Í nýrri aðgerðaáætlun í loftslagsmálum Reykjavíkurborgar má finna fjölmargar aðgerðir sem allar eiga að skila okkur mann- og náttúruvænni kolefnishlutlausri borg árið 2040. Ein þeirra varðar fækkun bílastæða í borgarlandinu enda kemur mesta losun gróðurhúsalofttegunda í Reykjavík frá vegasamgöngum, sama hvernig á það er litið. Í leiðara Morgunblaðsins er gert lítið úr þeirri staðreynd enda má engu breyta í bílaborginni við Sundin nema þá helst að fjölga akreinum og mislægum gatnamótum og er fullyrt að borgarbúar hafi þegar valið sér sinn helsta fararskjóta, einkabílinn. Vill leiðarahöfundur meina að þessi loftslagsaðgerð sé ofríki valdhafa og á kostnað annarra. Málinu er stillt upp eins og verið sé að taka eitthvað af borgarbúum en ekki færa þeim raunverulegt frelsi og lífsgæði.
Þessi nálgun er alröng hjá leiðarahöfundi. Við borgarbúar viljum aukið ferðafrelsi og er einkabíllinn vissulega hluti af því mengi. Hins vegar þarf að vinda ofan af ákvörðunum fortíðar sem leiddu til þess að borgarbúar hafa margir hverjir einungis haft val um einn fararskjóta sem er einkabíllinn. Þetta dæmi gengur auðvitað ekki upp til lengdar og í ljósi loftslagsbreytinga af mannavöldum verður ekki unað við óbreytt ástand eða stöðuga fjölgun plássfrekra og mengandi bíla. Sem betur fer eru flokkar við stjórnvölinn í Reykjavík sem hafa áttað sig á þessu og vilja styðja fjölskyldur og íbúa borgarinnar í að hafa val og geta valið sér ferðamáta. Það er gert með því að taka góðar skipulagslegar ákvarðanir, þétta byggðina án þess að ganga á verðmæt náttúrusvæði og byggja upp vistvænar samgönguæðar þar sem fjölbreyttir ferðamátar eru í fyrirrúmi en ekki bara einkabíllinn.
Og þetta er ekki bara þróunin hér í höfuðborginni. Borgarbúar um allan heim eru að breyta ferðavenjum sínum. Borgir allt í kringum okkur hafa náð eftirtektarverðum árangri með auknu frelsi í samgöngum og fjölgun valkosta og uppbyggingu innviða fyrir aðra ferðamáta en einkabílinn. Ferðavenjukannanir sýna okkur að Reykjavík stefnir hraðbyri í þessa átt og ætlar ekki að verða eftirbátur annarra stórborga. Gríðarleg fjölgun hjólreiðafólks er til marks um það og fólk gengur oftar til og frá vinnu, tekur oftar strætó og þeim fækkar hlutfallslega sem nota einvörðungu einkabílinn til að komast allra sinna ferða.
Umferðarvandi Reykjavíkur verður ekki leystur með því að fjölga akreinum heldur þvert á móti eykst vandinn. Þetta hefur verið margsannað. Aukin uppbygging og fólksfjölgun í borginni kallar á að við nýtum landsvæðið okkar sem best og endurheimtum mikið almannarými í borgarlandinu sem hefur farið undir bílastæði sem standa mestmegnis auð hálfan sólarhringinn. Að fækka bílastæðum um 2% á ári er loftslagsmál. Þetta eru rúmlega 600 stæði á ári af rúmlega þrjátíu þúsund stæðum. Borgaryfirvöld eru þegar byrjuð að fækka stæðum án þess að styr hafi orðið um það. Þvert á móti hefur ánægja íbúa aukist við þessar breytingar. Samhliða þessum fækkunum verður borgarlandið endurhannað þannig að auðveldara verður um vik að komast leiða sinna án einkabílsins og hafa þannig val. Fækkun bílastæða í borginni er því ekki knúin áfram af hatri á einkabílnum heldur er hún knúin áfram af ást til ferðafrelsisins, náttúrunnar og hagsmuna allra borgarbúa og er því ekki á kostnað annarra.