi na świecie. Natura Islandii jest wyjątkowa, lecz zarazem bardzo wrażliwa. Ruch Zieloni-Lewica podkreśla, że napływ gości do kraju oraz turystyka prowadzą do pozytywnego rozwoju i dobrobytu społeczności oraz gospodarki, jeżeli pozostają w harmonii z naturą kraju. Turystyka jest szybko rozwijającą się branżą, która obejmuje wszystkie aspekty islandzkiego społeczeństwa i życia ludzkiego. Natura Islandii i jej niepowtarzalny krajobraz, a zwłaszcza niezamieszkana dzika przyroda, przyciągają niewątpliwie turystów do naszego kraju. Dlatego niezwykle istotne dla branży turystycznej powinno być zachowanie tej dziewiczej przyrody, a tym samym zachowanie zasobów we współpracy ze specjalistami i naukowcami. Przemysł turystyczny, wraz z organizacjami zajmującymi się ochroną przyrody, powinien być jej strażnikiem oraz dawać dobry przykład na arenie międzynarodowej. Turystyka musi planować i działać w duchu zrównoważonego rozwoju oraz na podstawie badań dotyczących granic tolerancji przyrody, społeczeństwa i infrastruktury, biorąc pod uwagę zagrożenia i potencjalne katastrofy. Dzięki intensywnym badaniom taka „zielona turystyka” może na stałe stać się dobrze prosperującym przemysłem niewyrządzającym szkód dla przyrody i społeczeństwa. Rozwój zielonej turystyki polega zatem na ochronie przyrody i współpracy z miejscową ludnością. Należy zachować szczególną dbałość o to, by podstawą dla turystyki były czyste powietrze, nieskażona natura, zdrowa woda i żywność z islandzkiego rolnictwa ekologicznego.

Pobierane opłaty i dochody
Islandia uzyskuje wysokie dochody z turystyki. Dochody te jednak w niewystarczającym stopniu zasilają finanse publiczne, a szczególnie lokalne. Ruch Zieloni-Lewica podkreśla, że generowanie przychodów z turystyki będzie przede wszystkim opierało się na dochodach uzyskiwanych ze świadczonych usług, a nie z opłat za korzystanie z islandzkiej natury. W miarę możliwości najważniejsze obszary ochrony przyrody i najpopularniejsze miejsca odwiedzane przez turystów powinny pozostawać wyłącznie państwową własnością. Najważniejsze atrakcje turystyczne Islandii powinny być swobodnie dostępne, mimo tego, że ruch w nich będzie zarządzany w celu ochrony przyrody. Statki wycieczkowe powinny być obciążane opłatą środowiskową, która będzie przeznaczona na rozwój usług dostępnych dla statków, na przykład odprowadzenie nieczystości ze statków do „zielonych kanałów”. Należy zminimalizować ilość emitowanych przez statki gazów poprzez elektryfikację portów i ustalenie wiążących kryteriów emisji gazów w morzu i powietrzu.

Transport i turystyka
Transport jest niezbędnym ogniwem dla całej turystyki, bez zapewnienia odpowiednich środków transportu dane miejsca nigdy nie będą odwiedzane przez turystów. Konieczne jest przyjrzenie się systemowi transportu na Islandii, który zarówno reguluje napływ odwiedzających turystów, jak i jest kluczową infrastrukturą dla turystyki. Organizacja transportu, parkingów i dostępu do atrakcji kontroluje przepływ turystów przez miejsca docelowe, a tym samym może zmniejszyć ich obciążenie. W związku z tym na każde miejsce docelowe w kraju należy patrzeć poprzez dostępność infrastruktury transportowej. Podejmowane są wysiłki, aby otworzyć więcej punktów dostępowych do wyspy, aby zwiększyć potencjał większej liczby obszarów i dać im możliwość czerpania korzyści z turystyki. Lotniska i porty odgrywają tutaj zasadniczą rolę, podobnie jak rozwój turystyki w miejscach docelowych. Państwo powinno dołożyć starań, by zintegrować różne środki transportu. Loty, komunikacja publiczna, porty i miejsca docelowe muszą tworzyć spójną całość, aby goście przybywający lotami międzynarodowymi mogli łatwo podróżować w kraju, bez względu na to, czy korzystają z lotów krajowych, czy z siatki transportu publicznego. Udział transportu publicznego musi zostać zwiększony w całym kraju, aby poprawić dostępność opcji dla turystów, a także wspierać dużą siatkę połączeń z korzyścią dla wszystkich obywateli.

Ochrona środowiska
Niepowtarzalny charakter Islandii oraz nieliczne zmiany w krajobrazie wyspy będące wynikiem działania człowieka są jedną z głównych atrakcji kraju i powinny pozostać czynnikiem przyciągającym turystów. W tym celu należy zagwarantować rozwój turystyki, którego rezultatem nie będą nieodwracalne zmiany wyglądu odwiedzanych przez turystów miejsc. Ponieważ nie istnieją badania dotyczące wpływu turystyki na społeczeństwo, wszelkie wątpliwości powinny być rozwiązywane na korzyść islandzkiej natury, szacunku i odpowiedzialnego zarządzania zasobami, jednocześnie zwiększając badania nad eksploatacją i ochroną islandzkiej przyrody. Ponadto istotna jest poprawa edukacji osób, którym powierzono opiekę nad parkami narodowymi, obszarami chronionymi i innymi miejscami przyrodniczymi odwiedzanymi przez turystów. Znacznie większe obszary kraju powinny znajdować się pod ochroną i należy zwrócić uwagę na jedność krajobrazu i ciągłość ekosystemu. Na terenie całej wyżyny środkowej kraju – Miðhálendið – powinien zostać utworzony park narodowy, a wyżyna powinna stanowić podstawowy wizerunek kraju. Edukacja w zakresie ochrony przyrody i eksploatacji przyrodniczej musi zostać wzmocniona, a zrozumienie dla turystyki – zintegrowane z jej rozwojem. Musimy w pełni zrozumieć wartość islandzkiej natury oraz wpływ, jaki ma na nią eksploatacja. Znajomość nauk przyrodniczych stanowi podstawę korzystania i zarządzania zasobami. Szeroko zakrojone badania podstawowe na temat islandzkiej przyrody muszą wprowadzić znaczne usprawnienia oraz zapewnić, że znajomość przyrody kraju jest na odpowiednim poziomie, aby móc realizować umowy międzynarodowe i zagwarantować, że korzystanie z natury islandzkiej odbywa się w duchu zrównoważonego rozwoju.

Ruch Zieloni-Lewica chce, aby:
● turystyka chroniła wizerunek Islandii oraz wyjątkową przyrodę kraju;
● wzmocniono służby ochrony terenów chronionych poprzez zwiększenie liczby całorocznych stanowisk, dzięki zwiększonemu finansowaniu i reorganizacji projektów dotyczących ochrony terenów chronionych;
● działania marketingowe kraju nie skupiały się na liczbie turystów, ale na ich rodzaju – chodzi o to, aby kraj był odwiedzany przez turystów mających świadomość ekologiczną i poszukujących wiedzy na ten temat oraz tych, którzy interesują się przyrodą i środowiskiem, ponieważ nasz kraj jest jednym z niewielu „eksponatów” prezentujących siły natury;
● zwiększono ilości badań i rozpowszechnianie wiedzy na temat wyjątkowości islandzkiej przyrody, ponieważ jest ona podstawowym elementem turystyki;
● infrastruktura branży turystycznej uwzględniała tolerancję turystyki opartą na naturze i ruchu turystów, znajomości potrzeb i oczekiwań mieszkańców oraz odwiedzających, charakteryzowała się świadomością dotyczącą wyjątkowości przyrody, a także była planowana przez najbardziej wykwalifikowanych architektów i ekspertów w każdej dziedzinie we współpracy ze społecznością lokalną;
● tereny Islandii odzwierciedlały wyjątkowość i priorytety istotne dla danych regionów i społeczności;
● przemysł turystyczny był aktywnym uczestnikiem wymiany źródeł stosowanej energii we wszystkich rodzajach transportu i dążył do zmniejszenia obciążenia miejsc docelowych przez udostępnienie turystom możliwości korzystania z komunikacji publicznej.

Społeczeństwo i turystyka
Islandczycy, zarówno mieszkający w mieście, jak i na wsi, odczuwają obecność turystów, którzy widoczni są w każdym aspekcie życia społeczeństwa. Istotne jest, aby wzmocnienie oferty usług dla turystów nie miało negatywnego wpływu na inne działania zawodowe członków społeczności, na przykład w związku ze zbyt wysokimi inwestycjami zagranicznymi. Jednocześnie liczba odwiedzających nie może osiągnąć poziomu, który spowoduje nierównowagę i to, że inni członkowie społeczeństwa będą czuć się zagrożeni lub powstanie ryzyko, że społeczność przestanie odbierać turystów jako źródło dochodu. Zainteresowanie turystów islandzkim społeczeństwem jest okazją do rozwijania kulturalnych aspektów turystyki oraz kreatywnych relacji z gośćmi odwiedzającymi Islandię. Ostatnimi czasy nastąpił ogromny wzrost liczby turystów przybywających na Islandię w celu korzystania z różnych wydarzeń kulturalnych, w tym festiwali muzycznych i innych. Powinniśmy zwrócić szczególną uwagę na otoczenie prawne i infrastrukturę wspierające taki typ turystyki. Turystyka kulturalna szybko się rozwija i istnieją niezliczone możliwości kierunków jej rozwoju, oparte na nawiązaniach zarówno do islandzkiej historii, jak i do współczesnej kultury, co będzie w rezultacie przyczyniać się do zwiększania liczby miejsc, które odwiedzają turyści. A ty komu ufasz? Dzięki różnorodnym lokalnym atrakcjom można zmniejszyć i rozłożyć napływ turystów odwiedzających popularne, ale wrażliwe miejsca, a przez to tworzyć różnorodne możliwości zatrudnienia w danym rejonie. Zwiększając badania w dziedzinie turystyki, możemy wzmacniać rozwój turystyki, rozkładając napływu turystów na większą liczbę miejsc i zapobieganie zniszczeniom danego terenu. Otoczenie prawne związane z turystyką na Islandii musi zostać dokładnie zbadane, aby uzyskać kompleksowy obraz ram instytucjonalnych, które mają na celu wprowadzenie ułatwień i skuteczną działalność.

Ruch Zieloni-Lewica chce, aby:
● rozwój turystyki był zgodny z możliwościami lokalnych społeczności do korzystania z niej dla swojego dobrobytu;
● oferta turystyki kulturalnej była ulepszana, bazując na lokalnej społeczności, ochronie dziedzictwa kulturowego i wsparcia różnorodnych działań kulturalnych;
● struktura i organizacja turystyki były pod opieką lokalnych mieszkańców;
● zrewidowano przepisy dotyczące bezpieczeństwa turystów w odwiedzanych miejscach;
● oficjalne ramy instytucjonalne dla turystyki znajdowały się w jednym miejscu, które będzie koordynowało różnych uczestników branży turystycznej zaangażowanych w jej rozwój.

Zatrudnienie w turystyce
Turystyka w dużej mierze oparta jest na usługach świadczonych gościom oraz na nawiązywaniu z nimi kontaktu i poznawaniu ich doświadczeń. Zapewnienie bezpieczeństwa oraz dobra jakość usług muszą stanowić punkt odniesienia w turystyce. Zatrudnienie w tej branży wymaga od pracowników gościnności i profesjonalizmu. Dlatego sektor usług wymaga reorganizacji, poprawy jakości usług, świadomości w dziedzinie bezpieczeństwa i dobrej organizacji we wszystkich obszarach.

Ważne jest, aby dysponować dobrze wyszkoloną kadrą przewodników, którzy mogą być promotorami islandzkiej przyrody i będą ją przybliżać zagranicznym turystom w świetle działań człowieka na wyspie, od początku jej osiedlania do dziś. Konieczna jest poprawa i zrewidowanie kształcenia przewodników oraz tworzenie powiązań, tak aby zorganizowane wycieczki zagranicznych turystów miały wykształconego przewodnika islandzkiego lub co najmniej kierownika grupy.

Istnieje również potrzeba zwiększenia liczby miejsc pracy związanych z przewodnictwem i edukacją, na przykład w parkach narodowych i innych obszarach chronionych. Ruch planuje stworzenie parków narodowych na rozleglejszych terenach, między innymi na terenie wyżyny środkowej, na wzór parków narodowych w USA i Europie. Nie możemy dopuścić do tego, aby zyski z turystyki nas oślepiły i żebyśmy stracili z oczu czynniki, które należy brać pod uwagę przy planowaniu dalszego rozwoju branży, tj. zabezpieczenie środków na edukację we wszystkich obszarach związanych z turystyką. Oferowane obecnie kursy trzeba ulepszyć oraz wspierać edukację w zakresie turystyki i jej długoterminowego rozwoju, na wszystkich poziomach szkolnictwa, aby jakość pracy i usług opierała się na dobrym wykształceniu pracowników. Aby islandzka gospodarka mogła czerpać jak najwięcej korzyści z turystyki, ważne jest zapewnienie, że usługi świadczone dla turystów będą pod nadzorem lokalnej ludności, a produkty oferowane gościom będą możliwie w jak najwyższym stopniu produkowane na Islandii. Należy upewnić się, że zagraniczni pracownicy zatrudnieni w turystyce są aktywnymi uczestnikami jej rozwoju oraz przyjmowania gości i stanowią tym samym istotny element tej branży.

Turystyka jest często pierwszym miejscem pracy dla młodych osób, dlatego istotne jest, aby pracodawcy przestrzegali przepisów prawa. Należy zadbać o to, żeby prowadzenie działalności w tej branży było legalne, wszystkie opłaty uiszczane, a prawa człowieka przestrzegane w każdej sytuacji. Turystyka opiera się ludziach pracujących dla innych ludzi.

Ruch Zieloni-Lewica chce, aby:
● podjęte zostały dalsze wysiłki w celu zdefiniowania wyjątkowości kraju i tego, co ma on do zaoferowania, oraz wykorzystania tej wyjątkowości do tworzenia innowacji i rozwoju produktów;
● wzmocniono profesjonalizm w przekazywaniu informacji o wyjątkowości kraju wśród przewodników – kursy dla przewodników wymagają przeglądu i reorganizacji, należy zdefiniować ich rolę w nowoczesnej turystyce, która musi uwzględniać kwestie ochrony przyrody;
● podniesiono poziom edukacji we wszystkich obszarach turystyki – ważne jest, aby spojrzeć na możliwości dalszego rozwoju zawodowego i wzrostu liczby etatów w branży;
● wszystkie firmy turystyczne spełniały wymogi odpowiedzialności społecznej oraz wypełniały swoją funkcję i obowiązki pracodawcy.
Turystyka może przyczyniać się do stworzenia wielu ciekawych miejsc pracy. We wszystkich działaniach marketingowych musimy podkreślać znaczenie Islandii jako miejsca, w którym przyroda i doświadczenie natury są główną atrakcją. Turyści muszą otrzymywać informacje dotyczące bezpieczeństwa, warunków na Islandii, straży ochrony terenów chronionych, historii i kultury. Ponadto powinniśmy kontynuować działania marketingowe nastawione na promowanie turystyki w kraju w inne pory roku niż lato. Informacje muszą być przekazywane podróżnym w sposób systematyczny i skoordynowany poprzez połączenie państwowych działań promocyjnych z działaniami gmin oraz zacieśnienie współpracy pomiędzy nimi a liniami lotniczymi. Większy nacisk musi zostać położony na promowanie turystyki ekologicznej i nastawionej na naturę Islandii, która bazuje na czystym powietrzu, nieskażonej naturze, zdrowej wodzie, a także na turystyce kulturalnej i związanej z kuchnią Islandii, przez co można zwiększyć różnorodność branży i uczynić ją bardziej przyjazną dla środowiska.

Wizje na przyszłość
Ruch Zieloni-Lewica widzi dalszy rozwój Islandii jako miejsca, w którym natura i dziedzictwo kulturowe są chronione. W tym celu ustanawia się tereny chronione oraz parki narodowe, które tworzą wiele miejsc pracy, zarówno bezpośrednio przy ochronie przyrody, jak i przy podtrzymywaniu historii i kultury Islandii, badaniach, turystyce opartej na wyjątkowej pozycji Islandii.
Turystom należy zapewnić łatwy dostęp do każdego miejsca w kraju, zachowując przy tym osobliwość i wyjątkowość przyrody Islandii. Wszyscy obywatele zajmujący się rozmaitą działalnością mogą korzystać z obecności turystów na własnych warunkach. Jak dotąd ludzie z całego świata przyjeżdżają tutaj, aby poznać kraj, aby z nami współpracować i wzmocnić nasze relacje oraz stworzyć bardziej różnorodne możliwości zatrudnienia.

Rolnictwo krajowe jest kluczowym ogniwem w budowaniu zrównoważonego społeczeństwa na Islandii i zapewnieniu samowystarczalność kraju w zakresie produkcji żywności oraz bezpieczeństwa wyprodukowanej żywności. Rolnictwo krajowe ma na celu poprawę jakości życia wszystkich mieszkańców, a także zapewnienie warunków życia dla całego społeczeństwa. Rolnictwo jest ważną częścią historii i dziedzictwa kulturowego narodu i powinno być uprawiane jako takie, a poza tym ludność wiejska jest zależna od istnienia rolnictwa.

Najlepszym sposobem na wzmocnienie roli rolnictwa jest wprowadzanie innowacji i w ten sposób tworzenie nowej wartości w rolnictwie oraz miejsc pracy w różnorodny sposób w całym kraju. Nasz kraj ma pewne określone zasoby, które należy wykorzystywać w zrównoważony sposób. Nadszedł czas, aby zwiększyć udział krajowej energii odnawialnej w produkcji rolnej. Silne rolnictwo jest zatem ważnym zagadnieniem społecznym i środowiskowym.
Istotne jest, aby rolnictwo i inne sposoby użytkowania ziemi rozwijały się w harmonii ze środowiskiem, poprzez kierowanie się zrównoważonym rozwojem w praktykach rolniczych, a także w pierwszej kolejności zapewnienie dobrych warunków dla zwierząt gospodarskich. Islandzkie rolnictwo musi spełniać surowe standardy jakości. Celem islandzkiego rolnictwa powinno być zaspokajanie potrzeb i preferencji konsumentów w zakresie ekologicznych produktów rolnych, a także wspieranie produkcji takich produktów.

Edukacja i badania
Edukacja i badania są podstawą postępu i innowacji we wszystkich branżach, włączając rolnictwo. Islandczycy posiadają prężne uniwersytety oraz instytuty badawcze zajmujące się rolnictwem, dlatego należy kontynuować wspieranie działalności tych instytucji.

Powinniśmy zapewnić i wzmacniać dobrą i różnorodną ofertę kształcenia zawodowego w dziedzinie rolnictwa i ogrodnictwa oraz edukacji na poziomie uniwersyteckim na kierunkach związanych z rolnictwem. Uniwersytety rolnicze powinny współpracować z innymi ośrodkami akademickimi w zakresie rozwoju edukacji i badań. Temat rolnictwa i produkcji żywności musi zostać włączony do programu nauczania w przedszkolach i szkołach podstawowych, w ramach edukacji dotyczącej zrównoważonego rozwoju.
Należy zapewnić intensywne badania podstawowe oraz badania rozwojowe w dziedzinie rolnictwa, zwłaszcza w kierunku rolnictwa zrównoważonego i ekologicznego, a także zagwarantować dostęp do aktualnych badań zarówno w dziedzinie zdrowia, jak i w innych dziedzinach. Fundusze, które były przyznawane na badania w konkretnych dziedzinach, powinny zostać połączone. W ten sposób badania prowadzone w wielu branżach zostałyby złączone, co zapewni profesjonalną jakość oraz zwiększenie możliwości badań interdyscyplinarnych. Badania w sektorze rolnictwa są już teraz na czele badań islandzkiego społeczeństwa naukowego. Jednocześnie nie powinniśmy rezygnować z dotacji na małe i praktyczne projekty w dziedzinie rolnictwa. Taki fundusz rolny mógłby być finansowany z opłat celnych lub opłat środowiskowych w dziedzinie rolnictwa.

Gospodarka gruntami oraz dobrostan zwierząt
Ziemia oraz gleba są zasobami Islandii, które Islandczycy posiadają w dużych ilościach, biorąc pod uwagę populację kraju. Społecznym obowiązkiem jest zrównoważone użytkowanie gruntów oraz zapewnienie na etapie projektów, że grunty rolne nie mogą być wykorzystywane w inny sposób niż do produkcji rolnej. Regularna rejestracja gruntów rolnych i ornych musi być prowadzona w ramach środków mających na celu ich ochronę. Należy rozpocząć prace nad ramowym planem użytkowania gruntów, między innymi mającym na celu aktywne zarządzanie pastwiskami we wszystkich częściach kraju, a kluczowymi czynnikami tego planu powinna być ochrona środowiska i zrównoważony rozwój. Nie możemy dopuszczać do nadmiernej kondensacji własności gruntów w rolnictwie, na przykład poprzez nakładanie pewnych ograniczeń na możliwość posiadania gruntów przez duże firmy na wielu terenach, ale jednocześnie unikać dzielenia gruntów na małe działki wypoczynkowe lub traktowane jako dodatkowe źródło utrzymania. Państwo przestało sprzedawać funkcjonujące farmy państwowe, lecz dzierżawi je osobom zainteresowanym pracą w rolnictwie. Musimy promować ekologiczne rolnictwo oraz dobrostan zwierząt, a także powiązać je z dotacjami rolnymi. Przepisy i rozporządzenia dotyczące dobrostanu zwierząt oraz ich warunków bytowych powinny zawsze opierać się na najnowszych badaniach, przestrzegać norm etycznych i być zgodne z tym, co dzieje się za granicą. Powinny zostać wprowadzone jasne przepisy dotyczące postępowania w przypadku naruszenia dobrostanu zwierząt i zasad hodowli żywego inwentarza. Dobrostan zwierząt należy zawsze traktować jako priorytet.

Środowisko i warunki pracy
System wsparcia rolnictwa powinien być poddawany stałej dyskusji i przeglądowi. Celem wsparcia udzielanego przez państwo jest zapewnienie konsumentom bezpiecznej i dobrej żywności w przystępnych cenach oraz utrzymanie zaludnienia w całym kraju. Oczywiste jest, że w celu zapewnienia bezpieczeństwa produkcji żywności oraz bezpieczeństwa żywieniowego sektor publiczny musi wspierać rolnictwo i produkcję żywności. Utrzymywanie dotacji produkcyjnych w celu zaspokojenia potrzeb konsumpcyjnych na rynku krajowym jest naturalne, lecz niektóre z nich należy przekształcić w dotacje inwestycyjne, aby rolnicy mogli budować i rozwijać swoją produkcję. Dotacje muszą trafiać do tych, którzy spełniają wymogi jakości. System przyznawania dotacji musi zostać połączony z system jakości.

Rolnikom specjalizującym się w ogrodnictwie, wykorzystującym energię elektryczną do oświetlenia szklarni, należy zapewnić możliwość zakupu energii w porównywalnych cenach z innymi dużymi nabywcami. Umożliwi im to zwiększenie udziału w rynku krajowym, a także w stosownych przypadkach eksport swoich produktów. Ponadto powinniśmy ustalić kryteria maksymalnego udziału poszczególnych rolników w całkowitej produkcji lub udziału produkcji w poszczególnych dziedzinach hodowli, które korzystają ze wsparcia państwa. Jednocześnie prawo do wsparcia produkcji będzie powiązane z zamieszkaniem na farmie, a nie tylko z jej własnością. Powinniśmy sprawdzić, czy nie należy obniżyć wsparcia państwowego przed osiągnięciem jej górnego pułapu.

Bezpieczeństwo żywności i żywienia
Konieczne jest systematyczne badanie, w jakim stopniu Islandia może polegać na krajowej produkcji żywności w sposób bardziej kompleksowy niż obecnie. Celem krajowej produkcji rolnej jest zaspokojenie krajowego popytu na produkty rolne i zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego (naród jest samowystarczalny pod względem żywności) oraz bezpieczeństwa żywności (krajowa żywność jest bezpieczna do spożycia). Szczególną uwagę należy zwrócić na uprawę zbóż, a także hodowlę zwierząt i ogrodnictwo.
Przepisy dotyczące uboju i transportu zwierząt rzeźnych muszą zostać uaktualnione, biorąc pod uwagę dobrostan zwierząt oraz ponoszone koszty środowiskowe. Należy zapewnić rolnikom możliwość korzystania z rzeźni w określonej odległości od gospodarstwa, być może poprzez tworzenie ruchomych rzeźni. Ponadto należy ustalić zasady kompleksowej obróbki wyrobów, aby żywność gotowana w domu stała się opłacalną opcją dla rolników, którzy sami zdecydują się sprzedawać swoje produkty.
Jeśli chodzi o zapewnienie różnorodności biologicznej, rolnictwo ma tu do odegrania kluczową rolę. Islandzki inwentarz żywy i islandzka flora muszą być chronione jako ważna część różnorodności biologicznej świata. Islandzkie flora i fauna powinny być zawsze pod ochroną, gdy rozważana jest opcja importu. W miarę możliwości należy ograniczyć stosowanie substancji toksycznych w rolnictwie.

Opracowania wymaga polityka dotycząca ekologicznej produkcji rolnej, która będzie gwarantowała rolnikom mającym uprawy ekologiczne dotacje dostosowawcze. Naszym celem jest, aby podaż produktów rolnych produkowanych metodami ekologicznymi zaspokajała popyt na takie produkty. Należy wyeliminować ograniczenia, które uniemożliwiają rolnikom prowadzenie rolnictwa ekologicznego, między innymi poprzez zapewnienie uboju z certyfikatem ekologicznym we wszystkich częściach kraju.
Wiedza i doświadczenie w dziedzinie upraw modyfikowanych genetycznie są nadal bardzo ograniczone, dlatego powinniśmy zachować szczególną ostrożność, jeśli takie uprawy zostaną dozwolone. Państwo powinno ustalić jasne procedury postępowania z takimi wnioskami, aby były oceniane przez niezależne jednostki, a pozwolenia nie zostały udzielane, chyba że nie ma żadnych wątpliwości, że taka uprawa na świeżym powietrzu nie będzie zagrażać innym uprawom lub naturalnej roślinności. Należy unikać przyznawania wyłączności oraz liberalizacji rynku w tej dziedzinie, gdy w grę wchodzi interes publiczny. Ponadto należy zapewnić dostępność koncentratów paszowych, która posiadają certyfikat jako produkty niezawierające produktów genetycznie modyfikowanych.

Zalety i wady obciążania opłatami środowiskowymi importowanych produktów rolnych muszą zostać przeanalizowane. W ten sposób konsumenci mieliby świadomość wpływu różnych produktów na środowisko i płaciliby za nie odpowiednią cenę. Taki podatek zwiększyłby jednocześnie świadomość ekologiczną konsumenta i wzmocniłby pozycję krajowych produktów rolnych.

Marketing oraz ochrona konsumentów
Oznaczanie geograficzne jest istotne przy wprowadzaniu do obrotu islandzkich produktów rolnych w kraju i za granicą, ale także stanowi element solidniejszej ochrony konsumentów. Dlatego musimy wprowadzić przepisy dotyczące oznaczania pochodzenia produktów rolnych, których skład jest dokładnie określony przez pochodzenie, aby unikać nadużywania takiego oznakowania. Zasady i przepisy muszą mieć zastosowanie zarówno w stosunku do producentów, zakładów przetwórczych, jak i detalistów, aby łańcuch nie został przerwany. Należy zapewnić odpowiednie znakowanie produktów i serii, zarówno krajowych, jak i importowanych, biorąc pod uwagę wykorzystanie GMO w produkcji.

Marketing na Islandii należy częściowo połączyć z promocją żywności krajowej, a zwłaszcza regionalnej. Islandzka polityka w sprawach turystyki powinna opierać się na lokalnej turystyce i należy wzmocnić wymianę informacji na jej temat.

● System podatkowy oparty na równości;
● zrównoważony wzrost;
● zdrowy system finansowy;
● normalne mechanizmy polityki gospodarczej, mające na celu wzmocnienie dobrobytu społeczeństwa;
● polityka pieniężna zbieżna z polityką fiskalną;
● porozumienie na rynku pracy oparte na uregulowaniu systemu opieki społecznej.

Wprowadzenie
Solidna gospodarka to połączony silny system opieki społecznej i jasna wizja dotycząca kwestii środowiskowych, w których zasoby są wykorzystywane w sposób zrównoważony. Podstawą prężnej gospodarki jest gospodarka mieszana, w której osoby najbogatsze obciążane są większymi podatkami niż osoby osiągające niższy dochód, co przynosi największy dobrobyt i równowagę. Ruch Zieloni-Lewica w kwestii polityki fiskalnej popiera podstawową zasadę ruchu, dotyczącą solidnego systemu opieki społecznej na Islandii, oraz zrównoważony wzrost i sprzeciwia się nadmiernej eksploatacji zasobów. Podstawą jest to, że system podatkowy powinien być wydajny, sprawiedliwy, zielony, wyrównywać dochody i niwelować nierówności.
Dominująca w ostatnich dziesięcioleciach ideologia nieograniczonego rynku, coraz mniejsza rola państwa i niskie podatki od najwyższych dochodów spowodowały z jednej strony spadek poziomu dobrobytu społeczeństwa, a z drugiej – nierównomierny podział tego dobrobytu w społeczeństwie, co powoduje wzrost nierówności. Nierówności społeczne powodują nie tylko spadek dobrobytu, lecz także nasilanie się przejawów rasizmu oraz marginalizacji grup mniejszościowych. Od pewnego czasu raje podatkowe i spółki offshore stanowią szczególny problem dla islandzkiego dobrobytu, a także międzynarodowej konkurencji podatkowej, która umożliwia pracodawcom przenoszenie działalności między krajami.

Chociaż system wyrównywania dochodów na Islandii jest sprawniejszy niż w większości innych miejsc, podział aktywów jest bardzo nierówny. Najbogatsze 10% społeczeństwa posiada około trzech czwartych wszystkich aktywów, podczas gdy najbiedniejsze 30% społeczeństwa nie posiada prawie nic lub mniej niż nic. Wzrost prywatyzacji doprowadził do zwiększenia tego nierównego podziału własności, ponieważ aktywa znikają z własności publicznej i stają się źródłem dochodu dla jednostek posiadających najwięcej. Aby przeciwdziałać tej dysproporcji, należy wykorzystać system podatkowy do zrównoważenia posiadanych aktywów. Badania pokazują również, że przenoszenie kapitału poprzez zmniejszenie dysproporcji w dochodach i umocnienie pozycji osób o najniższych dochodach zwraca się szybko i pewnie społeczeństwu oraz zwiększa jego dobrobyt.

Istotne jest, aby w najbliższym czasie dokonać rewizji systemu podatkowego w porozumieniu z partnerami społecznymi, Konfederacją Pracodawców (isl. Samtaka atvinnulífsins), związkami zawodowymi oraz przedstawicielami osób starszych, niepełnosprawnych i studentów, mając na uwadze przyszłą wizję systemu. Należy również wziąć pod uwagę zmiany w zakresie zwiększonej automatyzacji oraz postępu technologicznego, które będą miały radykalny wpływ na islandzki rynek pracy, i określić, jakie środki należy podjąć, aby zapewnić godne warunki pracy pracownikom. Jednocześnie rząd musi promować zwiększone wytwarzanie wartości w sektorze gospodarki oraz innowacje we wszystkich jej dziedzinach, aby zwiększyć wsparcie islandzkiej gospodarki i zapewnić, że islandzkie społeczeństwo i gospodarka są w dobrej sytuacji, aby móc sprostać wyzwaniom reformy technologicznej, zmian klimatycznych oraz innych przewidywanych zmian społecznych. Częścią tego procesu jest osiągnięcie konsensusu w sprawie nowych skal oceny, które będą używane do oceniania dobrobytu, dobrobytu społecznego, kwestii równości płci i celów klimatycznych, a nie tylko wzrostu gospodarczego, który jest ograniczonym wskaźnikiem, a w ten sposób budowania zarządzania gospodarczego w szerszym zakresie perspektyw niż obecnie.

Finanse publiczne i podatki
Finanse publiczne to tak naprawdę rozliczenie konsumpcji i pomocy publicznej. Muszą one być zgodne z celami społeczeństwa, dlatego decyzją polityczną jest określenie, jakie wydatki powinno państwo ponosić, a jakie przynosić dochody. System podatkowy opiera się więc na celach społecznych i gospodarczych. W opinii coraz większej liczby naukowców system podatkowy jest zdecydowanie najbardziej wpływowym narzędziem służącym zwiększeniu równości w społeczeństwie. Równość sama w sobie nie tylko jest sprawiedliwa, lecz także jest ważnym celem polityki gospodarczej. Świadczą o tym liczne międzynarodowe badania i raporty, które pokazują, że zwiększona nierówność społeczna spowalnia wzrost gospodarczy.

Polityka gospodarcza, która zmniejsza nierówności, nie tylko więc prowadzi do sprawiedliwszego społeczeństwa, lecz także dzięki niej to społeczeństwo się bogaci. Potężnym wyzwaniem jest dalsze wzmacnianie zarządzania gospodarką uwzględniającą równość płci. Większa równość prowadzi do sprawiedliwości w społeczeństwie i umacniania gospodarki.
Podatki powinny zapewniać dobrze prosperującą społeczność i promować równość. W związku z tym wskazuje się na znaczenie podatku od wzbogacenia oraz progresywnego podatku dochodowego. Takie środki zwiększają równowagę, ale są również ważnymi źródłami dochodów służącymi wzmocnieniu infrastruktury społeczeństwa islandzkiego, która była przez długi okres zaniedbywana.

Aby ten rozwój przebiegał w sposób odpowiedzialny ekonomicznie, istotne jest, by trwale wzmocnić źródła dochodów państwa. Najlepszym sposobem na to jest opodatkowanie kapitału na terenie, na którym się znajduje. Islandia ma być członkiem grupy państw, w których spekulacje walutowe oraz krótkoterminowe przepływy kapitału będą opodatkowane. Naturalne jest wprowadzenie stosunkowo niskiego podatku od wzbogacenia (z wyłączeniem nieruchomości), a także wprowadzenie progresywnego podatku dochodowego od kapitału. Nie powinniśmy rezygnować z progresywnego podatku dochodowego, w którym nadwyżka dochodów jest opodatkowana bardziej niż dochód niższy i wpływy wynikające ze stosunku pracy. Należy zapewnić zwiększoną równość poprzez zamknięcie możliwości ukrywania dochodów oraz konsumpcji prywatnej w prywatnych spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością.

Aby poradzić sobie z uchylaniem się od płacenia podatków przez osoby oraz firmy z systemu opieki społecznej, należy zwiększyć kontrole i audyty podatkowe. Używanie spółek offshore w rajach podatkowych powinno być zabronione lub w miarę możliwości ograniczane. Środki polityki podatkowej powinny służyć celom silnego społeczeństwa dobrobytu, zwiększonej równości i innym celom społecznym, takim jak ochrona środowiska, zdrowie publiczne i polityka regionalna (patrz załącznik 1).

Ustawa o finansach publicznych
Od czasu przyjęcia ustawy o finansach publicznych w 2015 r. była ona krytykowana zarówno przez parlament, jak i przez różnych ekspertów, którzy twierdzili, że ogranicza ona swobodę korzystania z finansów publicznych w celu prowadzenia racjonalnej polityki gospodarczej oraz utrzymywania stabilizacji. Według ruchu bardziej naturalne byłoby określanie przez każdy rząd na początku swojej kadencji swoich celów w rządowym planie fiskalnym, dotyczących tych samych zagadnień, co ustawa, na podstawie międzynarodowych standardów.

Zasady ekonomiczne obowiązującej ustawy o finansach publicznych w rzeczywistości wykraczają poza tak zwane kryteria z Maastricht i nie są uzasadnione. Dlatego zbyt szybka i nadmierna spłata długu publicznego może bezpośrednio zaszkodzić ważnej infrastrukturze społecznej, takiej jak systemy opieki zdrowotnej oraz edukacji. Wymóg pięcioletniego okresu wolnego od deficytu może również utrudniać skuteczne zarządzanie gospodarką i nie gwarantuje równowagi, a nawet może jej zachowanie utrudniać. Przykładowo w okresie spowolnienia gospodarczego ta reguła może utrudniać skuteczne wykorzystanie polityki fiskalnej w celu stymulowania biznesu. Pięcioletni okres odniesienia jest zbyt krótki, ponieważ cykl gospodarczy może być znacznie dłuższy, a okres spowolnienia może nadal trwać, mimo że reguła budżetowa wymaga środków ograniczających, które są sprzeczne z panującą sytuacją, a tym samym zwiększają spowolnienie. Wówczas roczny limit deficytu wynoszący 2,5% będzie nieuzasadniony.

Rządowa polityka fiskalna powinna uwzględniać nie tylko krótkoterminową stabilność finansową. Musi skupiać się na dłuższej perspektywie i dawać rozwiązania dotyczące sposobów reagowania na długoterminowy rozwój gospodarczy i społeczny, potrzebę zmiany i poprawy usług opieki społecznej oraz rozwój infrastruktury społecznej i materialnej.
Reguły budżetowe ustawy o finansach publicznych wiążą również ręce rządu i ograniczają jego możliwość prowadzenia polityki gospodarczej, czy to w czasie prosperity, czy recesji.

Zdrowy system finansowy
Zdrowy system finansowy wymaga profesjonalnej współpracy ponad podziałami partyjnymi przed podjęciem dalszych decyzji w sprawie sprzedaży banków państwowych. Należy wziąć pod uwagę zasięg systemu bankowego, ustanowić normalne zasady własności i zastanowić się przykładowo nad tym, w jaki sposób można zagwarantować, aby islandzkie instytucje finansowe nie stały się własnością spółek offshore w rajach podatkowych. Ponadto należy rozważyć, czy współczynnik adekwatności kapitałowej ma zastosowanie na rynku islandzkim.

Podjęta musi zostać decyzja w sprawie udziału procentowego państwa w rynku finansowym, a także należy zaplanować, jak dużą część udziałów w bankach, które są teraz własnością państwa, można sprzedać.
Ruch Zieloni-Lewica podkreśla, że państwo powinno pozostać właścicielem banku Landsbankinn. Działalność banków należy podzielić na handlową i inwestycyjną oraz na operacje krajowe i zagraniczne. Należy wprowadzić niezbędne zmiany legislacyjne, aby stworzyć ramy dla działań banków społecznych, które będą działać w zgodzie z wymogami środowiskowymi i społecznymi. Ponadto analizy wymaga zasięg tak zwanego równoległego systemu bankowego w islandzkiej gospodarce, w ramach którego fundusze emerytalne i inne firmy stały się pożyczkodawcami na dużą skalę dla przedsiębiorstw i osób fizycznych. Konieczne jest również ustanowienie zasad dotyczących udzielania kredytów przez takie „banki równoległe”, na przykład poprzez zobowiązanie tych firm do przeprowadzania oceny zdolności kredytowej wszystkich pożyczek powyżej określonej kwoty, zapewniając w ten sposób ochronę islandzkiego konsumenta i islandzkiej gospodarki.

Prawo do posiadania dachu nad głową jest podstawowym prawem człowieka i naturalne jest kontynuowanie działalności funduszu pożyczek socjalnych, który obejmuje pożyczki na zakup mieszkań w całym kraju. Na rynku mieszkaniowym stworzyła się niezwykła sytuacja, ponieważ podaż nie podąża za popytem, szczególnie na obszarze stolicy, ale także w całym kraju, gdzie koszty budowy są wysokie w porównaniu z możliwością uzyskania kredytu. Konieczne jest dokładne przeanalizowanie, czy nie należy wyłączyć mieszkalnictwa z indeksacji, aby ceny mieszkań i ich rozwój nie miały decydującego wpływu na wysokość inflacji.

Przyznawanie kredytów indeksowane wskaźnikiem cen musi zostać ograniczone na rzecz zwiększonej oferty kredytów nieindeksowanych, ale także poprzez zwiększenie dostępności narzędzi służących do kierowania polityką pieniężną rządu, a tym samym obniżenia kosztów odsetek publicznych. Ostatnie obniżki podatków bezpośrednio więc działały przeciwko celom polityki pieniężnej, być może skutkując tym, że stopy procentowe spadały wolniej niż normalnie. Państwowy system wspierania mieszkalnictwa, składający się z wielu systemów, musi zostać kompleksowo zrewidowany i należy podjąć decyzję, czy takie wsparcie państwowe ma być w przyszłości wzmocnione i przydzielane grupom o niskich i średnich dochodach.
System funduszy emerytalnych musi zostać zmieniony w celu zmniejszenia kosztów stałych. Wymagana stopa zwrotu z funduszy emerytalnych wynosi obecnie 3,5% powyżej indeksacji, oznacza, że oprocentowanie kredytów hipotecznych i kredytów studenckich nigdy nie jest niższe niż 5%. Tę wymaganą stopę zwrotu można zmniejszyć, a ponadto zapewnić wyznaczanie przez fundusze emerytalne celów społecznych w swoich inwestycjach, które powinny między innymi uwzględniać kwestie środowiskowe.

Wzajemne relacje gospodarki i rynku pracy
Istotne jest zapewnienie stabilności na rynku pracy, ale stabilność ta nie może polegać na utrzymywaniu grup o niskich zarobkach w dole drabiny i osłabianiu systemu opieki społecznej. Nowo utworzona Krajowa Rada Gospodarcza musi zajmować się stabilnością społeczną w takim samym stopniu, jak kwestiami gospodarczymi oraz brać pod uwagę opinie związków zawodowych. Jak najszybciej powinien zostać utworzony Narodowy Instytut Ekonomiczny jako niezależna instytucja i opracowywać długoterminowe plany makroekonomiczne w celu uniknięcia załamania się islandzkiej gospodarki.
Aby osiągnąć ogólny konsensus w sprawie naturalnego rozwoju wysokość płac, należy podjąć ukierunkowane działania w celu wzmocnienia kontroli podatkowych i inspekcji pracy. W ten sposób zwalczane będą oszustwa płacowe oraz podjęta zostanie systematyczna walka z handlem ludźmi i niewolnictwem, które są czarną plamą na islandzkim rynku pracy. Konieczne jest rozpatrzenie, czy możliwe jest zobowiązanie firm do ujawnienia przedziału wynagrodzeń w rocznych sprawozdaniach finansowych, oraz przeprowadzenie kompleksowej debaty na temat dopuszczalnej różnicy wynagrodzeń w społeczeństwie, przykładowo: czy powinna ona być potrójna czy czterokrotna. Celem tego działania jest zmniejszenie różnic w wynagrodzeniach i wyeliminowanie wszelkimi dostępnymi środkami różnic w wysokości wynagrodzenia kobiet i mężczyzn. Takie środki, wraz z jasną wizją systemu podatkowego i pomocy społecznej, stanowią podstawę do osiągnięcia stabilności na rynku pracy.

Polityka pieniężna
W analizach przygotowanych przez rząd na temat opcji walutowych istnieją dwie realistyczne opcje. Z jednej strony Islandia prowadzi niezależną politykę pieniężną, której walutą jest islandzka korona. W tej opcji Islandia utrzymuje określony poziom inflacji, ale może także wyznaczać inne cele, takie jak stabilność kursu walutowego lub utrzymanie określonego poziomu zatrudnienia.

Druga możliwość to przystąpienie Islandii do Unii Europejskiej, stanie się członkiem europejskiej unii walutowej oraz przyjęcie euro, tym samym stanie się częścią ogólnoeuropejskiej polityki pieniężnej prowadzonej przez Europejski Bank Centralny. Inne koncepcje, takie jak jednostronne przyjęcie innej waluty lub tzw. system kasy emisyjnej, zostały przeanalizowane i jak dotąd nie zostały uznane za możliwe do wprowadzenia. System kasy emisyjnej byłby bardzo drogim rozwiązaniem dla małej społeczności, ponieważ wymaga dużych rezerw walutowych i generalnie jest rzadko stosowany, z wyjątkiem pewnego rodzaju stanu przejściowego dla krajów, które na przykład przystąpiły do UE (choć istnieją inne przykłady).

Korona islandzka jest niewielką walutą, którą cechował do tej pory niestabilny kurs, co odzwierciedlało się w dużych wahaniach polityki gospodarczej. Pojawiły się głosy, że korona islandzka nie wystarczy do stworzenia stabilności gospodarczej, ale nie należy zapominać, że wiele środków, takich jak na przykład obniżki podatków w czasie wzrostu, bezpośrednio sprzeciwiało się określonym warunkom uzyskania stabilności. Jeśli Islandia będzie nadal używać korony jako swojej waluty, musi zapewnić, że polityka pieniężna uwzględniać będzie stabilność nie tylko gospodarczą, lecz także społeczną. Wejście do UE jest decyzją o wiele większą, ponieważ nie dotyczy wyłącznie waluty lub polityki pieniężnej. Polityka gospodarcza UE została jednak ostro skrytykowana w ostatnich latach po kryzysie za to, że zbyt mocno polegała na prawicowej polityce głodowej wobec państw członkowskich i nie zapewniała wystarczającej swobody do odzyskania równowagi. Podkreśla się, że Europejski Bank Centralny musi wziąć pod uwagę więcej różnych aspektów polityki gospodarczej, a poza tym rozwój całego systemu jest niedemokratyczny, ponieważ Europejski Bank Centralny ma ogromne uprawnienia bez wyraźnego mandatu demokratycznego. Ruch Zieloni-Lewica sprzeciwia się przystąpieniu Islandii do UE, ale jesteśmy gotowi przedstawić tę sprawę narodowi, ponieważ jest to poważna kwestia, w której decyzja powinna zostać podjęta przez ogół społeczeństwa.

ZAŁĄCZNIK 1
Podatek od wzbogacenia
Podatek od wzbogacenia jest istotną częścią systemu podatku dochodowego, ponieważ właściciele aktywów mogą wykorzystywać je do generowania dochodów bez tworzenia podstawy do opodatkowania. Podatek ten jest zatem niezbędnym narzędziem zmniejszania nierównego podziału bogactwa w kraju. Naturalne byłby stosowanie niskiego procentu pobieranego podatku (1–1,5%) oraz wysokiej ogólnej kwoty zwolnionej od podatku (tak aby większość ludzi była zwolniona z obowiązku podatkowego, ale duzi właściciele płacili sprawiedliwy wkład do społeczności).

Progresywny podatek dochodowy
Podatek dochodowy nakładany jest na posiadane obligacje, dochody odsetkowe oraz z wynajmu nieruchomości, a także na zyski ze sprzedaży nieruchomości i papierów wartościowych. Podatek dochodowy od kapitału może być progresywny. Innym rozwiązaniem jest podwyższenie kwoty wolnej od podatku od wysokich dochodów kapitałowych, które zostaną opodatkowane jak normalne dochody z wynagrodzenia. Takie działanie zarówno jest sprawiedliwe, jak i może generować znaczne dochody dla Skarbu Państwa.

Część podatku dochodowego od kapitału trafi do gmin
Kluczowym rezultatem tego rozwiązania jest przekazywanie części podatków od dochodów kapitałowych do gmin, które obecnie nie otrzymują wpływów od osób, które opłacają tylko podatek od dochodów. Podatnicy płacący podatek dochodowy od kapitału nie są równomiernie rozdzielane pomiędzy gminami, dlatego proponujemy przepływ takich dochodów przez fundusz wyrównawczy gmin.

Specjalny próg podatkowy dla osób osiągających wysokie dochody
W celu zmagania się z tak zwanymi hiperdochodami, na przykład w formie premii, najskuteczniejszym sposobem jest wprowadzenie specjalnego progu podatku dochodowego dla osób osiągających bardzo wysokie dochody, który będzie nakładany na stosunkowo ograniczoną liczbę osób.

Obniżenie podatku VAT na żywność
Podatki pośrednie, takie jak podatek VAT, stanowią proporcjonalnie cięższe obciążenie dla osób osiągających niskie dochody niż dla osób z wysokimi dochodami. Dlatego stosowanie systemu VAT w celu wyrównania warunków lub osiągnięcia innych celów społecznych stanowi standardową procedurę. Cele te są możliwe do osiągnięcia na przykład poprzez obniżenie podatku VAT na towary konsumpcyjne, takie jak żywność, które przyniesie korzyści dzieciom i rodzinom oraz grupom o niższych dochodach, lub na kulturę – na przykład książki i muzykę.

Korekta indywidualnej kwoty wolnej od podatku
Indywidualna kwota wolna od podatku powinna być w takiej wysokości, aby przyniosła jak najlepsze korzyści grupom o niskich i średnich dochodach. Powinna zmieniać się wraz ze zmianami cen. Należy zapewnić, aby grupy uzyskujące dochody poniżej określonej kwoty minimalnej potrzebnej do życia były zwolnione z podatku.

Podatek wspierający zdrowie
Badania pokazują, że podatki od niezdrowej żywności i napojów są skutecznym sposobem na poprawę stanu zdrowia ludności. Dlatego Ruch Zieloni-Lewica dopilnuje, aby kategorie produktów, które obejmują słodkie napoje bezalkoholowe oraz słodycze, zostały objęte wyższą stawką podatku VAT.

Podatki środowiskowe
Zwrócono uwagę, że podatek od emisji dwutlenku węgla jest najefektywniejszym podatkiem ograniczającym zużycie nieodnawialnych źródeł energii. Podatki od emisji oraz od benzyny, oleju napędowego i oleju opałowego są ogólnie niższe w naszym kraju niż w innych krajach skandynawskich. OECD wskazała, że poziom opłaty związanej z emisją dwutlenku węgla nakładanej przez niektóre państwa jest mniej więcej o 80% za niski, aby można było wykorzystać ją jako środek ochrony klimatu na ziemi. Podnosząc opłaty i znosząc zwolnienia z podatku od emisji dwutlenku węgla, można ograniczyć emisje gazów cieplarnianych i innych zanieczyszczeń, ponieważ dochody z tych opłat wpłyną do Skarbu Państwa. To samo dotyczy innych podatków ekologicznych, które należy zwiększyć, aby osiągać założone cele środowiskowe.

Zielone ulgi podatkowe
Podobnie jak podatki środowiskowe są ważne dla osiągnięcia celów środowiskowych, tak samo można wykorzystać ulgi podatkowe. Nowe inwestycje muszą spełniać wymogi klimatyczne i nie zawierają żadnych umów inwestycyjnych, które wiązałyby się z działaniami powodującymi zanieczyszczenie środowiska. Przyjazne dla środowiska środki transportu mogę korzystać z niektórych ulg podatkowych w celu przyspieszenia wymiany energii stosowanej w transporcie. Z takich ulg korzystają także producenci żywności, która spełnia wymogi klimatyczne oraz zrównoważonego rozwoju.

Dywidendy od zasobów naturalnych
Należy pobierać opłaty za korzystanie ze wspólnych zasobów naturalnych, które są ograniczone, oraz zagwarantować, że pobierane kwoty wrócą do społeczeństwa, jeśli nie zostaną wykorzystane społecznie w interesie publicznym. Kluczową kwestią jest nazwanie opłat za korzystanie z zasobów dywidendami, a nie podatkami. W tym rozumieniu zatem podstawa podatku dochodowego byłaby złym miernikiem wyznaczania opłaty za korzystanie z zasobów, ponieważ byłaby ona uzależniona od różnych innych czynników (stopy procentowe, koszty finansowe podlegające odliczeniu itp.). Opłata za korzystanie z zasobów powinna być natomiast opłatą, której wysokość nie jest uwarunkowana tym, czy firmy finansowane są z własnych środków, czy z kredytów. Dlatego Ruch Zieloni-Lewica zastosuje rozsądne opłaty za korzystanie z zasobów, które będą wpływać do wspólnego funduszu społeczeństwa islandzkiego i odzwierciedlać fakt, że zasoby naturalne są wspólną własnością narodu, a podmioty, które korzystają z tych ograniczonych zasobów, korzystają z przywilejów.

Opłaty klimatyczne i podatek od doby hotelowej
Przeanalizowania wymagają najlepsze sposoby na sprawiedliwy udział we wspólnych funduszach podmiotów, które czerpią zyski z największego sektora eksportowego Islandii, tj. z branży turystycznej. Ruch Zieloni-Lewica popiera nakładanie opłaty klimatycznej na bilety samolotowe oraz zmianę stawki podatku za dobę hotelową, tak aby stanowiła ona procent ceny pobieranej za dobę hotelową. Ponadto zyski z podatku od doby hotelowej lub ich część powinny trafiać do władz lokalnych za pośrednictwem funduszu wyrównawczego gmin.

Międzynarodowa współpraca podatkowa
Islandia powinna stać na czele międzynarodowej współpracy w dziedzinie podatków, która opiera się na wymianie informacji oraz zwiększonej przejrzystości. Odsetki, prowizje i płatności za usługi dla podmiotów znajdujących się na obszarach o niższym poziomie podatków będą opodatkowywane specjalnie i w ten sposób ograniczana będzie systematycznie możliwość korzystania ze spółek offshore w rajach podatkowych.

Równość podstawą pokoju na świecie
Dzięki równomiernemu podziałowi światowych zasobów każdy będzie mógł żyć godnie. Aby wyrównać warunki życia ludności, potrzebne są radykalne zmiany w sposobie podziału władzy i jakości między państwami, a także wewnątrz nich, na przykład między klasami, płciami, rasami itp.
Kapitalizm nie jest systemem zrównoważonym ekonomicznie ani ekologicznie i prowadzi do konsolidacji władzy, bogactwa i aktywów przez duże międzynarodowe korporacje, a także do dyskryminacji na dużą skalę. Coraz intensywniejsza eksploatacja zasobów ziemi, a także wpływ ludzkości na jej klimat, powoduje masową emigrację, nierówne podziały oraz zagrożenia dla ekosystemu ziemi i samej ludzkości. Tendencja ta musi zostać zrównoważona. Należy położyć kres nieuczciwym praktykom biznesowym i nadmiernej eksploatacji, aby biedniejsze regiony mogły wyżywić swoich mieszkańców bez uszczerbku dla jakości ziemi.
• Islandia sprzeciwia się wyzyskowi stosowanemu przez duże firmy.
• Islandia pozostanie poza strukturą UE.
• Islandia podejmuje działania przeciwko stawianiu murów i ogrodzeń między narodami i grupami społecznymi.
• Islandia podejmuje działania przeciwko handlowi ludźmi na arenie międzynarodowej.
• Islandia odrzuca rasizm.
• Islandia przoduje w kwestiach środowiskowych.
• Islandia zajmuje czołową pozycję w walce z zagrożeniami środowiska na arenie międzynarodowej.
• Islandia odmawia udziału w produkcji ropy.

Brak zgody na armię
Islandia nie powinna mieć własnej armii ani korzystać z armii innych państw, a także uczestniczyć w sojuszach wojskowych i zbrojeniu. Wojna i działania wojenne nie rozwiązują żadnych problemów, chociaż militaryści utrzymują, że wojna jest walką o pokój i prawa człowieka. Ponadto eksploatacja i działania wojenne są marnotrawstwem zasobów i życia. Istotne jest, aby działania na szczeblu międzynarodowym, w tym sankcje handlowe, nie powodowały śmierci i cierpienia niewinnych cywili. Ćwiczenia wojskowe nie powinny być dozwolone w kraju ani w obrębie jego jurysdykcji. Islandia i obszar jej jurysdykcji powinny być chronione od broni jądrowej, biologicznej i chemicznej, w powietrzu oraz na lądzie i morzu. Rząd islandzki nie powinien popierać interwencji militarnych. Powinien promować uczestnictwo Islandii w międzynarodowych traktatach na rzecz pokoju i rozbrojenia, a także zwalczać produkcję broni i uzbrojenia.

Islandia musi wziąć na siebie odpowiedzialność i w jak największym stopniu pomagać potrzebującym, zarówno poprzez przyjęcie większej liczby uchodźców, jak i wspieranie godnego życia ludzi w innych częściach świata. Islandia musi wziąć odpowiedzialność za swoją uprzywilejowaną pozycję w społeczności międzynarodowej i zrobić wszystko, co w jej mocy, aby dzielić się swoim bogactwem z najbardziej potrzebującymi. Nie wolno nam odwracać wzroku.
• Islandia bezwarunkowo sprzeciwia się działaniom wojennym.
• Islandia wycofuje się z NATO i przeprasza za udział w operacjach wojskowych w imieniu organizacji.
• Islandia promuje rozbrojenie na arenie międzynarodowej.
• Islandia chroni się przed bronią nuklearną i zakazuje jej przewozu na terenie islandzkiej jurysdykcji.
• Islandia szczególnie przeprasza za udział w wojnie w Iraku.
• Islandia nie wysyła przedstawiciela do pracy w imieniu układów wojskowych za granicę.
• Islandia nie zgadza się na ćwiczenia wojskowe na Islandii.
• Islandia nie zgadza się na obecność w kraju statków i samolotów wojennych, a także na transfer więźniów politycznych przez obszar islandzkiej jurysdykcji.
• Islandia przyjmie większą liczbę uchodźców.

Odpowiedzialne stosunki międzynarodowe
W traktatach międzynarodowych dotyczących komunikacji międzynarodowej oraz handlu międzynarodowego państwa muszą zobowiązać się do nieumacniania tej gospodarczej przepaści, która teraz rozprzestrzenia się pomiędzy różnymi częściami świata oraz do szanowania prawa człowieka i prawa socjalnych.

Islandczycy powinni znacznie zwiększyć swój wkład we współpracę na rzecz rozwoju i przyczynić się do wspierania biednych narodów na arenie międzynarodowej. Głównym celem udziału Islandii w projektach na rzecz rozwoju powinno być umożliwianie ludziom niezależności na własnych warunkach.

Islandzka polityka zagraniczna musi opierać się na przekonaniu, że popieramy międzynarodową sprawiedliwość, rozbrojenie i pokojowe rozwiązania konfliktów. Najrozsądniejszym sposobem osiągnięcia tego celu jest promowanie przez Islandię współpracy małych państw na arenie międzynarodowej na równi z ideą zrównoważonego rozwoju.
• Islandia promuje zamykanie rajów podatkowych.
• Należy zwiększyć udział Islandii w projektach rozwojowych na rzecz równouprawnienia płci.
• Islandia przyjmuje niezależną politykę zagraniczną.
• Islandia wspiera niezależność i samostanowienie innych narodów.

Silne i różnorodne życie gospodarcze powinno rozwijać się w całym kraju w harmonii z naturą i środowiskiem. Ruch Zieloni-Lewica podkreśla, że każdy musi mieć możliwość podjęcia pracy na godnych warunkach. W kraju należy również stworzyć warunki gwarantujące równe szanse tworzenia miejsc pracy.
Polityka zatrudnienia Ruchu Zieloni-Lewica opiera się na uczciwych warunkach, sprawiedliwym systemie podatkowym, silnej edukacji, współpracy, zrównoważonym rozwoju, równości i sprawiedliwości społecznej. Polityka zatrudnienia proponowana przez ruch stwarza możliwości rozwoju w całym kraju.

Prawa pracownika
Ruch Zieloni-Lewica wspiera pracowników oraz związki zawodowe w walce o prawa i lepsze warunki zatrudnienia. Otrzymywane wynagrodzenie musi wystarczać minimum na pokrycie podstawowych potrzeb życiowych, tydzień pracy powinien zostać skrócony bez obniżki płac, a kwoty zabezpieczenia społecznego muszą rozwijać się w harmonii ze zmianami płac. Osobom, które wypadły z rynku pracy, należy zagwarantować odpowiednie szkolenia zawodowe we współpracy z lokalnymi władzami. Różnice w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn należy wyeliminować i zapewnić równy poziom wynagrodzenia między klasami, szczególnie tam, gdzie jedna płeć stanowi zdecydowaną większość.

Należy zwiększyć możliwości kształcenia i rozwoju w miejscu zatrudnienia w celu zapewnienia pracownikom lepszych warunków i szans. Ponadto należy zagwarantować, że przyszłe zmiany metod pracy wynikające z rozwoju technologicznego przyniosą korzyści społeczeństwu, a nie obniżą wynagrodzenia pracowników. Osoby nieuzyskujące wynagradzania muszą otrzymywać bezwarunkowe wsparcie finansowe. Prawa młodych ludzi na rynku pracy wymagają pilnie ochrony, a szczególną uwagę należy zwrócić na stale rosnącą grupę osób, które otrzymują nieregularne wynagrodzenie za swoją pracę. Osoby starsze powinny mieć możliwość podejmowania zatrudnienia, o ile tego chcą i mają ku temu takie możliwości.
Zapobieganie handlowi ludźmi, nadużyciom w stosunku do siły roboczej oraz dumpingowi socjalnemu poprzez współpracę z ruchem związkowym, silniejszy nadzór rynku pracy i znaczny wkład w rządowy program zwalczający handel ludźmi są głównymi postulatami naszej polityki zatrudniania. Konieczne jest wprowadzenie do prawa gwarancji łańcuchowej, aby nie można było zrzucać całej odpowiedzialności na podwykonawców.

System podatkowy należy wykorzystać do wyrównania warunków zatrudniania. Zagwarantować należy funkcjonowanie wielopoziomowego system podatkowego, w którym obciążenia podatkowe z niższych wynagrodzeń będą przenoszone na wynagrodzenia wyższe, niezależnie od tego, czy są to dochody z pracy, czy dochody kapitałowe. Wszelkie oszustwa podatkowe i czarna działalność gospodarcza muszą być zwalczane, ponieważ pozbawiają pracowników bezpieczeństwa i praw, które zapewniają im związki.

Rozwój miejsc pracy i infrastruktura
W celu promowania zróżnicowanego życia zawodowego w całym kraju istotne jest zapewnienie warunków do tworzenia miejsc pracy. Zasadnicze znaczenie mają zarówno infrastruktura, jak i systemy wsparcia, mające na celu rozwój zrównoważonej działalności gospodarczej.

Przyszłość musi opierać się na równych szansach dla wszystkich, szacunku dla przyrody i wzroście, który kwitnie dzięki różnorodności, a nie na podstawie kompleksowych rozwiązań. Potrzebne jest nowe podejście oparte na zrównoważonym rozwoju, współpracy, równości i sprawiedliwości społecznej.
Należy zapewnić równe szanse tworzenia miejsc pracy w całym kraju poprzez systematyczny rozwój transportu, telekomunikacji, szybkich połączeń internetowych, możliwości edukacyjnych, służby zdrowia oraz innych podstawowych usług. Zrównoważenie kosztów utrzymania w całym kraju i zapewnienie mieszkań socjalnych na rynku mieszkaniowym powinno być ważnym zadaniem rządu. Osobom wszystkich płci należy umożliwić wykonywanie pracy niezależne od lokalizacji, przy zwiększonym wykorzystaniu technologii komputerowej oraz wprowadzaniu ułatwień w zakładaniu małych przedsiębiorstw i zarządzaniu nimi. Przyszłość wzorców zaludnienia kraju musi zostać oparta na określonych obszarach wzrostu i powinna być ukierunkowana na systematyczny rozwój obszarów wiejskich. Jednocześnie musimy skupić się na kontynuowaniu prac opartych na konkretnych działaniach angażujących mieszkańców obszarów najbardziej zagrożonych wyludnieniem, na których na przykład najbardziej zmniejsza się liczba kobiet.

Fundusze prowadzone przez państwo, wspierające inwestycje w badania, innowacje i branże kreatywne, muszą zostać wzmocnione i zdywersyfikowane. Ponadto nacisk musi zostać położony na zielone zachęty i silniejsze powiązanie wykształcenia na poziomie uniwersyteckim z innowacjami i przedsiębiorstwami typu start-up. Działania te stworzą fundament dla przemysłu bazującego na wiedzy, która promuje zwiększone tworzenie wartości. W ten sposób najlepiej pobudza się indywidualną inicjatywę, zwiększa możliwości prowadzenia działalności społecznych, a także wzmacnia przesłanki do tworzenia małych i średnich firm oraz przedsiębiorstw typu start-up. Musimy stworzyć warunki do powstania przedsiębiorstw prowadzonych przez pracowników i instytucje finansowe będące własnością publiczną. Poprawy wymaga otoczenie prawne, aby móc promować demokrację zawodową oraz zaangażowanie pracowników w podejmowanie decyzji i tworzenie polityk w firmach i organizacjach. Musimy się również przygotować do utworzenia demokratycznych przedsiębiorstw i instytucji finansowych będących własnością i kontrolowanych przez pracujących tam pracowników, zapewniających im bezpośredni udział w dywidendach z ich własnej pracy.

System wspierania życia zawodowego musi promować i odzwierciedlać zróżnicowaną gospodarkę. Stworzyć należy możliwość demokratycznej współpracy oraz dialogu dotyczącego islandzkiej gospodarki z udziałem społeczeństwa, lokalnych organizacji, gmin, naukowców i przedsiębiorców. Głównym celem takiej współpracy byłoby promowanie zróżnicowanego życia gospodarczego w harmonii ze społeczeństwem i posiadanymi zasobami naturalnymi.

Zasoby naturalne kraju muszą być chronione, a obecne pokolenia powinny zostawić je w lepszym stanie kolejnym. Wykorzystanie zasobów, czy to w rybołówstwie, rolnictwie, energetyce, czy w innych sektorach, powinno opierać się na filozofii zrównoważonego rozwoju i założeniu, że zasoby są własnością państwa, a dochody z ich najmu powinny być wykorzystywane przez wszystkich ludzi. Osoby osiągające dochód na podstawie wykorzystywania zasobów, w tym energii i zasobów morskich, muszą zostać obarczone uczciwymi opłatami na rzecz narodu, właściciela tych zasobów. Praktyki przemysłowe zmieniają się wraz ze wzrostem automatyzacji i rosnącym znaczeniem technologii informatycznych. Islandia nie jest w tej kwestii wyjątkiem. W nadchodzących latach i dekadach okaże się, czy Islandia dołączy do grona narodów, które wykorzystują postęp w sektorze komputerowym, informatycznym i technologicznym do wspierania wyzwolenia kobiet, równości, zrównoważonego rozwoju, zmieniających się wartości i wolności osiedlania w nowych okolicznościach.

Zagrożenie klimatyczne, przed którym stoi świat, podkreśla znaczenie rozważań dotyczących sprawiedliwego podziału wspólnego majątku, ponieważ w zamożnym społeczeństwie każdy powinien otrzymać środki wystarczające do życia. Naszym celem jest ograniczenie konsumpcji oraz marnotrawstwa we wszystkich obszarach życia. Wymaga to radykalnych zmian w sektorze gospodarki, innego podziału dóbr, konsumpcji publicznej i wspólnej odpowiedzialności.

Zrównoważony rozwój
Dobrobyt nie może bazować na niezrównoważonej produkcji i konsumpcji opartej na polityce niskich płac i nierównościach. Struktura systemów gospodarczego i edukacyjnego wymaga reorganizacji, aby mogły one funkcjonować w zmieniającej się rzeczywistości. Nacisk należy położyć na zrównoważone życie gospodarcze oparte na sprawiedliwym podziale posiadanych dóbr. Musimy wykorzystywać uzdolnienia wszystkich członków społeczności i eliminować dyskryminację ze względu na wiek, płeć lub pochodzenie. Nie godzimy się na podwójny rynek pracy, na którym imigranci mają gorsze warunki niż Islandczycy, a ich prawa nie są respektowane.
Przedszkola i urlop macierzyński

W dzisiejszym społeczeństwie tempo wyścigu o lepszą jakość życia stale rośnie. Świeżo upieczeni rodzice muszą mieć możliwość cieszenia się czasem ze swoimi dziećmi, w związku z czym zrozumiałe są postulaty młodych ludzi dotyczące 12-miesięcznego urlopu macierzyńskiego. Po zakończeniu urlopu macierzyńskiego wszystkie dzieci muszą zostać przyjęte do bezpłatnych przedszkoli. Nie powinniśmy dopuszczać do niekorzystnej sytuacji, w jakiej znajduje się wielu młodych rodziców w okresie pomiędzy urlopem macierzyńskim a czasem, gdy ich dzieci mogą rozpocząć przedszkola. Przedszkola stanowią pierwszy poziom edukacji i powinny być bezpłatne. Dzieci mają prawo uczęszczać do przedszkola niezależnie od statusu i pozycji rodziców.

Czas pracy
Skrócenie tygodnia pracy i zmniejszenie obciążenia pracą są zarówno kwestią warunków życia, środowiska, jak i demokracji. Równolegle z krótszym tygodniem pracy państwo musi gwarantować możliwość godnego życia osobom otrzymującym minimalne wynagrodzenie, tak aby życie ludzi mogło być czymś więcej niż tylko walką o przetrwanie. Wydłużony czas wolny zmniejsza zapotrzebowanie na szybkie rozwiązania w stosunku do stylu życia i konsumpcji oraz ułatwia ludziom wybór opcji przyjaznych dla środowiska. Skrócenie czasu skutkuje krótszą obecnością w miejscu pracy, ale także ostrzej rozgranicza pracę od życia prywatnego oraz zmniejsza stres związany z pracą w czasie wolnym. Krótszy czas pracy nie może powodować nadmiernego stresu, ale wymaga lepszej organizacji i zarządzania, a także zwiększenia liczby personelu, na przykład w pracy zmianowej. Skrócenie tygodnia pracy może zatem otworzyć nowe możliwości dla większej liczby osób na rynku pracy, na przykład osób o ograniczonej możliwości podjęcia pracy, a także może być dobrym sposobem na zmniejszenie stresu i wypalenia zawodowego. Ustawodawstwo emerytalne należy dostosować do współczesnych wymagań dotyczących elastycznego przechodzenia na emeryturę, aby ludzie mieli większy wybór co do tego, jak szybko i kiedy opuszczą rynek pracy. Skracanie tygodnia pracy należy rozpocząć już teraz, lecz naszym celem jest tydzień pracy nietrwający dłużej niż 30 godzin.

Edukacja
Poważne zmiany zachodzą w gospodarce zarówno ze względu na postęp technologiczny, jak i w reakcji na zmiany klimatu. Dlatego należy ułatwić ludziom podnoszenie umiejętności i wiedzy oraz możliwości zmiany środowiska pracy, jednocześnie wspierając zatrudnienie i promując wprowadzanie innowacji przez młodych ludzi w całym kraju. Wyjdźmy naprzeciw przyszłości i ludziom pracującym, promując kształcenie ustawiczne i dokształcanie oraz kształcąc ludzi do nowych miejsc pracy i nowych struktur organizacyjnych na rynku pracy. Edukacja otwiera ludziom wiele możliwości w zmieniającym się świecie, w którym każdego dnia znikają miejsca pracy i tworzą się nowe. Podejdźmy do czwartej rewolucji przemysłowej jako szansy dla ludzi pracujących, a nie zagrożenia. Celami zmian technologicznych muszą być poprawa warunków życia ludności i ułatwienie ich pracy, a nie wprowadzanie niestabilności w ich życiu. W tym kontekście istotne jest, aby pracownicy i ich przedstawiciele byli zaangażowani w rozwój technologiczny.

Dumping społeczny i handel ludźmi
Wszelkie nadużycia w miejscu pracy powinny zostać wyeliminowane. Dumping socjalny, podnajem pracowników, sztuczni podwykonawcy, handel ludźmi i inne metody oszukiwania ludzi pracujących nie powinny występować. Instytucje państwowe, na czele z Urzędem Skarbowym, Państwową Inspekcją Pracy oraz Urzędem Pracy, muszą zostać wzmocnione we współpracy ze związkami zawodowymi. Instytucje państwowe muszą zaniechać zlecania prac, takich jak na przykład sprzątanie, podwykonawcom. Im więcej pośredników, tym mniej otrzymuje osoba, która wykonuje pracę i tym łatwiej jest ukryć naruszenie prawa. Prawo musi być przestrzegane, a odpowiedzialność zbiorowa i społeczna muszą być egzekwowane w pełnej mocy. Należy przestrzegać przepisów o odpowiedzialności zbiorowej w kwestii zakupów publicznych. Kradzież wynagrodzenia, tak jak każda inna kradzież, powinna podlegać karze. Ponadto ograniczyć należy możliwość przestępstw związanych ze zmianą numeru ewidencyjnego przedsiębiorców.

Zmiany na rynku pracy
Istotne jest, aby zmienić przepisy prawne w celu promowania demokracji przemysłowej i zwiększenia zaangażowania pracowników w podejmowaniu decyzji oraz kreowaniu polityk firm i organizacji. Pracownicy mogą sami prowadzić firmy lub mieć bezpośredni dostęp do zarządzania i podejmowania decyzji. Wraz z pojawieniem się sieci internetowej, która wpłynęła zarówno na tradycyjne formy zatrudnienia, jak i na pracę na zlecenia, prawodawca musi zadbać o to, by przestrzegane były prawa osób sprzedających swoją pracę za pośrednictwem tego medium, takie jak umowy związkowe i inne prawa pracownicze, a także o to, by nie dopuszczać do dumpingu socjalnego.

Kwestie mieszkaniowe zalicza się do warunków zatrudnienia
Każdy ma prawo do dachu nad głową. Musimy zapewnić dostęp do dobrej jakości mieszkań w przystępnej cenie, aby polepszające się warunki płacowe nie były przeznaczane wyłącznie na rosnące koszty nieruchomości. Zmiany w systemie myślenia, w którym zasadą przewodnią staje się zrównoważony rozwój, będą skutkować zmniejszeniem liczby osób decydujących się na zakup własnego mieszkania. Rząd i związki zawodowe muszą promować jeszcze bardziej zróżnicowane formy życia dzięki różnego rodzaju rozwiązaniom społecznym, takim jak firmy wynajmujące mieszkania, które nie będą nastawione na osiąganie zysków, oraz wprowadzanie bezpiecznych długoterminowych umów najmu. Należy ustanowić określone kryteria dla agencji zajmujących się wynajmem i sprzedażą nieruchomości w celu zapobiegania możliwości podwyżek czynszów wykraczających poza normalny wzrost cen, co skutkuje zamknięciem grupy ludzi w pułapce ubóstwa. Długoterminowe rozwiązania muszą zostać wprowadzone w zakresie mieszkalnictwa socjalnego, które będą służyć potrzebom ludzi.
Ruch Zieloni-Lewica zamierza wyjść naprzeciw potrzebom młodych ludzi, którzy zamierzają wejść na rynek nieruchomości, badając możliwość udzielania przez państwo lub Fundusz Finansowania Mieszkalnictwa (isl. Íbúðalánasjóður) specjalnych kredytów, które stanowiłyby 25% umiarkowanej ceny nieruchomości dla osób nabywających mieszkanie po raz pierwszy, nieopodatkowane przez pierwsze pięć lat. Taka pożyczka będzie oferowana osobom kupującym pierwszą nieruchomość i ma na celu wypełnienie luki, którą wielu młodych ludzi, rozpoczynających wspólne życie, nie jest w stanie zapełnić. Fundusz Finansowania Mieszkalnictwa musi pozostać w rękach Państwa.

Szczególną uwagę należy zwrócić na rynek wynajmu na terenach wiejskich. Budownictwo na tych terenach jest ograniczone, ponieważ koszty budowy często przewyższają wartość rynkową mieszkań. Musimy znaleźć rozwiązanie tego problemu. Funduszu Finansowania Mieszkalnictwa powinien spełniać swoją społeczną funkcję poprzez przyznawanie kredytów na zakup nieruchomości na terenach wiejskich, których wysokość będzie odpowiadała wartości rynkowej nieruchomości lub kosztu jej budowy.
Udział rynku agencji wynajmu nieruchomości oraz firm kupujących nieruchomości w celu podnajmu, które działają na islandzkim rynku nieruchomości, a nie są nastawione na generowanie zysków, musi zostać zwiększony. W kraju działa wiele takich firm, na przykład Félagsstofnun stúdenta, Búseti oraz Brynja. Większość z nich jednak oferuje mieszkania dla jasno określonych grup. W celu wzmocnienia podstawy działalności agencji wynajmu nieruchomości i leasingujących nienastawionych na osiąganie zysków należy wprowadzić zmiany legislacyjne, zmiany w systemie podatkowym i instytucje kredytowe, które będą mogły pożyczać pieniądze na długi okres.

Spółdzielnie mieszkaniowe prowadzące działalność nienastawioną na generowanie zysków muszą oferować różnego rodzaju mieszkania, od mieszkań jednoosobowych po mieszkania duże. Ta sama rodzina mogłaby przemieszczać się między mieszkaniami w ramach tej samej wspólnoty pomimo zmieniających się okoliczności rodzinnych.