Löngum hefur verið deilt um hvort vindorkuver (safn vindmylla á sama stað) falli undir svokallaða rammaáætlun eða ekki. Orðið rammaáætlun er áunnið vinnuheiti fyrir Áætlun um vend og orkunýtingu landsvæða, samanber lög nr. 48 frá 2011 (með þremur síðari breytingum). Í 3. grein laganna stendur:
„Verndar- og orkunýtingaráætlun tekur til landsvæða og virkjunarkosta sem verkefnisstjórn skv. 8. gr. hefur fjallað um og hafa uppsett rafafl 10 MW eða meira eða uppsett varmaafl 50 MW eða meira”.
Vindorkuver sem orð er á gerandi í umræðunni eru öll aflmeiri en sem nemur 10 MW. Þau eru gjarnan 100 MW eða meira. Mörg slík eru nú mátuð við íslenskt umhverfi og þá ber að líta til markmiðs laganna (1. greinar): “Markmið laga þessara er að tryggja að nýting landsvæða þar sem er að finna virkjunarkosti byggist á langtímasjónarmiðum og heildstæðu hagsmunamati þar sem tekið er tillit til verndargildis náttúru og menningarsögulegra minja, hagkvæmni og arðsemi ólíkra nýtingarkosta og annarra gilda sem varða þjóðarhag, svo og hagsmuna þeirra sem nýta þessi sömu gæði, með sjálfbæra þróun að leiðarljósi.”
Hvergi er í lögunum gerður greinamunur á eðli virkjanakosta sem falla undir rammaáætlun, aðeins tilgreint uppsett rafafl eða varmaafl. Vindorka er þar jafn eðlilegur kostur og raforka framleidd með fallvatni, jarðvarma eða sjávarföllum í orkuveri.
Um þetta getum við Skúli Thoroddsen lögræðingur deilt en hann svarar grein eftir mig frá 12. júlí í Fréttablaðinu þann 17. júní. Hann vitnar í orð mín með þessum hætti: “… að vindorka sé hluti af heildarskipulagi orkuvinnslu og falli að rammaáætlun. Á vegum Landsvirkjunar séu vindorkuver í orkunýtingarflokki og biðflokki…og margir myllulundir í skoðun”. Skúli segir þessi orð röng. Þarna er hann, með óskýrum hætti, að draga saman, án beinnar og fullrar tilvitnunar, þessi skýru orð mín úr greininni:
„Einn myllulundur Landsvirkjunar er í nýtingarflokki svokallaðrar rammaáætlunar og annar í biðflokki en utan áætlunarinnar eru margir stórir myllulundir í skoðun, t.d. í Dalasýslu á vegum erlendra aðila með íslenska samverkamenn, og svo er hið norska Zephyr með tíu staði markaða til skoðunar víða um land. Stórfellt erlent eignarhald vindorkuvera er umhugsunarvert, svo ekki sé meira sagt. Öll orkuver yfir 10 MW eiga að falla undir rammaáætlun. Um það eru lög nægilega skýr að mínu mati.“
Vissulega hefur Alþingi ekki enn samþykkt 3. áfanga rammaáætlunarinnar en verkefnisstjórn áætlunarinnar og þingið hafa raðað vindvirkjanakostum í flokka með þeim hætti sem skrifað er í minni grein. Auk þess nægir skýrleiki laganna til þess að vindorkuver Landsvirkjunar fá sinn sess í tveimur flokkanna þó svo fullnustu flokkunarinnar vanti með samþykkt 3. áfangans. Öll önnur vindorkuver, yfir 10 MW, ber að flokka innan rammaáætlunarinnar eftir því sem þróun vindorkunýtingar fleygir fram hér á landi.
Ari Trausti Guðmundsson, þingmaður VG.